"A cięcia nóg generują duże przychody przy niewielkich kosztach (stąd i lekarze za takie zabiegi otrzymują ekstra premie)...".

Zwracam się do kolegów ortopedów: dobrze zapamiętajcie imię i nazwisko autora tego pomówienia. Prędzej czy później trafi do kogoś z nas.

> Zwracam się do kolegów ortopedów: dobrze zapamiętajcie imię i nazwisko autora tego pomówienia. Prędzej czy później trafi do kogoś z nas.

I co co wtedy obie nogi urżnąć? Czy też nogę i rękę.

"I co co wtedy obie nogi urżnąć? Czy też nogę i rękę."

Jeśli "extra premia" będzie odpowiednio wysoka .....

,,Zwracam się do kolegów ortopedów: dobrze zapamiętajcie imię i nazwisko
autora tego pomówienia. Prędzej czy później trafi do kogoś z nas."

Noooo tekst polemiczny zaiste godny Profesora nauk medycznych.
A może jedynie.... wiernego podstawowej zasadzie kodeksu etyki nakazującej zamiatać brudy pod dywan? (zamierzona złośliwość)
Fakt faktem sporo tych amputacji w porównaniu do reszty Europy...
I może - zamiast z wysokości katedry prof.  nauk medycznych atakować autora - po prostu wyjaśnić przyczynę takiego a nie innego stanu rzeczy? Bo o ile pamięć nie płata mi figla - to dziedzina Pana Profesora.

Zrozumiałe jest oburzenie lekarzy, że mówi się o tych zabiegach jako porządanych i dlatego chętnie je wykonują zamiast szukać alternatywnego leczenia. To przecież godzi w ich etos zawodowy i w nich samych jako ludzi. Z drugiej strony statystyki nie kłamią, więc o co tu chodzi? Według mnie zły system tworzy patologie i o tym ten artykuł.

    "I może - zamiast z wysokości katedry prof.  nauk medycznych atakować
autora - po prostu wyjaśnić przyczynę takiego a nie innego stanu rzeczy?
Bo o ile pamięć nie płata mi figla - to dziedzina Pana Profesora."


Jeżeli mnie pamięć nie myli to nie jest to pytanie do ortopedy a do diabetologa.
W Polsce kuleje leczenie cukrzycy  - a jednym z powikłań jest zespół stopy cukrzycowej.Teoretycznie - "działając szybko" można unknąć amputacji ale gdy na konsultacje specjalisty zapisać się trzeba 2 lata wczesniej - wtedy już tylko pozostaje "operacja poprzeczna" (amputacja) i ewentualne "dożynki" (kolejne amputacje u tego samego pacjenta)

Piszę wyłącznie o "extra premiach za ucięcie nogi".
Taki idiotyzm może się narodzić tylko w głowach chorego lewactwa.

Przecież jej można zapobiegać, a dla części nawet leczyć odpowiednim odżywianiem i ćwiczeniami. Co więcej - takie odżywianie może być nawet tańsze od pro-cukrzycowego: mniej kalorii = mniejsze koszty, rezygnacja z drogich słodyczy (15-50 zł/kg) zamiast tego np. tanie kasze (2-5 zł/kg) z kapustą itp.

https://www.youtube.com/watch?v=sjherLo1jes
(2:58)

Dotyczy osób z otłusczonymi narządami:

www.express.co.(*)day-can-cure-diabetes-in-weeks

www.dailymail.c(*)ys--going-starvation-diet.html

http://ajcn.nutrition.org/content/32/11/2312.full.pdf

70% energii pokarmu z węglowodanów, 21% z białek, 9% z tłuszczu (!). 65g błonnika dziennie (!) - dla porównania ludzie cywilizacji mają problem z osiągnięciem 25g, a dzicy łowcy zbieracze regularnie jedzą ok. 145g błonnika dziennie. A błonnik (+ odporna skrobia i inne fermentowalne) są bardzo ważne.

<=10% energii w pokarmie z tłuszczu jest krytyczne w tego typu dietach, nieprzestrzeganie tego prowadzi do utraty skuteczności. Proporcje węgle:białka:tłuszcz mogą nawet dochodzić do 80:10:10.


Właśnie teraz toczy się ciekawa dyskusja na temat zalet diet bardz niskoi tłuszczowych i bardzo wysoko węglowodanowych:


rawfoodsos.com/(*)e-evolution-of-thought-part-1/

www.youtube.com/watch?v=KFfK27B_qZY

high-fat-nutrit(*)d-ultra-low-fat-once-more.html

>Pozbycie się cukrzycy w 2 tygodnie
Dotyczy osób z otłusczonymi narządami:
www.express.co.(*)day-can-cure-diabetes-in-weeks

Wierzę, że po zastosowaniu "a diet of just 800 calories a day" można pozbyć się cukrzycy nieodwracalnie razem z pacjentem :(.

