|
Chcesz wiedzieć więcej? Zamów dobrą książkę. Propozycje Racjonalisty: | | |
|
|
|
|
Światopogląd » Dotyk rzeczywistości
Rzeczywistość niedomagająca Autor tekstu: Krzysztof Sykta
Wyłączenie prądu, zakończenie
dostawy energii, świeczka na stole, ledwo płonie, kończąc swój marny żywot.
Płomień nie jest świecą, świeca nie jest płomieniem. Zakończenie
programu, zamknięcie pewnego etapu. Całość wrażeń gdzieś zanika, całość
przeżyć gdzieś się urywa. Śmierć co dnia, o poranku umiera stary dzień,
odchodzi w niebyt, kołowrót czasu, chwila za chwilą, przed chwilą, wszystkość i zupełność, jedyne i przytłaczające, nie do końca niewystarczające.
Produkt nazbyt udolny, świat nazbyt doregulowany, całość w jednym zdaniu, rząd
liter na ekranie, znaki nabierające znaczenia, wewnętrzny głos wytwarzający,
krótkie komunikaty, impresje przetwarzania danych. Bezgłośne niedomówienie,
obraz za obrazem, nieuświadomione mruganie powiekami, bicie serca gdzieś w oddali, wewnętrznych trzewi oddech za oddechem, grupka atomów chwilowa, złożona w całość, scalona i zamrożona.
Umiera kolejny człowiek, o którym
nikt nie będzie pamiętał, człowiek, który w jednym momencie zmienia się w rzeczywistość rozbitego lustra, zgaszonego ogniska, które jeszcze ledwo dymi
powoli dogasając. Umiera coś, coś innego powstaje, funkcjonowanie społecznej
tkanki zwierzęcej społeczności bawiącej się w życie, program, nastawiony
na duplikację danych penetrację, odpowiednia partnerka, powiększenie
zajmowanej przestrzeni, ekspansja urojonej świadomości.
Umiera człowiek, coś się kończy a coś zaczyna. Świat, który wydawał się doskonałym wypełnieniem umysłu
ulatuje w bezmiar nigdy nie zaistniałych możliwości. W jednym momencie coś,
co wydawało się być prawdą absolutną prawdą tą być przestaje.
Pies, który umiera we śnie nie
ma prawa do dalszego życia, człowiek sam siebie skazuje na dalsze trwanie,
latanie w próżni, przedłużanie jednej egzystencji w pseudoświecie utkanym z fikcyjnej materii, krainie zatrzymanego czasu, obłaskawionej młodości, w pełni
sprawni umysłowo, w pełni sprawni fizycznie, mentalnie dostosowani, życie
zakonserwowane, zaklęcie chwili by trwała bez umiaru, ciągle ta sama wiedza,
ten sam stan osobowości, bez upływu, bez dotyku, kontaktu i interakcji,
wymiany płynów, snów i uścisków dłoni. Neoprzestrzeń, coś, czego nie można
dotknąć ani polizać, wypowiadanie samego siebie, kolejna matryca, zakres słów
nie dający się poszerzyć o kolejną jednostkę, brak ciągłego dopływu
zmiany, zatrzymanie czasu w chwili najdogodniejszej, w łonie matki ziemi,
poszukiwanie zamienione w przeżywanie, kohabitacja w otępiałości noworodka,
chór ludzkich płodów oczekujących zmartwychwstania na nowej gumowej ziemi
zdolnej pomieścić to, co się w niej napłodziło nieludzko człowieczego,
przez kolejne miliony lat, oczekiwanie na nowe wcielenie, jednostkowe
inkarnowanie znikąd do nikąd. Teologia stosowana, paskudliwość nieoceniona,
rozważanie nieograniczone.
Dzisiaj umarło kolejne zwierzę,
załamało jedną z fal morza, napierającego na ściany grobu, na punkt
jednostkowej świadomości. Zwierzę zasypano ziemią by zgniło w spokoju ku
wiecznej chwale zwierzęcia doskonałego. Jedyne co pozostało to rząd liter,
epitafium, odczytywanie i spoglądanie przez kolejnych świadków, nie widać żadnego
anioła, podmuchu pieśni wyratowania z cuchnącej mazi ociekającej wulgarnym
kopulowaniem, nienawiść, miłość, flirt, emocje zdmuchnięte i wygaszone.
Wciąż rząd liter, nie ma
momentu odsuwania krzesła, odwracania wzroku, rząd liter, wymawiany verdaną
pomiędzy pierwszym a drugim śniadaniem. Czego szukasz w tym kącie ekranu,
diametralna zmiana egzystencjalna, stan wchłaniania w stan zapomnienia,
oczekiwanie zastąpione działaniem, wciąż jednak jedna chwila, wypełniająca
całą przestrzeń, załamanie, przejście w nowość, wychodzenie naprzeciw, rząd
znaków, potok myśli urwany ostatnią linijką tekstu.
« Dotyk rzeczywistości (Publikacja: 17-05-2002 Ostatnia zmiana: 06-09-2003)
Wszelkie prawa zastrzeżone. Prawa autorskie tego tekstu należą do autora i/lub serwisu Racjonalista.pl.
Żadna część tego tekstu nie może być przedrukowywana, reprodukowana ani wykorzystywana w jakiejkolwiek formie,
bez zgody właściciela praw autorskich. Wszelkie naruszenia praw autorskich podlegają sankcjom przewidzianym w
kodeksie karnym i ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych.str. 110 |
|