|
Chcesz wiedzieć więcej? Zamów dobrą książkę. Propozycje Racjonalisty: | | |
|
|
|
|
Religie i sekty » Religioznawstwo » Bractwo Zodiaku
Dwanaście Plemion Izraela, cz.1 Autor tekstu: Krzysztof Sykta
Błogosławieństwo Jakuba (Ks. Rodzaju 49.1-28)
Kolejny mit zodiakalny
odnajdujemy w miejscu dla wielu niespodziewanym, pod koniec Księgi Rodzaju,
kiedy to Jakub na łożu śmierci błogosławi swych dwunastu synów, większość z nich
przeklinając. Stary Testament jest zbiorem mitów wyjątkowo cennym, choć mocno
przeczesanym rękami jahwistycznych cenzorów; zawierającym szereg odniesień nie
tylko kosmogonicznych, ale również astronomicznych i matematycznych. Gdyby nie
olśnienie, czy też udar słoneczny, który stał się udziałem pewnego podróżnika
wędrującego w spiekocie do Damaszku, być może w dniu dzisiejszym nie mielibyśmy
pod ręką kwintesencji śródziemnomorskiej i bliskowschodniej mitologii,
zawierającej co najmniej trzy opowieści zodiakalne i szereg pomniejszych mitów
nawiązujących do zjawiska precesji. Robert Graves pisze, że Księga Rodzaju
jest ściślej związana z korpusem mitów greckich, fenickich, hetyckich,
ugaryckich, sumeryjskich i innych, niż to przyznaje większość pobożnych żydów i chrześcijan. Tyle, że Jakub czy Ezaw traktowani są jak postaci historyczne,
natomiast Herakles i Autolikus już nie... Jakub doczekał się dwunastu
synów, w tym dwóch wyjątkowo porywczych braci, Symeona i Lewiego, oraz jednej
córki. Przedostatni z nich, Józef nazirejczyk, przyszedł na świat z niewielką
pomocą niebian, podobnie jak wielu wcześniejszych (Izaak) i późniejszych (Samson,
Samuel) biblijnych herosów, nie wspominając o Janie Chrzcicielu i Jezusie,
których narodziny były równie cudowne. W końcowych partiach Genesis Jakub
obdziela swych synów błogosławieństwami. Dwunastu mężczyzn, z których
część zostaje porównana do zwierząt, oraz jedna kobieta stanowią idealne
odzwierciedlenie zodiaku z jego parą bliźniąt (mityczni synowie burzy) oraz
wojowniczą Isztar. Z podobną analogią zodiakalną spotkamy się jeszcze raz, kiedy
to pewien rabbi przyjmie do grona swych uczniów dwunastu mężczyzn, w tym dwóch
bene regesz, oraz na poły mityczną kobietę z dzbanem maści nardowej... Abraham usłyszał z ust El
Szaddaja: twoje potomstwo niczym gwiazdy!, i chociaż zwrot ten miał
charakter symboliczny, w przypadku błogosławieństw jakubowych potraktować go
możemy w sposób dosłowny. Tak jak w przypadku większości
omawianych mitów problemem jest nie tylko do nich dotarcie, ale również, lub
może przede wszystkim, poprawny przekład, bez którego rzeczowa analiza traci
sens. Specyfika języka hebrajskiego powoduje to, że szereg wersów oraz słów
Błogosławieństwa Jakuba tłumaczony jest w sposób dowolny, czasami ocenzurowany, w arbitralny sposób konserwując w społeczeństwie mylne interpretacje. W przypadku języka polskiego, i nie tylko, zdecydowanie najlepszym przekładem,
choć już niemal nieznanym, jest studium religioznawcze Artura Sandauera Bóg,
Szatan, Mesjasz i...?, którego stosowny fragment zamieszczony został w Dodatkach [Appendix 1]. W dzisiejszych czasach pewnych pozycji już się nie
wznawia, a szereg publikacji zagranicznych ma marne szanse na ujrzenie swych
polskich wersji. Cenzura obejmuje wszelkie formy życia intelektualnego od
telewizji zaczynając, a na sztuce kończąc. Jedynym w miarę wolnym medium
pozostaje internet, choć już dzisiaj konserwatyści wszelkich maści biadolą nad
tym jakby ograniczyć zło szerzące się w sieci... W przypadku języka angielskiego
warto sięgnąć po przekłady żydowskie (jewish bible), nieskażone myślą
chrześcijańską. Dla potrzeb niniejszego
opracowania wykorzystano przekład interlinearny Anny Kuśmirek wydawnictwa
Vocatio, bliski stylistycznie, czasami aż nazbyt, Biblii Warszawskiej, który
poddano drobnym korektom gramatycznym i stylistycznym (zaznaczonych kursywą).
