Najbardziej suche miejsce na naszej planecie - pustynia Atakama w Chile cała pokryła się kwiatami po historycznych deszczach. Miejsce to jest uznawane za jedno z najsuchszych na Ziemi - roczna suma opadów nie przekracza tam 100 mm, a w niektórych miejscach nie zanotowano nigdy żadnych opadów, od kiedy prowadzone są tam pomiary. Tym bardziej więc zaskakująco prezentuje się morze kolorowych kwiatów.

Więcej: Atacama Desert Blooms Pink After Historic Rainfall

Podobne zjawiska zachodzą na Saharze. Polscy naukowcy, wraz ze swoimi kolegami z Włoch i Anglii, przebadali zmiany w rozkładzie i intensywności opadów w Afryce. Okazało się, że na tle ostatniej dekady Sahara, największa pustynia świata, stała się bardziej wilgotna i zielona. Na zdewastowane przez susze w latach 70. i 80. rejony Afryki Północnej ponownie wraca życie. Ze zdjęć satelitarnych wynika, że roślinność powoli powraca na szeroki pas ziemi, ciągnący się od Mauretanii po Erytreę. Głównym powodem cofania się pustyni są zwiększone opady deszczu w tym regionie. Badacze analizowali rozkład oraz natężenie sumy opadów, na podstawie danych satelitarnych, w subsaharyjskiej części Afryki, na tle ostatnich 10 lat. Następnie porównali je z danymi zgromadzonymi przez amerykańskie Centrum Prognozowania Klimatu (CPC). Otrzymali bardzo szczegółowe mapy wskazujące w których miejscach Czarnego Lądu suma opadów wzrosła, a gdzie obniżyła się, i w jakiej skali. Najciekawsze dane dotyczyły sahelu, czyli obszaru stanowiącego pogranicze Sahary i sawanny. To najbardziej żyzny obszar w Afryce, gdzie mieszka najwięcej ludzi. W Senegalu, Mauretanii, Mali, krajach zachodniej Afryki, Republice Środkowoafrykańskiej i w Etiopii, średnia suma opadów zwiększyła się co najmniej o 30 mm.

Więcej: Sahara coraz bardziej deszczowa i zielona

7 tys. lat temu Sahara była żyzna i zielona. Temperatury były wówczas wyższe o 2-4 stopnie Celsjusza. Jeśli sprawdzą się aktualne modele klimatyczne (wzrost średnich temperatur o kilka stopni), nasza temperatura wróci do poziomu z tzw. optimum klimatycznego holocenu, czyli okresu w którym Sahara była zielona.

Zmiany temperatury w holocenie w skali tysięcy lat BP. Wykres obejmuje wyniki z ośmiu lokalnych pomiarów temperatury. Czarna linia to średnia z tych badań.