TAINE HIPPOLYTE ADOLPHE (1828-93)
Franc. filozof i historyk, estetyk i teoretyk kultury; od 1864 prof. w École des Beaux-Arts w Paryżu; od 1878 czł. Akad. Franc.; przedstawiciel franc. pozytywizmu w metodologii humanistyki, zwł. w filozofii kultury i teorii sztuki. Taine uznawał istnienie praw w historii, uważał, że powinna ona, jak nauki przyr., uogólniać fakty; sformułował swoistą teorię dziejów ludzkich, które interpretował jako rezultat wpływu klimatu, rasy (zespołu wewn. możliwości typowych dla każdego człowieka), środowiska (wszelkich zewn. oddziaływań na daną jednostkę) i momentu hist. (wpływu tego, co minione, na to, co aktualne). Oddziaływanie poglądów Tainego było b. szerokie, przyczyniły się one m.in. do powstania naturalist. szkoły w literaturze (® naturalizm) i ugruntowania realizmu w sztuce. Główne prace: Essais de critique et d'histoire (3 serie: 1858, 1865, 1894), Filozofie pozytywne w Anglii. Studium nad Millem (1864, wyd. pol. 1883), Filozofia sztuki (1865-68, wyd. pol. 1896), De l'intelligence (1870), Les origines de la France contemporaine (t. 1-11 1875-93).
MNEP PWN 2000
Zamknij