Ks. Rodzaju 49 |
Bereszit 49 |
1. I wezwał Jakub synów swoich, i powiedział:
Zbierzcie się, a wam oznajmię,
co spotka was w późniejszych dniach.
2.
Zbierzcie się i słuchajcie, synowie Jakuba,
i słuchajcie Izraela, ojca waszego! |
wajjiqera ja’aqob el banaw wajjo'mer
he’asepu we’aggidah lakem
et aszer-jiqera etekem
be’aharit hajjamim hiqqabecu
weszime’u bene ja’aqob weszime’u
el-jiszera’el 'abikem |
RUBEN — ŻYWIOŁ WODY
3.
Ruben, pierworodnym moim tyś, siłą moją i początkiem mocy mojej, przewyższający godnością i
przewyższający siłą! 4.
Wzburzenie wód, nie będziesz wywyższony, bo
wszedłeś do łoża ojca twojego, wtedy
znieważyłeś (je), (do) łoża
mojego (on) wszedł! |
Re’uben bekori
'attah
kohi were'szit 'oni
jeter sze’et
wejeter 'az
pahaz kammajim 'al
totar ki 'alita
miszkebe 'abika 'az
hillaleta jecu’i
alah |
Pierwszy z synów przyrównany zostaje do wzburzenia wód, kammajim, wody
występującej w liczbie mnogiej, podobnie jak w opisie stworzenia. Ruben jest
kolejnym, po Kainie czy Ismaelu, pierworodnym pozbawionym swych praw. Byt
kształtuje świadomość, a polityka — baśnie dla pospólstwa. Być może odtrącanie
pierworodnych lub skazywanie ich na zagładę związane było ze składaniem ofiar z pierworodnych synów, zarówno dzieci, jak i z osób dorosłych w momentach
kryzysowych dla danego narodu (por. 2 Ks. Królewska 3.26-27).
SYMEON I LEWI — BLIŹNIĘTA (BRACIA GROMU)
5.
Symeon i Lewi są braćmi,
narzędziami przemocy miecze ich. 6. Do
zmowy ich nie przyjdź, duszo moja, ze
zgromadzeniem ich nie łącz się, chwało moja. Bo w gniewie swoim zamordowali męża, i w swawoli swej okaleczyli byka. 7.
Przeklęty gniew ich, gdyż (jest) silny, i szał
ich, gdyż (jest) okrutny, Podzielę
ich w Jakubie i
rozproszę ich w Izraelu.
|
szime’on welewi 'ahim
kele hamas
mekerotehem
besodam 'al tabo
napeszi
biqehalam 'al tehad
kebodi
ki be’appam haregu
'isz
ubireconam 'iqqeru
szor 'arur
'appam ki 'az
we’eberatam ki qaszatah
'ahalleqem beja’aqob wa’apicem
bejiszera’el |
O
ile pierwszy syn zawinił tym, że przespał się ze swoją macochą, a mandragorę
podsuwał swojej matce, kolejni dwaj wymordowali całe miasteczko mszcząc się w podstępny sposób za zhańbienie swej siostry. Pozostali bracia również nie
próżnowali plądrując dobytek Sychema i uprowadzając jego bydło, trzody, osły i kobiety. Dwaj
bracia połączeni zostają w parę, astralnych braci gromu.
