Tego artykulu nie mozna przeczytac bez refleksji. Najwyzszy czas na rozliczenie sie z przeszloscia i znalezienie w sobie odpowiedzi na pytanie, czy my jako narod nauczylismy sie samodzielnego myslenia, czy jeszcze nie? Czy wciaz jestesmy dziecmi wielkiej, nieznanej istoty, ktora za nas podejmuje decyzje, jak pisal Gombrowicz, a my sami nie jestesmy swiadomi uznanych obowiazkow i odpowiedzialnosci wobec kazdego czlowieka i narodu. Hierarchowie katolicyzmu i nie tylko, powinni zostac rozliczeni ze swoich czynow a udzial w polityce i tworzeniu historii, powinien byc im zabroniony. Protestantyzm, zostal ze swojej przeszlosci rozliczony, i teraz musi sie klaniac bardzo nisko, zeby znalezc wyznawcow dla gloszonych przez niego mitologicznych basni i legend - chociaz czesto glosi swieckie nauki, typ jak dziala rynek, w odroznieniu od katolicyzmu, ktory w dalszym ciagu glosi rozne fantazje i manipuluje ludzmi, jak chce, zwlaszcza w Polsce. Dlaczego proby tworzenia dialogu i wspolnego dzialania - racjonalista takze jest przykladem,sa niszczone u samych podstaw i nie moga sie rozwinac w pluralistyczne formy myslenia i dzialania tak wazne dla rozwoju indywidualnych jednostek i panstwa?
Dziekuje za artykul i pozdrawiam.

Popieram stanowisko Autora artykułu.
Nie mamy żadnego prawa, a mówiąc mniej oględnie, jest to głupota, by obciążać ukraińskie państwo, czy cały ukraiński naród, za zbrodnie popełnione przez kilkuset, czy nawet kilka tysięcy ludzi.
Po pierwsze nikt przy zdrowych zmysłach, nie będzie oskarżał, np. dzisiejszego państwa niemieckiego o zbrodnie hitlerowskie popełnione ponad 50 lat temu, po drugie, jak słusznie zauważa Autor był to mord obywateli IIRP na obywatelach IIRP.
Winę za to co się stało ponosi w znacznym zakresie właśnie IIRP, polityka wobec mniejszości była skandaliczna, i to jest główny winowajca. Ponadto wtrącały się tutaj państwa obce(jak nie rzadko w polskiej historii), to znaczy III Rzesza i ZSRR. W okresie przed II wojną światową i w jej początkowym okresie, nacjonalistyczne organizacje Ukraińców wspierała Abwehra, dla której byli cennym źródłem wywiadowczym, a na wypadek wybuchu wojny zapleczem sabotażowym na tyłach Wojska Polskiego cofającego się przed Wermahtem. Polityka Sowietów polegająca na przesiedleniach i skłócaniu narodowości też jest powszechnie znana.
Ukraina jest naszym najbliższym sąsiadem, państwem o znaczącym potencjale ludnościowym i terytorialnym, państwem z którym teraz można, i trzeba, ułożyć przyjazne stosunki. Mówiąc wprost: przyjazne państwa wzdłuż naszej wschodniej granicy, są najlepszym, i jedynym, zabezpieczeniem przed Rosją, bo ta przyjazna nie będzie już nigdy.
Powinniśmy zacieśniać współpracę z Ukrainą, i wspierać jej dążenia "unijne", "rura" daje niezależność od Rosji nie tylko Ukrainie ale także nam. To jest priorytet.
Nie można zapominać o przeszłości, ale priorytetem musi być przyszłość.

Ukraina nie Czeczenia- to nie enklawa otoczona granicą z jednym państwem. Ukraina zasługiwała i zasługuje na suwerenność, a stopień i formy zależności od innych niech pozostaną w gestii własnych przemyśleń ukraińskiego narodu i jego demokratycznych władz.

Pozwolę sobie przypomnieć nazwisko pewnego faceta:

Józef Wisarionowicz Dżugaszwili
czyli inaczej
Stalin.

To dzięki niemu został zażegnany jeden z najdłuższych i najkrwawszych konfliktów etnicznych Europy. To dzięki niemu ustała jego przyczyna- obecność polskiego szlachciury na ukraińskiej ziemi.

To dzięki Stalinowi przez ponad 40 lat ten konflikt odchodził stopniowo w niepamięć, a czas leczył rany. To dzięki Stalinowi narody polski i ukraiński zostały fizycznie odseparowane i mogły zacząć na siebie spoglądać z innej, niż przez setki lat, perspektywy.

To Stalin wziął na siebie odium ciemiężcy ukraińskiego narodu, ale zdjął je z nas!

I dzięki niemu Ukraina stała się Republika Federacyjną, jak i reszta z 16-u republik radzieckich, co w momencie rozpadnięcia się ZSRR dało jasne podstawy do podzielenia się go na państwa narodowe o określonych granicach i wyrównanych składach etnicznych.

Tak samo jest z Białorusią i z Litwą- przestaliśmy tam być obecni jako panowie i władcy, a to nam tylko pomaga we wzajemnych stosunkach.

Tak, nikt nie chce być parobkiem obcego we własnym kraju, więc plujmy skuteczniej w mordy wspominaczom "dworków pobielanych"- tym pogrobowcom sprawców wszystkich polskich nieszczęść, dziedzicom politycznej głupoty- sami we własnym gronie, a nie będziemy się musieli boleśnie przekonywać, co na ich temat sądzą nasi sąsiedzi.

Autor tekstu: Witold Stanisław Michałowski; Oryginał: www.racjonalista.pl/kk.php/s,5299
Oba te narody liczą łącznie blisko 90 milionów mieszkańców. Etnicznych Rosjan, w większości zdegenerowanych dekadami komunizmu i alkoholizmem jest niewiele więcej.

Dla jednego bukiet kwiatów, dla drugiego pokrzyw. Piszesz Pan w dobrej sprawie, ale po co to typowo polskie dosrywanie Rosjanom? Podążając tym tropem, można by tak określic również Białorusinów, Ukraińców i inne narody bywszego ZSRR.
Trawestując "Rosjanie, Panie, trzymają sie mocno". Kudy nam i Ukraińcom do ich potęgi. A pisząc Pan o nich w tak obelżywy sposób, obrażasz i mnie, który ma u siebie zdjęcia rosyjskich przodków z Uralu.
Więcej umiaru, poza tym zgadzam się ze wszystkim.

To ciekawe, że wszyscy zwolennicy Wielikiej Ukrainy są antyrosyjscy.Jeśli nie UE i NATO to co nas chroni?! Związek z Ukrainą?! Sojusz pomarańczowej rewolucji z Pomarańczową Alternatywą!Do tego jeszcze sily zbrojne Kosowa i co nam kto zrobi?