Do anonimowej notatki dodają jeszcze anonimowy głos lobbysty amerykańskiego: "Według zachodnich inwestorów Polacy mają małe doświadczenia w sprawach międzynarodowych… 'Nie ma dziś narodowych projektów naftowo gazowych, bo to jest zawsze międzynarodowa gra. W Polsce myślą, że to sprawa lokalna. Dlatego forsują za wszelką cenę pomysły, by energetyka pozostała w polskich rękach. To absurd!'" Głupie polaczki roją sobie, że Polska może sobie sama zagospodarować złoża leżące na terenie Polski, bez wyboru pomiędzy Ameryką i Rosją, a na dodatek majaczą coś o energetyce w polskich rękach… Prawicowa gazeta wali w rząd tak zapamiętale, że nie zaprząta sobie głowy takimi drobnostkami jak potępianie rzeczy do których przy innej okazji równie zapamiętale ów rząd z pretensją wzywa.

Dalej duet usiłuje ośmieszyć Woźniaka: Gópi ten geolog, bo nie wie, że Norwegia nie ma ani gazu łupkowego ani technologii jego wydobycia. Nie wiem czy panowie faktycznie nie zdają sobie sprawy z tego, co oznacza pójście norweską ścieżką w eksploatacji złóż czy jedynie celowo motają. W każdym razie Woźniak musi być niezłym fachowcem, skoro pojawiał się w tak różnych rządach, jak Buzka, Marcinkiewicza, Kaczyńskiego a teraz u Tuska. U Buzka zajmował się projektem dywersyfikacji dostaw gazu w oparciu o Norwegię, u Kaczyńskiego (minister gospodarki) — całkiem udaną konsolidacją elektroenergetyki, a u Tuska (wiceminister środowiska) — gazem łupkowym.

Poza ośmieszaniem starają się go skompromitować: Nie dość, że gópi to jeszcze pcha nas w rosyjską pułapkę, wszak Norwegowie w maju 2012 dogadali się z Rosjanami w sprawie współpracy w wydobywaniu gazu (umowa Statoil — Rosnieft). Otóż amerykańscy przyjaciele od „poufnych notatek" nie powiedzieli chłopakom całej prawdy: Norwegowie wycofali się już z tego dealu z Rosjanami (choć współdziałają przy wydobyciu ropy łupkowej w Samarze). Obecnie Rosjanie zawarli gazowy deal z ...Amerykanami (umowa ExxonMobil — Rosnieft). I właśnie dlatego ExxonMobil jako eksplorator polskich łupków gazonośnych ciut stracił na wiarygodności… ^{[ 5 ]} Tymczasem Norwegowie mają deal gazowy z Polską: 31 grudnia 2012 PGNiG rozpoczął wydobycie ropy i gazu z norweskiego złoża Skarv i jest to równocześnie pierwszy poważny zagraniczny projekt PGNiG (norway.pgnig.pl). Na norweskim złożu PGNiG posiada 12% udziałów i jest partnerem Statoila (36%), E.ON Ruhrgas (28%) oraz BP (24%). To dla Polski przełom: PGNiG zaczyna kroić węglowodorowe torty z największymi koncernami z Europy. Bez zgody Rosji i łaski USA. Co ciekawe, PGNiG nabył udział w tym złożu od ExxonMobil za kwotę ponad 1 mld dol. (marzec 2007).