Zamordowali męża i okaleczyli byka — w obu
przypadkach mamy do czynienia z liczbą pojedynczą, a nie mnogą, czego nie
zauważa większość tłumaczy. Tym samym słowem „szor" nazywano również konstelację
Byka, być może więc passus ten odzwierciedla bliskie położenie Bliźniąt w stosunku do Byka i Oriona. Bardziej prawdopodobne jest to, że skoro znak
Bliźniąt zastąpił na niebie Bykołaka, mąż ten został zamordowany,
usunięty z nieboskłonu, a byk okaleczony, przesunięty na inną pozycję.
Warto również zauważyć, że na niebie widnieje jedynie tors byka, a nie cała
postać zwierzęca.
JUDA — LEW
8.
Judo ty, będą wychwalać ciebie bracia twoi, ręka
twoja na karku wrogów twoich, będą
oddawać pokłon przed tobą synowie
ojca twojego. 9. Młody
lwie, Judo, ze
zdobyczy synu mój, wzrosłeś.
Przykląkł, położył się jak lew albo jak
lwica. Kto podniesie go? 10. Nie
będzie odjęte berło od Judy, ani laska
spośród nóg jego, aż
przyjdzie Sziloh. a jemu
posłuszeństwo ludów. 11.
Przywiąże do winnej latorośli osła swego, a do
gałązki winnej źrebię oślicy swojej. Wypierze w winie szaty swoje, a w krwi
winogron ubranie swoje. 12.
Ciemniejsze oczy od wina, a bielsze
zęby od mleka. |
jehudah
'attah joduka 'aheka jadeka
be’orep 'ojebeka
jiszetahauu leka bene
'abika gur
'arejeh jehudah miterep
beni alita kara'
rabac ke’arejah ukelabi
mi jeqimennu lo jasur
szebet mejehudah umehoqeq
mibben raqelaw 'ad ki
jabo sziloh (szilo)
welo jiqqehat 'ammim
'oseri laggepen
'iroh ('iro)
welaszoreqah beni
'atono
kibbes bajjajin
lebuszo
ubedam 'anabim sutoh
(suto)
hakelili 'enajim
mijjajin
uleben szinnajim
mehalab |
Juda
przyrównany zostaje do Lwa. W wersecie 10 Anna Kuśmirek tłumaczy „aż
przyjdzie, którego ona", podobnie jest w innych przekładach, gdzie Sziloh
ustępuje miejsca „władcy jego". Warto zaznaczyć, że nazwa ta jest tożsama z imieniem syna Judy, Szelaha.
ZEBULON — RYBOŁAK
13.
Zebulon, wybrzeże morza zamieszka, i on
wybrzeże statków, a granica
jego aż po Sydon. |
zebulun
lehop jammim jiszekon wehu
lehop 'onijjot
wejarekato 'al cidon |
Zebulon odzwierciedla mitycznego rybołaka (syrena), konstelację ryb nad
niebiańskim akwenem, marynarza z krukiem dłoni.
ISSACHAR — KOŃ (OSIOŁ)
14.
Issachar, osioł kościsty, leży
między zagrodami. 15. I zobaczył odpoczynek, że (jest) dobry, a ziemia,
że (jest) przyjemna, i
pochylił barki swoje aby dźwigać I stał
się za daninę pracującym. |
jiszaskar
hamor garem robec ben
hammiszepetajim wajjare
menuhah ki tob we’et
ha’arec ki na’emah wajjet
'szikemo lisebol wajehi
lemas 'obed |
Issachar porównany zostaje do osła, Asellus, obecnie zwanego konstelacją
Raka.
DAN — WĄŻ
16.