Ten artykuł to nic więcej, jak pomówienie nas lekarzy o to, że amputujemy nogi z chciwości i dla zysków!
To wyjątkowo podłe, żeby używać takich oszczerstw względem ludzi, którzy ciężko pracują tylko po to, żeby chronić wasze zdrowie.
Przyczyn
dużej liczby amputacji należy szukać w nieskutecznym leczeniu cukrzycy, oraz braku dyscypliny wśród pacjentów i bagatelizowaniu
objawów chorób. Często zgłaszają się bowiem do nas chorzy, którym nie
da się już inaczej pomóc. Za późno jest na jakiekolwiek leczenie
małoinwazyjne, a jedynym ratunkiem pozostaje amputacja. Kolejnym
czynnikiem jest niestety nadal wszechobecny i trudny do zwalczenia
nikotynizm, który prowadzi do miażdżycy i choroby Buergera.
Amputacje
nie są najtańszą, lecz najdroższą metodą leczenia przewlekłego
niedokrwienia kończyn. Cena zabiegu to nie wszystko. Dochodzą jeszcze
bardzo wysokie koszty rehabilitacji, zaopatrzenia w protezy,
długotrwałej (lub często stałej) niezdolności do pracy i w związku z tym
konieczność wypłacania rent lub (rzadziej) przekwalifikowania
pracownika. Koszty te w skali kraju wielokrotnie przewyższają nawet
najdroższe leczenie innymi metodami.

W ramach leczenia się w prywatnej służbie zdrowia miałem okazję trafić do nocnej pomocy lekarskiej. Jakoś to przeżyłem i nawet wydobrzałem po kilku dniach uczciwego leżenia w łóżku, nawadniania i umiarkowanej walki z gorączką. Infekcji wirusowej nie leczy się inaczej jak tylko własnym układem immunologicznym, dając mu fory w postaci ograniczenia innych wysiłków i obciążeń.
Wracając jednak do artykułu. Obraz jest odrobinę przerysowany, chciwość medyków potworna a skutki ich działań opłakane. Generalnie wiemy to z prasy kolorowej i wielonakładowej aż za dobrze. Przykro mi, że autor tak łatwo uległ tej narracji ponieważ odwraca ona uwagę od prawdziwej i cennej obserwacji patologii systemu zdrowia  jaką przytacza. Jest to najbardziej zdziczały sektor neoliberalizmu gdzie mechanizmy niewidzialnej ręki Adama Smitha natychmiast uległy degeneracji z braku jakichkolwiek sił rynkowych mogących cokolwiek równoważyć. Medycyna prywatna ogranicza się do opieki nad zdrowymi ludźmi za duże pieniądze a leczenie chorych ludzi w szpitalach jest ograniczane do małych pieniędzy. Szpital nie może być rozliczany z zysku. Niczego nie produkuje! Szpital można jedynie rozliczać z racjonalnego gospodarowania powierzonymi środkami. Nic więcej.

Niedawno dowiedziałem się o istnieniu Racjonalisty. Pierwszy przeczytany artykuł niestety raczej zniechęca niż zachęca. Nie wiem czy, a jeśli tak to z kim, autor konsultował przedstawiane informacje, ale ta "premia" od amputacji to jakiś chory wymysł. Jeszcze przed powstaniem NFZ Polska była w czołówce jeśli chodzi o amputacje. Takie dane przedstawiano kiedy jeszcze byłem studentem (a pracuję jako lekarz 18 lat). Więc trochę wygląda to na dopasowywanie faktów do założonej z góry tezy. Mało "racjonalnie" brzmi też ten akapit o rozruszniku. Rozrusznik nie leczy, a raczej zapobiega wystąpieniu pewnych, potencjalnie groźnych zdarzeń. To tak jakby argumentem przeciwko szczepieniu miało być to, że pacjent teraz jest zdrowy i się dobrze czuje. I zabieg - owszem - jest inwazyjny, ale co mają do rzeczy jakieś historie z kroplówką (pewnie zapalenie żył po amiodaronie?- bo nic konkretnego się nie można dowiedzieć). Czasem wchodzę poczytać artykuły na Frondzie -trochę, żeby się pośmiać, trochę żeby postraszyć w jakim kraju żyjemy. Po tym pierwszym przeczytanym artykule nie widzę niestety jakościowej różnicy między tymi portalami.

" Zwracam się do kolegów ortopedów: dobrze zapamiętajcie imię i nazwisko autora tego pomówienia. Prędzej czy później trafi do kogoś z nas.
I co co wtedy obie nogi urżnąć? Czy też nogę i rękę".
Wszystko, somatectomia totalis, a później zawsze można powiedzieć, iż się prawa nerka z lewą pomyliła czy też, że nie jest sprawą taką łatwą zapamiętać, iż się zostawiło instrument chirurgiczny w trzewiach pacjenta.
Jedną z największych patologii polskiej służby zdrowia jest uprzedmiotowienie pacjenta. Miałem okazję być badanym przez lekarza kanadyjskiego i oczywiście polskiego. Nie ma porównania. Ten pierwszy o wszystkim informuje. Co w danej chwili robi, po co, czym to skutkuje, czym może grozić, jakie lekarstwa wchodzą w grę, dlaczego takie a nie inne, czym one grożą czym skutkują et cetera, et cetera. W Polsce jak się człowiek zapyta co ma w kroplówce i dlaczego - jest mierzony wilczym wzrokiem przez pielęgniarkę i w najlepszym wypadku doczekuje się krótkiego odburknięcia. Strach się bać.

Cwaniaków chcących się wzbogacić, niewiele dając od siebie, jest wszędzie wielu. Jest także wielu bardzo zaangażowanych i ofiarnych lekarzy, pracują często o wiele za długo, brakuje im czasu na wypoczynek. Mimo wielu prób nie potrafiliśmy w Polsce stworzyć przyzwoicie działającego systemu. Środki, które są kierowane z budżetu wyciekają w dużym stopniu nieefektywnie. Może nowa władza coś poradzi. Chociaż widząc od czego zaczynają, to mam spore wątpliwości.