Odnoszę wrażenie, iż budowa materii wynikająca z Modelu Standardowego jest nazbyt skomplikowana. Jej model budowy protonu jest konsekwencją rozwiązywania kolejnych problemów, przez co staje się zbyt udziwniony. Brakuje mu lekkości bytu.

Leptony jest to grupa cząstek elementarnych nie posiadajacych struktury kwarkowej. Do leptonów zalicza się takie cząstki elementarne jak elektron, mion i taon oraz neutrina. Pozostałym cząstkom jak proton i neutron oraz mezony nadano strukture kwarkową. Mamy więc dwie grupy cząstek o odmiennej strukturze. Taki jest aktualny stan wiedzy o czastkach elementarnych. W internecie istnieje praca, która nadaje leptonom strukturę kwarkową w wyniku czego podział cząstek na leptony i bariony utracił sens. Jeżeli kogokolwiek interesuje ten temat prosze wejść na stronę www.broks2006.republika.pl
Z poważaniem janson2007@onet.eu - 08.07.2007

>>Heraklit twierdził, że przyroda nieustannie zmienia własności. Parmenides zgadzał się z tym, ale uważał, iż o przyrodzie nie można powiedzieć, że "jest", lecz jedynie, że "staje się".<<
(za: http://berith.webpark.pl/stro/filo/parm.html)

patrząc więc z pewnej perspektywy, ich poglądy nie tyle były przeciwstawne co tyczyły się innych rzeczy

na najgłębszym poziomie rzeczywistości, o którym wspominał Parmenides nie ma zmian - bo nie ma atomów, kwarków ani żadnych temu podobnych.

LHC = zagłada

Ciekawe jest to spojrzenie procesowe, warte zastanowienia. Może to jest kierunek? Stworzyć "mechanikę procesów"? Odejść od redukcyjnościowego rozpatrywania ruchu pojedynczych elementów i przejść do tworzenia syntetycznych modeli procesowych.
Co do tego stwierdzenia, które pada w tekście o znakomitej możliwości przewidywania wypływającej z mechaniki kwantowej, to fakt, że jej formalizm matematyczny można dopasować do każdej sytuacji poprzez (w zasadzie uznaniowe) używanie takich a nie innych członów funkcji falowej, nie oznacza, że cokolwiek możemy przewidzieć. Kiedy mamy kilkanaście zmiennych, które można dowolnie dopasowywać do danych eksperymentalnych to oczywiście bez problemu możemy uzyskać idealną zgodność teorii z pomiarami. Ale rewolucji z tego nie będzie.
Jeżeli podczas rozwiązywania równania Schroedingera zakładamy, że funkcja falowa atomu ma człon radialny i kątowy, to trudno żeby nam z tego wyszedł atom w kształcie sześcianu. Oczywiście, że wyjdzie sfera. Tylko, że my wiemy co ma wyjść i wplatamy to w tok rozwiązania.
Moim zdaniem mechanika kwantowa to błędne koło. To jest po prostu formalizm matematyczny, który w bardzo elastyczny sposób można dopasować do danych eksperymentalnych. Ale niczego zaskakującego z tego nie uzyskamy - chyba, że najpierw zrobimy zaskakujące doświadczenie.

> Mechanika klasyczna potrafi wyjaśnić istnienie
> stabilnego atomu bez odwoływani się do sztucznych
> założen fizyki kwantowej. Taką klasyczną teorię
> stworzył polski fizyk Gryziński.

Mechanika kwantowa to nie tylko teoria budowy atomu, to teoria, której przewidywania (potwierdzone empirycznie) oraz konsekwencje interpretacyjne sięgają znacznie dalej.
Półklasyczna koncepcja Gryzińskiego ma bardzo wąski zakres zastosowania i nie uwzględnia wielu efektów mieszczących się w machanice kwantowej.
Jest możliwe, że znana obecnie mechanika kwantowa też nie jest jeszcze ostateczną teorią mikroświata lecz model Gryzińskiego to raczej krok wstecz niż do przodu.

Mechanika klasyczna potrafi wyjaśnić istnienie stabilnego atomu bez odwoływani się do sztucznych założen fizyki kwantowej. Taką klasyczną teorię stworzył polski fizyk Gryziński.

Jeśli to z czego się składam jest procesem to również i ja jestem procesem. Myślę, że takie podejście jest bardzo ciekawe. W końcu wir na wodzie jest równie realny jak sama woda.

Wbrew tytułowi trochę tu mało o modelu standardowym - no trudno, poszukamy gdzie indziej...