Dzezik, tu Cię zdziwię, bowiem jestem kimś o poglądach lewicowych i jestem racjonalistką, a porównanie wiary w socjalizm z wiarą w boga etc. jest zgoła absurdalne.

Artykuł z gruntu nieprawdziwy bo oparty na błędnej definicji lewicy i prawicy.
Partia prawicowa to nie taka partia której prezes twierdzi że jest prawicowa tylko partia o prawicowych poglądach i prawicowym programie. Nie ma żadnego uzasadnienia by traktować PIS PO czy PSL jako partie prawicowe .To są wszystko partie z gruntu socjalistyczne. Trochę się różnią miedzy sobą ale w swoim fundamencie oparte są o socjalizm. CZyli są to partei co najwyżej centro lewicowe, najbliżej centrum jest PO ale tylko programowo bo w swoich czynach już nie. Podatki obniżał PIS i obniżało SLD, PO niby popiera ale nic nie robi.

A jeśli ktoś uważa że jest potrzebna w pełni ideowa partia lewicowa na miarę Piotra Ikonowicza czy B. Ziętka to powinien się leczyć. Lewica jak sama nazwa wskazuje jest lewa. Lewicowość jest zaprzeczeniem racjonalności i zdrowego rozsądku. Nie wyobrażam sobie by ktoś o poglądach lewicowych mógł być racjonalistą.
Wiara w socjalizm to taki sam absurd jak wiara w boga czy wiara w homeopatię ale w odróźnieniu od tych dwu jest szkodliwa i powinna być tępiona.

Stwierdzenie o ruszeniu neoliberalnej rewolucji po upadku ZSRR jest odrobinę nieścisłe. Zaczęło się to od Ronalda Reagana i pani Thatcher, wcześniej była nagroda Nobla dla Hayeka i kryzys 1973 roku. Niewielu ekonomistów zwraca uwage na związek tej rewolucji z "cudem gospodarczym" w Japonii, Południowej Korei i Tajwanie. Kryzys naftowy z 1973 roku tak naprawdę tylko ujawinił i przyspieszył efekt utraty przez Zachód monopolu na produkcję przemysową. Zachwianie się przemysłu samochodowego, stoczniowego, wydobywczego musiało doprowadzić do załamania się polityki państwa dobrobytu, bo nie było jej z czego finansować.      

Co do oceny SLD to zgoda, ale upatrywanie przyczyn zaprzaństwa liderów SLD w ich PZPR-owskim rodowodzie to nonsens. Podobnie jak przypisywanie zachodnim socjaldemokracjom zasług w budowaniu społecznej gospodarki rynkowej. Nie przypadkiem bowiem neoliberalna kontrrewolucja ruszyła pełną parą po upadku ZSRR. To nie socjaldemokraci w parlamentach, ale czerwonoarmiści za murem w Berlinie działali na wyobraźnię zachodniej oligarchii. W nowej sytuacji uczciwi socjaldemokraci powinni byli powiedzieć, 100 lat temy myliliśmy się, a socjaliści i komuniści mieli rację. A oni dalej chcą reformować kapitalizm, tylko że to kapitalizm zreformował ich. Największe przykłady zaprzaństwa na lewicy to brytyjska Partia Pracy i niemiecka SPD, partie bez jakichkolwiek związków z komunistami. Akurat w Niemczech jedyną lewicą z prawdziwego zdarzenia jest postkomunistyczna PDS zasilona politykami z lewego skrzydła SPD i ruchami alterglobalistycznymi. PZPR można wiele zarzucić, ale na pewno nie brak ideowości, czasem było jej nawet zbyt dużo. W każdym razie w roku 1989 PZPR po 45 latach autorytarnych rzadów dostała 2.5 mln. głosów. Ilość zupełnie abstrakcyjna dla obecnej lewicy. Czekam na lewicę, która zamiast bronić III RP odpowie na IV RP hasłem II PRL

Naiwny tekst. Dyktatura proletariatu w ZSRR była nieuniknionym skutkiem ówczesnych warunków społeczno-historycznych a nie wyłącznie projekcją ideową. Socjalizm szwedzki to tylko nisza społeczno-polityczna możliwa w Skandynawii lub na Księżycu, nierealna w innych warunkach. Pan Daszyński wówczas, podobnie jak historycy z IPN-u dzisiaj, lubił rzucać oszczerstwa na Związek Radziecki, bo jakże inaczej można udźwignąć rzeczy niezrozumiałe. Prawdziwa Lewica musi zrozumieć świat a nie angażować się w odmienności seksualne czy rozdawać chleb ubogim. To trzeba zostawić studentom socjologii i samorządowcom.