Dan, będzie sądził lud swój, jako jeden ze
szczepów Izraela. 17. I będzie Dan wężem na drodze, żmiją
rogatą na ścieżce,
co
kąsa pęciny konia, i spada
jeździec jego na plecy. 18. Na
wybawienie twe czekam, JHWH. |
dan jadin
'ammo ke’ahad szibete
jiszera’el jehi dan
nahasz 'ale derek szepipon
'ale orah
hannoszek 'iqqebe
sus
wajjippol rokebo
'ahor
liszu’ateka
qiwwiti JHWH | Dan
tożsamy jest z Adonisem i Dionizosem, Ophiuchusem, trzymającym w dłoniach węża.
Przyrównany zostaje do pary węży leżących obok siebie na Mlecznej Drodze, tuż
obok jeźdźca z łukiem w ręku. Podobnie w Enuma Elisz w zodiakalnej armii pojawia
się „wąż i wąż [smok] rogaty". Wąż z rogami jak kleszcze (żmija Pseudocerastes
fieldi) zmieni się w skorpiona z kleszczami.
Dan i Dina, Adonis i Atena...
GAD — SMOK (SKORPION)
19.
Gada, banda napadnie go, a on
napadnie (na) piętę. | gad gedud jegudennu
wehu jagud 'ageb | Gad
jest wojownikiem, jest tym, który napadnięty uderza w piętę, jest kąsającym w piętę wężem / skorpionem z szeregu mitów, pozbawiającym tchnienia bohaterów.
ASZER — BYK
20. Od
Aszera (będzie) tłusty pokarm jego, i on da
przysmaki królewskie. | me’aszer szemenah
lahemo
wehu jitten
ma’adenne melek |
Aszer jest tym, który daje tłuste pokarmy. Jest to w zasadzie jedyne niezbyt
czytelne porównanie. Identyfikować możemy go z bykiem, Szorem, na zasadzie
rejekcji. Po zapełnieniu wszystkich znaków pozostaje tylko Byk i Panna.
NAFTALI — KOZICA
21.
Naftali łania wypuszczona, dająca
sarnięta dorodne. | nepetali
'ajjalah szeluhah hannoten
'imere szaper | Wers
ten często tłumaczy się "dająca przepowiednie dobre". Mając do wyboru
łanię, która daje dobre przepowiednie albo też małe sarnięta nie trudno uznać
pierwszy przekład za pozbawiony sensu. W midraszach dotyczących Jakuba również
mówi się o łani i sarniątkach.
JÓZEF- STRZELEC
22. Synem dorodnym Józef,
synem pociągającym dla oczu,
dziewczęta biegną by go ujrzeć. 23. I wzięli go sobie za cel i strzelają do niego, najlepsi z łuczników zapałali do niego gniewem. 24.
Lecz wola jego niezłomna, a
ramiona jego przyozdobione złotem. Z rąk
siłacza Jakubowego, stamtąd (stanie się) pasterzem, opoką
Izraela. 25. Od
Boga, ojca twego, który pomoże ci, i
Wszechmogącego, który pobłogosławi ci:
błogosławieństwami niebios z góry,
błogosławieństwami otchłani skulonej w dole,
błogosławieństwami piersi i łona. 26.
Błogosławieństwa ojca twego (niech) górują nad
błogosławieństwami rodziców moich, aż po
granice pagórków odwiecznych, niech
będą na głowę Józefa, i na
ciemię nazirejczyka wśród braci swoich. |
ben porat
josep ben porat
'ale 'ajin banot
ca’adah 'ale szur
wajemararuhu warobbu
wajjiszetemuhu ba’ale hiccim
watteszeb
be’etan qaszeto
wajjapozzu zero’e jadaw mide 'abir
ja’aqob miszszam ro’eh 'eben
jiszera’el
me’el 'abika
weja’ezerekaka we’et
szaddaj wibarekekaka birekot
szamajim me’al birekot
tehom robecet tahat birekot
szadajim waraham birekot 'abika
gaberu
'al birekot horaj
'ad ta’awat
gibe’ot 'olam
tihejen lero'sz
josep
ulegodegod nezir
'ehaw |
W
przekładzie tradycyjnym usuwa się jakikolwiek kontekst erotyczny, syn i córki
zmieniają się w gałązkę i gałązki nad strumykiem:
22. Gałązką
płodną Józef, gałązką płodną nad źródłem,
gałązki pną się po murze. 23. I prześladują go, i godzą, gnębią go
[mężowie] łucznicy, 24. I osadzony mocno łuk jego, i sprawne
ramiona rąk jego z rąk Mocarza
Jakuba, stamtąd Pasterz,
Skała Izraela.
