Znalazłam to opowiadanie 15 lat po opublikowaniu. Bardzo mi się spodobało, przez swoją symbolikę dało mi trochę do myślenia. Bardzo jestem ciekawa jak można zinterpretować "Nosiciela Ziarna" i samo "ziarno" w kontekście opowiadania i filozoficznym. Jeśli odnieść nosiciela ziarna do człowieka, to czy wtedy ziarnem można nazwać ludzkie dziedzictwo, idee lub myśli? W sposób, gdzie świat otaczający pomimo bycia nieprzyjaznym daje możliwości do zakiełkowania nowych myśli? A może ziarno to symbol ludzkiego życia/młodości? Motyw poszukiwania celu i ukorzenienia go w życiu?
Aktualnie jestem w poszukiwaniu ciekawych tekstów by móc się do nich odnieść na wypracowaniu. Jako tegoroczna maturzystka mam dość w kółko powtarzających się tych samych lektur. Jeśli ktoś jeszcze jest aktywny pod tym tekstem bardzo bym chciała usłyszeć opinię, jeśli oczywiście nie robię niczego złego odnosząc się do twórczości tego autora.

przepiękne !
urzeka mnie Twój motyw ulotności i dyskretności(nieciągłości) (pozornej ???) w przejawach życia takich jak świadomość

Oczywiście, nie jest to żadne konkretne, realne miejsce we Wszechświecie :-)
Co do grawitacji, takie oszacowania wydają mi się trochę naciągane. W istocie za mało wiemy, jak życie mogłoby wyglądać, gdyby warunki fizyczne były nieco inne. Nawet przy tych samych warunkach, gdyby ewolucję puścic raz jeszcze od początku, życie najprawdopodobniej różniłoby się istotnie od tego obecnego.

Pięknie sie czytało,sa jeszcze takie miejsca na ziemi?

świetne !

Super opowiadanie. A ja jakiej to planecie?
Poza tym, mam pytanie. Czy są jakieś badania w przedziale jakiej grawitacji może istnieć życie? Bo gdzieś czytałem, że ziemskie 9,81 m/s2 (1 g) jest na końcu zakresu dla istot dwunożnych wyprostowanych. Gdyby było 11-12 to nie byłoby homo erectus - ani ślimaków, ani bąków. No a górna granica grawitacji dla życia biologicznego?