Zdaję sobie sprawę z tego, że okrągła rocznica publikacji Dzieła Darwina skłania do rozważań na temat teoriii ewolucji. Ale czy nie jest tak, że kwestia powrotu do kreacjonizmu jest dość sztucznym zapożyczeniem amerykańskich problemów dotyczących tej tematyki?
Czy to nie jest tak: Nie mamy problemu, to może go sobie zaimportujemy ze Stanów?
Przecież w Polsce, nikt kto chce uchodzić za w miarę normalnego człowieka nie odważy się przeciwstawić kreacjonizmu teorii ewolucji. Owszem, można ją negować jej poszczególne aspekty, próbować zastąpić czymś trochę innym - ale na pewno nie kreacjonizmem. Nie w tym kraju. Niemniej, tekst bardzo ciekawy, i życzmy sobie takiego zainteresowania światem u młodzieży, jakie widzimy u pana Antoniego. Tak trzymać.

Biorąc tylko najsłynniejsze przykłady, a mniej sławnych jest cała moc (o czy wiem z własnego doświadczenia i z listów młodziezy do Racjonalisty): Czy pani zapomniała, że mieliśmy takiego ministra edukacji, który zapytany po wypowiedzi swojego ojca, profesora biologii, że ewolucji nie było, a smok wawelski jest dowodem na współistnienie ludzi i dinozaurów, powiedział, że nie jest biologiem i nie moze sie wypowiadać, ale jeśli są dwie teorie, to kreacjonizmu nalezy nauczać w szkołach? Oraz o wypowiedzi wiceministra edukacji, że jest skandalem, iż tę fałszywą, sprzeczną z Biblią teorię Darwina naucza się w polskich szkołach? 

Owszem, zdarzają się takie opinie, ale stanowią one raczej marginalne kuriozum i chyba nie stwarzają realnego problemu. Wiadomo też, że wariaci wszelkiej maści bardzo lgną do wysokich stanowisk - czasami udaje się tam dostać też jakiemuś kreacjoniście. Chodziło mi o to, że przecież przytłaczająca większość nie bierze tych bredni na poważnie a  ludzie je głoszący zostali już przez społeczeństwo odpowiednio zweryfikowani.
Pamiętajmy, że media mają ogromny wpływ na ludzi, i jeżeli teraz jeszcze większość puka się w czoło słysząc o kreacjonizmie, to odpowiednio intensywna kampania nieustająco porównująca kreacjonizm z ewolucjonizmem może doprowadzić do punktu, w którym ludzie dojdą do wniosku, że być może faktycznie te dwie teorie można rozpatrywać jako poglądy o równorzędnych statusach. Propagujmy teorię Darwina, ale nie przeciwstawiajmy jej kreacjonizmowi, bo nie zasługuje on na porównywanie go z poważną teorią naukową.

Niestety, problem kreacjonizmu w Polsce jest coraz poważniejszy. Aktualne badania opinii publicznej pokazują, że około 30% społeczeństwa nie akceptuje teorii ewolucji (50% jest "za"). W Polsce aktywnie działa kilka towarzystw kreacjonistycznych. Answer in Genesis ma już skromne, polskie okienko internetowe. Wydawane jest sporo książek kreacjonistycznych, na całe szczęście w większości w niszowych wydawnictwach (ale są też wyjątki; czasami można na takie perełki natrafić nawet w księgarniach PWN!). Niektóre tytuły są nawet dotowane przez Ministerstwo. Kreacjoniści już tu są, tylko pytanie, czy ignorowanie ich i udawanie, że problemu nie ma jest właściwą strategią, czy nie?
W proponowanym programie nauczania biologii w liceum, w klasach o profilu ogólnym miejsca na ewolucję zabrakło... Wbrew pozorom, kreacjoniści są w Polsce bardzo dobrze zorganizowani (nie mam na myśli Giertycha, może to dziwne, ale są kreacjoniści bardziej od niego rozgarnięci) i mają nieźle opracowane strategie działania. W chwili obecnej, Polska, co wiele osób "nie siedzących" w temacie dziwi, jest uznawana za jedno z trzech, czterech państw europejskich, przodujących w kreacjonistycznej ofensywie (za Wielką Brytanią i Niemcami, ale przed Francją).

Autorze brawo(!), tekst czytałem z przyjemnością. Jasno i zrozumiale przedstawiłeś swoje poglądy.

Problem kreacjonizmu jak najbardziej w Polsce jest. Pani Koraszewska wspomniała o ministrze edukacji, czy może rozszerzając nieco - o całym systemie oświaty i zarządzających nią ludziach. Owszem, ten czy inny pan może wydawać się marginesem, na którego nie warto zwracać uwagi, ale czy takim marginesem można nazwać ministra? Człowieka, który decyduje o edukacji dobrych kilku milionów młodych ludzi, o tym, czego przez kilkanaście lat nauki mają się dowiedzieć, a czego nie, który pośrednio także wpływa na ich przyszły światopogląd? Absolutnie nie - tacy ludzie są zagrożeniem dla "społeczeństwa opartego na wiedzy". Czy to nie dziwne, że religia w nachalnej formie jest już obecna w życiu dziecka od przedszkola, podczas gdy nauczanie przyrody do 10 roku życia ogranicza się do oglądania krzaczków na spacerach? Czy to nie dziwne, że na drugim etapie podstawówki całą przyrodę, a więc: fizykę, chemię, geografię i biologię trzeba zmieścić w 9 godzinach, natomiast religia na swoje brednie ma ich aż 6? Czy to nie dziwne (co już zauważył pan Borczyk), że ewolucja "jako taka" jest
spychana na sam koniec, i o ile w podręczniku parę tematów jest, to i
tak większość nauczycieli nie zdąży jej omówić?


A panu Antoniemu oczywiście gratuluję i życzę dalszych sukcesów. ;)

Z Waszych wypowiedzi wynika, że być może faktycznie nie doceniam zagrożenia związanego z propagowaniem kreacjonistycznej wizji świata, że być może jest ono poważniejsze niż sądziłam na posdtawie pogladów swoich i osób z mojego otoczenia. Ale postaram się bliżej zapoznać z tą tematyką.