Popularyzatorka zabytków Pomorza Gdańskiego, urodziła się w Poznaniu, okupację hitlerowską przetrwała w Warszawie, od roku 1946 mieszka w Sopocie. Studia z zakresu konserwacji zabytków oraz 30-letnia praca konserwatora umożliwiły jej zebranie dużego materiału historycznego, wykorzystywanego w latach 1965 - 1979 w artykułach naukowych, opublikowanych w Kwartalniku Architektury i Urbanistyki, Roczniku Olsztyńskim oraz Studiach i Materiałach do Historii Wojskowości. Od 1977 roku Hanna Domańska zajmuje się również pracą popularyzatorska, której plonem są artykuły zamieszczone w Spotkaniach z Zabytkami, monografie Żarnowca i Pucka wydane przez gdański oddział Ossolineum w latach 1977 i 1985 oraz książki Śladami Gdańskich Zabytków (KAW 1987). W 1983 roku poświęciła się idei ratowania ginących zabytków kultury żydowskiej Pomorza Gdańskiego, ze szczególnym uwzględnieniem terenu Trójmiasta (Gdańsk-Sopot-Gdynia). Artykuły na ten temat publikuje w Słowie Żydowskim, Almamnachu Żydowskim i Roczniku Sopockim. Wydała też na ten temat książki: Kamienne drzewo płaczu (KAW 1991). Kadisz gdańskich kamieni (Agencja Tu 1997 i 2000), Zapomniani byli w mieście. Dzieje Żydów sopockich (Agencja Tu 2001), a także prezentowany właśnie tom Gdański Zakon Synów Przymierza dotyczący dziejów gdańskiej loży parawolnomularskiej. Za swą działalność otrzymała liczne odznaczenia państwowe i resortowe, a także okolicznościowe medale i nagrody, w tym "Sopocką Muzę" oraz Medal 100-lecia Miasta Sopotu.