Wersety 22-24 odnoszą się do
incydentu z żoną Potifara, która zrywa z Józefa ubranie, a później oskarża o gwałt (Rdz 39.6n, BW):
Powierzył więc całe swoje mienie
Józefowi i o nic się już nie troszczył, tylko o chleb, który spożywał. A Józef
był pięknej postawy i miał piękny wygląd. Po tych wydarzeniach żona pana jego
zwróciła uwagę na Józefa i rzekła: Połóż się ze mną! Ale on nie chciał... Wersy te
można również ująć jeszcze dosłowniej:
22. Synem
dorodnym Józef, synem
pociągającym dla oczu, dziewczęta
biegną jak do byka.[szor] ... 24. Żądzę
swą powstrzyma, lecz
nasienie rozleje.
(za: Yerushalmi, Horayoth 2:5; Pirkey Rabbi Eliezer 39; Rashi)
Józef porównany zostanie do byka
również w błogosławieństwie mojżeszowym. W Mitach hebrajskich
Graves cytuje następujący fragment midraszowy dotyczący Józefa: "Główne błogosławieństwo
zachował dla Józefa, którego porównał do młodego, krzepkiego byka nad źródłem,
pogardliwie spoglądającego na wyrzucane z proc kamienie i strzały. Dodał, że Bóg
zniszczy wrogów Józefa i pobłogosławi go obfitym deszczem, wiecznymi wiosnami,
bogatymi stadami, płodnymi żonami oraz dumą przodków".
BENIAMIN — WILK
27.
Beniamin, wilk wyruszający na żer. Rankiem
będzie pożerał zdobycz, a
wieczorem będzie dzielił łup. | binejamin
ze’eb jiterap babboqer
jo'kal 'ad wela’ereb
jehalleq szalal | Ostatni z braci jest wilkiem
wyruszającym na żer.
28.
Wszystkich tych szczepów Izraela
dwanaście. A to
(jest), co mówił do nich ojciec ich i
pobłogosławił im, każdego według błogosławieństwa jego, błogosławił im. |
kol
'elleh szibete jiszera’el szenem
'aszar wezo't
'aszer dibber lahem 'abihem wajebarek
'otam 'isz 'aszer
kebirekato berak 'otam |
STRUKTURA
Spójrzmy jak przedstawia się
struktura opowieści:
Lp. | Syn |
Matka | Symbolika
użyta w tekście |
Znak Zodiaku | 1. |
Ruben | Lea | Burzliwa woda |
Żywioł wody | 2. |
Symeon i Lewi | Lea |
Bracia gniewu |
Bliźnięta |
3. | Juda | Lea |
Lew | Lew |
4. | Zebulon |
Lea | *nad morzem | Rybołak |
5. |
Issachar |
Lea | Osioł |
Koń / Osioł |
6. |
Dan | Bilha |
Wąż, Wąż Rogaty | Wąż |
7. | Gad | Zylpa |
*kąsający w piętę |
Smok / Skorpion |
8. |
Aszer | Zylpa |
*tłusty pokarm | Byk |
9. | Naftali |
Bilha | Łania | Kozica |
10. |
Józef |
Rachela | Strzelec (Byk?) |
Strzelec |
11. | Beniamin |
Rachela | Wilk | Wilk |
(12.) |
(Dina) |
(Lea) |
- |
(Wojowniczka) |
Brakującą postać wojowniczki
stanowić może Dina, niewymieniana w błogosławieństwie córka Lei. Wąż Rogaty (Smok, dzisiejszy
Skorpion z Wagą) rozciąga się na dwa segmenty ekliptyki, przez co wzmiankowany
jest dwukrotnie na kole zodiaku.
