Dziękuje za artykuł.jestem psychoterapeutką.Borykałam sie i nadal borykam z przemocą psychiczną,którą stosował mój były mąż.teraz zmienił jedynie formę agresji(skoro osobiście juz nie może mnie wyzywać,kontrolować itd),na zakładanie mi spraw w sądach(w ciągu 3 lat miałam 15 ).Interesuję sie tym zagadnieniem.jest dużo luk prawnych ale też bezradności i niewiedzy  wśród nas w zakresie "współczesnych" sposobów,które stosują przemocowcy.
Chętnie opowiem więcej jak to wygląda z punktu widzenia ofiary oraz psychoterapeutki.
ciesze się że coraz więcej mówimy o tym zagadnieniu.
mój mali:cmarzenac@wp.pl 

Artykul bardzo dobry i zgadzam sie z p. Stanislawem, ze aktualny, wiec prosze kontynuowac w tym temacie.
Serdecznie Pana pozdrawiam

Popełniasz błąd komentując wpisy dokonane przez trolli. Ponieważ nie ma możliwości eliminacji tego typu wpisów należy je pomijać milczeniem. Można żywić nadzieję, że brak reakcji zniechęci ich do dalszych popisów. Należy pamiętać, że celem trolli jest odwrócenie dyskusji od głównego tematu artykułu. A dyskutować warto, bo tekst dobry i bardzo, niestety, aktualny.

ps. żeby nie było wątpliwości i powodu do podobnego ataku - Polskę Ludową przerabiałem przez wszystkie jej dziesięciolecia. W "realu"...

Gratuluję artykułu - jest na pewno potrzebny, uczący, a przede wszystkim na czasie. Tym bardziej zdumiewa mnie wściekły atak na Autora przypuszczony przez irek'a. Coś mi się wydaje, że odezwały sie nożyce. Mogę się mylić, ale podejrzewam, że irek występuje z pozycji sfrustrowanego aparaczyka minionego systemu. Wali na ślepo z niebywałą furią, nie zastanawiając się, co pisze. Musiałem jeszcze raz dokładnie przeczytać artykuł, by poszukać jakiegoś akapitu z Polską Ludową. I nie znalazłem! Jedyna konotacja do PRL to: "W istocie realia gospodarcze i społeczne postkomunistycznej Polski są niekorzystne dla przedstawicieli wielu grup społecznych." - ale w ten sposób Autor stwierdza nie wprost, że te realia w Polsce komunistycznej były korzystne! Więc o co chodzi? A zacytowane przez irek'a zdanie jest prawdziwe w każdym słowie i dotyczy szeroko rozumianego totalitaryzmu, a nie PRL. Jednak cała Jego wypowiedź, choć pełna agresji i lekceważenia (może lepszym słowem byłoby tu: pogardy) dla Autora, pełni tutaj pożyteczną rolę - jest podręcznikowym przykładem werbalnego mobingu, stanowiącym doskonałą ilustrację treści artykułu.

Masz rację Michiko, to temat tabu. Między innymi dlatego wolę sobie poczytać publikacje i pooglądać filmy pochodzące z Zachodu. Zwłaszcza Amerykanie mają tę niesamowitą umiejętność ujawniania swoich problemów. Otwartość ludzi, którzy spotkali się z przemocą jest bardzo ważna z punktu widzenia profilaktyki i rehabilitacji.

A propos socjalizmu. To kolejny temat tabu, a zwłaszcza marksizm kulturowy praktykowany w kręgach inteligenckich, który jest potężnym źródłem prześladowań mentalnych. Warto byłoby o tym otwarcie podyskutować.

www.ogrodwolnosci.pl

A gdzieś Ty człowieku widział w Polsce Ludowej "Postawy ... które ... korespondują z ideologiami komunizmu i faszyzmu, i które z racji tego, że dążą do maksymalizacji władzy państwowej, przypisują marginalną rolę potrzebom obywateli"?
Czy Ty w ogóle wiesz czym był komunizm? Socjalizm? Polska Ludowa? Jakie były wówczas marzenia ludzi i tych którzy sprawowali władzę? Jak się ma 30 lat i dobrą wyszarpaną pensję na Uniwersytecie oraz leczy frustracje niedopieszczonego młodzieńca i megalomana to takie bzdury się pisze. Tak wartko i bezkolizyjnie płyną Ci słowa, że zabrakło miejsca na rozum. Pycha, chłopcze, pycha i wąskie horyzonty to największy grzech młodych Polaków i nawiedzonych tzw. naukowców. Przeczytałeś kilka książek i wydaje Ci się, że poznałeś historię. I choć jesteś inteligentny to dla mnie śmieszny. Ale się nie zrażaj być może czas pracuje dla Ciebie.

Bardzo dobrze, że ukazała się ta publikacja. Problem przemocy psychicznej i fizycznej zawsze był tematem tabu. O ile jej ofiary często nie są w stanie same przeciwstawić się oprawcy bo, np. obawiają się konsekwencji z jego strony, o tyle wśród sąsiadów, znajomych, rodziny brak reakcji wynika ze znieczulicy. Wolą nie ingerować w to, co dzieje się za ścianą, aby nie komplikować sobie życia. Policjant zbierający informacje wśród sąsiadów w sprawie podejrzanego o stosowanie przemocy delikwenta z reguły niewiele się dowiaduje. Taka jest rzeczywistość. Może i założenia systemu nie są złe, ale wykonanie szwankuje na całej linii. Począwszy od dzielnicowego, który powinien monitorować zagrożone przemocą rodziny, skończywszy na kuratorze sądowym, który nie zawsze właściwe wywiązuje się z obowiązków wobec swoich podopiecznych. A co powiedzieć o nauczycielu, który widząc siniaki na twarzy dziecka uwierzył, że powstały od uderzenia gałęzią, którą jakoby dziecko się bawiło. Czynnik ludzki jest zawsze najsłabszym ogniwem.