No właśnie, tekst został dobitnie przedstawiony z tak zwanym przymrużeniem oka, dlatego też nie trudno zorientować się, że chodzi w nim o ukazanie paradoksów tej religii. Dla mnie tekst mimo fabularyzacji b. konsekwentny.

Chcę jeszcze przedstawić przy okazji moje zdanie na temat dziwnej machiny grzechu w kontekście drzewa. O ile już nawet w myślach można popełnić grzech to Ewa zrobiła to przed dotknięciem owocu.
Zanim go dotknęła i zjadła sprzeciwiła się woli stwórcy podejmując decyzję o zerwaniu. Mieć tylko pokusę, a sięgnąć po owoc (jeszcze chwila i będzie w mych rękach) to jednak różnica ...zanim więc dotknęła była skłonna do grzechu. Coś nie wyszło albo Bogu z tą skłonnością do grzechu albo mędrcom piszącym świętą księgę. Ręce opadają.

Azo, podziwiam Twoją łatwość w ferowaniu osądów, może byłoby jednak dobrze coś przedtem zrozumieć? Jeśli nawet te opowiadania przeczą sobie, to przeczą pomysłami na fabuły, a nie prawdą, która z nich wynika. Ich zadaniem jest zwrócenie uwagi czytelnika na poszczególne aspekty idei religijnej. I to jest racja nadrzędna, którą się kieruję. Ich fabuły mogą więc sobie przeczyć, gdyż są tylko pretekstem by poprzez nie ukazać jakąś konkretną prawdę – a te prawdy już sobie nie przeczą. Taki jest algorytm odczytywania właściwych treści w moich tekstach, jeśli będziesz się nim kierować, łatwiej będzie ci je zrozumieć. Po cóż mam mówić, że niczego nie zrozumiałaś z moich opowiadań? To się rozumie samo przez się; gdybyś je zrozumiała, nie proponowała byś zmianę rodzaju postaci w nich występujących. Ich istotą jest obnażanie fałszu i zakłamania zawartego w KONKRETNEJ religii, a nie przedstawienie fikcyjnej opowieści rozgrywającej się w fikcyjnej rzeczywistości. Dostrzegasz tę „subtelną” różnicę? Może byłoby więc lepiej zastanowić się nad problemem przedstawionym w tekście, niż nad moim? Po lekturze 3 moich tekstów już wiesz, że się pogubiłem trochę, brawo! Wolałbym zrozumienie

Lucjanie Ferusie, cóż to za brak konsekwencji myślowych. Jedno opowiadanie zaprzecza drugiemu. Brak logiki po prostu. Niestety muszę zgodzić się z Feniksem. Chyba, że miałeś na celu nadanie opowadaniu charakteru fantazy, i poszalełeś po wyobraźni niczym nie ograniczonej. Jednakowoż proszę zmień postaci. Wolałabym, aby Boga w Twoim opowiadaniu zamienić np. na Surona, a Aniołów na Hoplitów, albo wymyśl inne stwory, aby nie zostać posądzonym o plagiat. I wtedy będzie o.k. Zapewne powiesz, że niczego nie zrozumiałam z Twoich opowiadań. Jest wręcz przeciwnie. Zrozumiałam i nwet zastanawiałam się nad tym gdzie lezy Twój problem. Dochodzę do wniosku, że pogubiłeś się trochę, ale i tak Cię lubię :))))

cała ta opowieść to kompletna bzdura. To nie z pomysłu szatana stworzył Bóg człowieka. Pozatym nie stworzył człowieka Bóg Ojciec, tylko Syn Boży. Bóg wszystko wie, dlatego nie mógłby nie wiedzieć o tym o czym Gabriel chciał mu powiedzieć. Jest tutaj z dziesięć (przesadnie około) kompletnych bzdur na zdanie. Opowieść do d... .