W porównaniu do 12 prac
Heraklesa oraz Enuma Elisz widzimy wyraźne zmiany: Bliźnięta zastępują Bykołaka,
Byk pojawia się w miejsce Dzika. Pozostałe znaki są identyczne, przy czym część z nich nie występuje w zodiaku babilońskim (Wąż, Wąż Rogaty, Wilk) co sprawia
szereg trudności osobom próbującym przyrównać Błogosławieństwo Jakuba z zodiakiem współczesnym. Część 'klasycznych' porównań zamieszczono w Dodatkach [Appendix
2]. ***
APPENDIX 1: Tłumaczenie
Artura Sandauera
1. Wezwał
Jakub swych synów i rzecze: Zgromadźcie
się, a powiem wam, co się wam
przydarzy na ostatku czasów: 2. Jakuba
zbierzcie się synowie! Słuchajcie co
Izrael powie! 3. Rubenie,
synów mych pierwszyzno! Jędrności
moja i tężyzno! Wzrostem nad
innych wybujały, 4. Jak woda
bystry i zuchwały. Starszeństwaś
swego się pozbawił, Gdyś wszedł w me łoże i splugawił. 5. Ty,
Simeonie, i ty, Lewi! Równi w chytrości, równi w gniewie! 6. Dusza ma
od ich zmowy stroni I wejść w naradę ich się boi. Gniewem
unieśli się pospołu, Tnąc męża i kalecząc wołu. 7. Niechże
przeklęta złość ich będzie, Iż folgowali
jej w zapędzie. Rozpędzę ich
po miejscach wielu, I
porozpraszam w Izraelu. 8. Któż
przeciw Judzie judzić waży? Dłonią za
karki wziął mocarzy. A bracia biją
mu pokłony. 9. Lwi
szczeniak — łupem wykarmiony, Legł jako
stary lew na straży. Któż jeszcze
ruszyć się go waży? 10. Ni berło z rąk wypuści Juda, Ni kostur
wyrwać mu się uda Spomiędzy nóg
aż przyjdzie Sziloh I przed nim
ludy się pochylą. 11. Pod winny
szczep uwiąże osła, Źrebię — pod
gałąź co urosła. Odziany — w winie się wykąpie. Soku na
kąpiel nie poskąpi. 12. Winnym mu
blaskiem lśni powieka, A zęby bielą
się od mleka. 13.
Zebulon mieszka, gdzie przystanie I sięga pokąd
Fenicjanie. 14. Kościsty
muł, co legł na boku, Isaskhar;
że zaś w smak mu spokój 15. I w smak
mu cały kraj przyjemny, Więc juki
dźwiga rab najemny. 16. Danowi
niechaj będzie danem, Jak innym być u siebie panem. 17. Jak żmija w drodze, wąż na szlaku, W stopę
ugodzi cię, rumaku, Aż się twój
jeździec w tył zachwieje. 18. (W tobie
tę Panie mam nadzieję!) 19. Na
Gada, kiedy huf napadnie, On w piętę go
ugodzi snadnie. 20. Aser
tłustością napęczniały, Królom na
stoły śle specjały. 21.
Naftali jako chyża łania, A za nią w trop jelonek gania. 22. Józef
urasta jak u zdroju, A wnet i córki się wyroją. 23. Choć
strzelec trapi go i nęka, Łuk w jego
rękach się rozpęka. I nadwątlone ramię strzelca
Jakubowego
mocą cielca, Izraelskiego
mocą głazu. 25.
Błogosławionyś ty od razu (Pan twoich
ojców ci pomoże I ty dopomóż,
święty Boże!)
Błogosławieństwem nieb wysokich
Błogosławieństwem den głębokich. Darami piersi i żywota. 26. Wszystkie
te klątwy na cię miota Ojciec i wszystkie dobra da ci, Boś nie
strzyżonym jest wśród braci. 27.
