Reguła 'kochaj bliźniego jak siebie samego a boga bardziej' brzmi ładnie, ale jest zbrodnicza. Wielu inkwizytorow staralo się o żywot wieczny swoich ofiar

Ostatnio przeczytalam dwie ciekawe ksiazki brytyjskiej pisarki i teolozki (bylej zakonnicy) Karen Armstrong: Historia o Bogu, Narodziny religii swiata (Historien om Gud, Världsreligionernas födelse)

Wg. pisarki struktury religii oraz wszelkiego rodzaju przemocy i gwaltu maja ta sama sekciarska strukture, ten sam hierarchiczny porzadek, ta sama ekstaze i martyrologie. W porzadek tej struktury autorka wpisuje takze polityczno-ekonomiczny terror jaki stosowalo chrzescijanstwo w imie dobrego Boga w stosunku do muzulmanow - dominuje USA. "Islam byl dlugo i zle traktowany z roznych stron". Swiat potrzebuje debat wokol wszystkich religii, zeby sobie uswiadomic jakie konsekwencje wynikly z interpretacji ich przeslan. Innej drogi ludzkosc tym razem nie ma - mowi autorka.

Od Konfucjusza do Muhammeda, od Buddy do Jezusa ksztaltowala sie zlota regula FN "Nie czyn drugiemu co tobie niemile" prawie nie stosowana przez wyznawcow chrzescijanstwa, wiec dlaczego inni maja ja stosowac.
"Pomysl kto dzierzyl wladze w naszym swiecie i zyskal na tym najwiecej?, a znajdziesz odpowiedz na nurtujace ludzkosc pytania" 
www.charterforcompassion.org

Kościół istnieje od jakichś 1700 lat i ma spore doświadczenie w zachowywaniu własnej ciągłości. Moim zdaniem II Sobór Watykański był związany z haniebną rolą KK podczas II Wojny Swiatowej, kiedy to otwarcie, w imię Chrystusa wspierano masowych morderców w Niemczech, Chorwacji, Hiszpanii etc. Symbioza z faszyzmem i przyjaźń z nazizmem okazały się fiaskiem, należało zatem zmienić wizerunek i temu głównie, moim zdaniem, służył II Sobór Watykański. Myślę, że zwrot ku konserwatyzmowi był całkowicie zamierzony, albowiem otwartość religii misyjnej na inne idee i religie jest tworem surrealistycznym.  

Z Kk w obecnej chwili nie da się na te tematy dyskutować (o zmianach nawet nie wspominając). O tym decydują jak mówił W.I.Lenin - "kadry". A one w Kk dziś są takie jakie je przez prawie 3dekady pontyfikatu ukształtował JP II. Potencjał na pewno jest, tam też są ludzie samodzielnie myślący, widzący zmiany zachodzące wokoło, ale jak na razie struktura osobowa (i mentalna) hierarchii Kk nie zapowiada jakichkolwiek zmian.
Pozdrawiam.
Pesymistyczny - w tej materii - R.S.Czarnecki

Panie doktorze, biorąc pod uwagę dynamikę trendu wertykalnego pojmowania człowieka w KK, który Pan opisuje, jaka według Pana jest jego żywotność i potencjał dominowania nauczania KK? Kiedy można się spodziewać kolejnej odwilży w rodzaju Vaticanum II? I skąd mogłaby przyjść? Czy KK musi zostać zmuszony do prawdziwego otwarcia na dialog i upodmiotowienia człowieka zmianami cywilizacyjnymi czy wydarzeniami kalibru II Wojny Światowej, czy też może z Pana obserwacji KK wynika, że są w nim jeszcze środowiska/kraje/ośrodki teologiczne/zakony itp., które przechowują tą postawę otwarcia na dialog i uprawniania człowieka do suwerennego poszukiwania drogi i filozofii życiowej? Czy z KK i wewnątrz KK da się dyskutować w przewidywalnej przyszłości?