Angielski dramatopisarz, krytyk i publicysta, pochodzenia irl.; od młodości zainteresowany problematyką społ.; jeden z gł. twórców i działaczy reformistycznej organizacji socjalist. ® Fabian Society (zał. 1884); jako krytyk teatr. propagował w W. Brytanii zaangażowaną społ. twórczość H. Ibsena, scenę uważał też za platformę głoszenia własnych poglądów. Wśród 53 utworów dram. przeważają komedie o zabarwieniu satyr., drwiące z utartych przekonań o sprawiedliwości społ. i moralności (Szczygli zaułek 1892, wyst. pol. 1908; Profesja pani Warren 1902, wyst. pol. 1904; Major Barbara 1905, wyst. pol. 1910; Pigmalion 1913, wyst. pol. 1914) oraz o bohaterstwie (Żołnierz i bohater 1894, wyst. pol. 1904, Uczeń diabła 1897, wyst. pol. 1903); w utworach późniejszych dawał wyraz swej teorii "siły życiowej", kierującej postępem ludzkości i nadającej czynom człowieka miarę wielkości (Święta Joanna 1923, wyst. pol. 1924). Odnowiciel ang. dramatu, przez wiele lat był najgłośniejszym ang. pisarzem teatr., ceniony i obecnie za bystrość obserwacji obyczajowej, ironię, kpiarski dowcip, błyskotliwy dialog pełen paradoksów; 1925 otrzymał Nagrodę Nobla. A. TRETIAK George Bernard Shaw, Kraków 1926; A. WEST George Bernard Shaw, Warszawa 1952; B. BAŁUTOWA Dramat Bernarda Shaw, Łódź 1957. MNEP PWN 2000