Należy podkreślić, że nie wszyscy potentaci petrochemiczni z Ameryki wycofali się z Polski. Poszli sobie: ExxonMobil (16 czerwca 2012), Talisman Energy (Kanada) i Marathon Oil (8 maja 2013). Został natomiast amerykański nr 2: Chevron. Prowadzone są jedak starania o ekspulsję: na Zamojszczyźnie zieloni przekonali grupkę miejscowych rolników, że Gaz łupkowy =  śmierć rolnictwa, więc powinni zrobić Chevronovi Jesień średniowiecza, tym sposobem 3 czerwca 2013 na koncesji 30/2007/p w Żurawlowie rozpoczęło się Occupy Chevron Żurawlów pod hasłem Nie chcemy do gazu. Realizowana w stylistyce Kosy na sztorc, w dużej mierze w języku angielskim, przy użyciu nowoczesnych środków (m.in. Google Adwords, kino polowe) i dużych nakładów finansowych (wielka reklama pod samym Marriottem i w innych miejscach Warszawy: Mieszkańcy i mieszkanki Warszawy solidaryzują się z rolnikami i rolniczkami) — cała inicjatywa sprawia happeningowo-komiczne wrażenie. Być może to jest ta wojna, którą rzekomo Polska miała wypowiedzieć USA: chłopy w gumofilcach, hełmach, pośród namiotu wojskowego i kuchni polowej; a na zapleczu toi toi od firmy EXOL zajmującej się hurtowym obrotem paliw… Obie strony konfliktu uczepiły się sutanny: najpierw w ramach corporate social responsibility „przedstawiciel Chevronu wybrał się na niedzielną mszę, po której odwiedził dziekana najbliższej parafii" (prawdopodobnie chodziło im o proboszcza); kilka dni później pod sztandarem Occupy Chevron odbyła się msza polowa. To prawdopodobnie jedyny w Polsce protest rolniczy, który deklaruje, że jego najbardziej ulubiona gazeta to Gazeta Wyborcza, szerzej nieznana z szerokiego zaangażowania rolniczego.

Źródło: OccupyChevronPL

Przypuszczam, że nie jest przypadkiem, iż koncern, który został w Polsce przegrał z Exxonem batalię o to, by zostać strategicznym partnerem Gazpromu. W 2010 zapowiadało się, że strategicznymi partnerami Gazpromu zostaną: BP i Chevron. Bóg jednak chciał inaczej i zesłał ogień na należącą do BP platformę Deepwater Horizon w Zatoce Meksykańskiej (20 kwietnia 2010). Kiedy BP znalazł się na deskach, na miejsce zgłosiło się 3 kandydatów zwartych i gotowych do zastąpienia podupadłego: ExxonMobil, Chevron i Shell. W ten sposób uformował się strategiczny sojusz Gazpromu (Rosja), ExxonMobil oraz Shell. Konkurencyjny sojusz (współpracujący głównie na złożach norweskich): BP, Statoil (Norwegia), E.ON (Niemcy) i PGNiG (Polska). Tym, co wyróżnia drugą grupę jest związek z Europą i głównie państwowy charakter firm ^{[ 6 ]}.  

Dla pełni obrazu należy jeszcze dodać, że amerykańską lukę niweluje megasojusz łupkowy największych polskich firm w tej branży z lipca 2012: PGE, KGHM, Tauron, Enea i PGNiG zawarły umowę o wspólnej inwestycji o wartości 1,72 mld zł w poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie gazu łupkowego w ramach lokalizacji padów: Kochanowo, Częstkowo i Tępcz (KCT). Niestety, bez Orlenu. PKN Orlen zawarł natomiast deal z ExxonMobilem o zakupie jego dwóch koncesji na polskie łupki.

Jeśli natomiast amerykańskim koncernom wydaje się, że na wieki wieków pozostaną łupkową potęgą, powinny pamiętać, że Chiny mają dwa razy tyle gazu łupkowego co USA.

Dodaj komentarz do strony..   Zobacz komentarze (6)..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word

Mariusz Agnosiewicz Redaktor naczelny Racjonalisty, założyciel PSR, prezes Fundacji Wolnej Myśli. Autor książek Kościół a faszyzm (2009), Heretyckie dziedzictwo Europy (2011), trylogii Kryminalne dzieje papiestwa: Tom I (2011), Tom II (2012), Zapomniane dzieje Polski (2014).  Strona www autora  Liczba tekstów na portalu: 952  Pokaż inne teksty autora  Liczba tłumaczeń: 5  Pokaż tłumaczenia autora  Najnowszy tekst autora: Oceanix. Koreańczycy chcą zbudować pierwsze pływające miasto