dziekuję za komentarz :) co zaś do tłumaczenia, to może się oczywiście nie podobać, ale niechlujne nie jest, jest dopracowane do ostatniego słowa, konsultowane itd. itp. niektórzy ludzie uważają, że jak wiersz, to nie miejsce na takie słowa jak "atu" czy "fart", ja jestem innego zdania, ba, powiem więcej, jestem z tych słów właśnie, nam współczesnych, dumna. ostatnio w wierszu o Wisławie Szymborskiej użyłam skrótu "GPS". ale podkreślam, nie mam nic przeciwko niepodobaniu się, natomiast zarzut niechlujstwa jest niesprawiedliwy.

Szkoda, że dobry artykuł zakończyła Pani niechlujnym tłumaczeniem. Żeby wspomnieć tylko "atu" i "fart" .

Dziekuje Pani za piekne slowa. Faktycznie polubilam portal Racjonalista za rozpietosc intelektualna tematow, tolerancje, zyczliwosc, otwartosc, objektywizm, dynamike, ukierunkowanie na przyszlosc. Zdaje sobie sprawe, ze nie jest latwo skruszyc przywiazania do ograniczajacych rozwoj nowoczesnego panstwa zbednych tradycji, uprzedzen i stereotypow, ale to jest niestety konieczne. Dookola kraju - takze w swiecie, dzieja sie rzeczy wazne i znaczace, istotne takze dla przyszlosci spoleczenstwa polskiego.
Darze ogromnym szacunkiem ludzi, ktorzy wlaczyli sie w tworzenie i dzialalnosc Racjonalisty. To jest wlasciwa droga wyzwolenia sie z dogmatow do lepszej zintegrowanej rzeczywistosci spolecznej. Ta praca ma ogromny sens.
Dziekuje za respons, piszac komentarze nie jest sie pewnym, czy zawieraja one jakis wydzwiek, tym bardziej, ze na poczatku byly potyczki i wysylano mnie do psychiatry.
Dziekuje za wspaniale artykuly.
Pozdrawiam

witam Panią, widzę że jest Pani, Droga kobieto :), bardzo pilną czytelniczką Racjonalisty, i aktywną - Pani komentarze pod wszelkimi tekstami (a więc nie tylko moimi ;)) to jakby kontynuacja tych tekstów, warto poszerzyć sobie o nie sam tekst. i, co też ważne, jest Pani czytelniczką nie tylko uważną ale i życzliwą. dla autora tekstu to miód na jego ego :-);-). tak, sztuka, nie, nie sztuka, Sztuka, to przejście wzwyż, transcendencja, a może, jak nazwałby to Kazimierz Dąbrowski, "dezintegracja pozytywna", granat w przyziemne, zastygłe i zatęchłe, "rozpirzenie w drobny mak", przekroczenie samego siebie - i składanie się od nowa, lepiej, integracja na wyższym poziomie, proces może i czasami nieprzyjemny, pracochłonny, tak fajnie było w starym grajdołku, przytulnie i bezpiecznie, i zapaszek swojski, a tu trzeba drgnąć, ruszyć się, pomyśleć, przewietrzyć, posprzątać, niektórzy się zapierają... ale artyści nie dają za wygraną, tworzą niestrudzenie i wywracają przestarzałe do góry nogami, łaska boska ;). dziękuję Pani za dodatkowy wkład i pozdrawiam serdecznie...

Ogladajac filmy artysty, mialam wrazenie, ze jego tworczosc celowo wstrzymuje oddech widza, zawiesza jego aktywnosc, by mogl on sam spojrzec w glab siebie i zdobyl sie na odwage spojrzenia w oczy swej samotnosci, spotkac sie z bolem sam na sam.
Ta chwila beznadziejnej sytuacji jest warunkiem wstepnym do spotkania z nieswiadomoscia, co wywoluje u widza napiecie psychiczne, "jest wsciekly i zdezorientowany". Moze Antonioni doprowadza widza do jego wlasnej nieswiadomosci, zeby z tamtad przyszlo jego wlasne rozwiazanie zagadki. Nieswiadomosc niestety potrzebuje czasu na uaktywnienie, z tad bladzenie i blakanie. A moze jest tak jak Pani napisala "Sens w niemoznosci poznania" a moze kazdy z nas szuka wlasnego sensu. Najwazniejsze w kazdym razie jest to, ze sztuka nas dotyka, porusza, ze odrywamy sie od kontrolowania roznych spraw i zaczynamy myslec abstrakcyjnie, zastanowiamy sie nad czyms wiecej niz codzienne zycie i za to jestesmy wdzieczni tworcom sztuki.
Piekne przetlumaczony wiersz i piekny tekst o artyscie.
Dziekuje i pozdrawiam.