Dobrze byłoby zwrócić uwagę na fakt, iż wszyscy wielcy filozofowie antyczni , średniowieczni i większość współczesnych niewiele (lub wcale) wiedziała o budowie i funkcjach mózgu.
Może warto by napisać analizę jak się mają przemyślenia filozofów do obecnej wiedzy na temat mózgu, jego funkcjonowania , procesów uczenia się, poznawania, uwarunkowań etc... Krótko mówiąc skonfrontować powstające przez z górą dwa tysiąclecia (lub więcej) idee ze stanem wiedzy zwanej neurobiologią.
Czy obecnie znane fakty zbliżają nas do filozofii Kanta czy Platona?
O pozostałych sprawach można toczyć akademickie boje ; dla mnie nie może istnieć episteme ponieważ cały nasz rozum kształtuje się poprzez relacje ze środowiskiem (doświadczenia i zmysły). Jak można nauczyć się czegoś nie posiadając zmysłów idąc dalej - jak można myśleć nie posiadając zmysłów?

"O pozostałych sprawach można toczyć akademickie boje ; dla mnie nie może istnieć episteme ponieważ cały nasz rozum kształtuje się poprzez relacje ze środowiskiem".
 
Jest jednakże determinizm genetyczny, który kształtuje w określonym stopniu także nasz rozum, niezależnie od relacji ze środowiskiem.

Determinizm genetyczny to nic innego jak kolejna idea filozoficzna. Dzisiaj możemy mówić o plastyczności genów. Czyli kształtowaniu przekazu genetycznego od przyszłych rodziców do przyszłych dzieci poprzez wpływ środowiska. Cali jesteśmy ( mózg, rozum również ) wypadkową interakcji ze środowiskiem.
Powracając do moje poprzedniego wpisu, postawiłem pytanie ;
jak można myśleć nie posiadając zmysłów?

Bardzo mnie zawsze fascynuje, że współcześni opierają swoją wiedzą BEZPOŚREDNIO na "wiedzy" sprzed setek czy tysięcy lat. Przecież to absurd. Dziś przedszkolak w niektórych dziedzinach wie więcej, niż "mędrcy" sprzed 2000 lat.
Niech mi ktoś wytłumaczy, jak to jest możliwe?
Ja rozumiem, że jest pewien ciąg poznawania i rozwoju nauki.... ale nie można opierać się na "wiedzy" kogoś, kto nie był świadom 99,99% współczesnej nauki. Powoływanie się na starożytnych, to zwykła manipulacja. I można w ten sposób dowieść dowolnej zasadniczo tezy.

Starożytni, zwłaszcza filozofowie, mogli sobie najwyżej cenić wydumane produkty swoich umysłów, ale czas pokazał, że to doświadczenie jest najważniejsze. Zresztą nawet ów Parmenides z Elei zanim zaczął filozofować, to coś w życiu musiał zobaczyć. Problem w tym, że zbyt wcześnie uznał, że już wie na tyle dużo, że więcej poznawać nie musi. I tu popełnił błąd. W efekcie to co wymyślił, można o kant d... rozbić.

A może należałoby wyjść od zdefiniowania pojęcia: wiedza. To jest stan, zdolność ...?

W komentarzach jak zwykle wielkie oburzenie na filozofię, tak jakby komentujący nie zdawali sobie sprawy, że starogreckie rozróżnienie doxa-episteme-techne zostało setki lat temu odrzucone przez samą filozofię.