Beniamin — wilk, łup z rana bierze, A dzieli
jeszcze na wieczerzę.
28. Oto dwanaście pokoleń Izraela
i oto, co mówił im ojciec,
błogosławiąc ich;
błogosławił zaś innym
błogosławieństwem każdego.
APPENDIX 2: Fragment z „Sekretnej Doktryny" Heleny Bławatskiej
So patent
is the fact, that the Roman Catholic writers -- especially among the French
Ultramontanes -- have tacitly agreed to connect the twelve Jewish Patriarchs
with the signs of the Zodiac. This is done in a kind of prophetico-mystic way,
which would sound to pious and ignorant ears like a portentous sign, a tacit
divine recognition of the „chosen people of God," whose finger has purposely
traced in heaven, from the beginning of creation, the numbers of these
patriarchs. For instance, these writers (De Mirville among others) recognise
curiously enough all the characteristics of the 12 signs of the Zodiac, in the
words addressed by the dying Jacob to his Sons, and in his definitions of the
future of each Tribe. (Vide Genesis, ch. xlix.) Moreover, the respective banners
of the same tribes are claimed to have exhibited the same symbols and the same
names as the signs, repeated in the 12 stones of the Urim and Thummim, and on
the 12 wings of the cherub. Leaving the proof of exactitude in the alleged
correspondence to the said mystics, it is as follows: Man, or the Aquarius, is
in the sphere of Reuben, who is declared as "unstable as water" (the Vulgate has
it, to be „rushing like water,"; Gemini, in the strong fraternal association of
Simeon and Levi; Leo, in that of Judah, "the strong Lion" of his tribe, „the
lion's whelp"; the Pisces, in Zabulon, who „shall dwell at the haven of the
sea"; Taurus, in Issachar, because he is „a strong ass couching down," etc., and
therefore associated with the stables; Virgo-Scorpio, in Dan, who is described
as "a serpent, an adder in the path that biteth," etc.; Capricornus in Naphtali,
who is "a hind (a deer) let loose"; Cancer, in Benjamin, for he is „ravenous";
Libra, the „Balance," in Asher, whose "bread shall be fat"; Saggitarius in
Joseph, because „his bow abode in strength." To make up for the twelfth sign,
Virgo, made independent of Scorpio, is Dina, the only daughter of Jacob. (See
Genesis xlix.) Tradition shows the alleged tribes carrying the 12 signs on their
banners. But the Bible is, besides these, full of theo-cosmological and
astronomical symbols and personifications. Porównanie prezentowane przez
H. Bławatską jest niemal identyczne z prezentowanym w niniejszym tekście za
wyjątkiem czterech synów: Aszera (Libra), Gada (Aries), Issachara (Taurus) i Beniamina (Cancer). Co wspólnego ma wilk z rakiem trudno mi dociec... Greg Killian w pracy "The
Mazzaroth (Zodiac)" prezentuje również inne próby korelacji dokonywane przez
rabinów, np. w wersji Rabbiego Yoela (Joela) C. Dobina:
Reuben |
Taurus |
Simeon |
Gemini | Levi |
Cancer | Judah |
Leo | Zebulon |
Virgo | Issachar |
Libra | Dan |
Scorpio | Gad |
Sagittarius | Asher |
Capricorn | Napthali |
Aquarius | Joseph |
Pisces | Benjamin |
Aries | ...których porządek ma
przeważnie niewiele
wspólnego z treścią Błogosławieństwa Jakuba.
« Bractwo Zodiaku (Publikacja: 18-05-2002 Ostatnia zmiana: 12-05-2005)
Wszelkie prawa zastrzeżone. Prawa autorskie tego tekstu należą do autora i/lub serwisu Racjonalista.pl.
Żadna część tego tekstu nie może być przedrukowywana, reprodukowana ani wykorzystywana w jakiejkolwiek formie,
bez zgody właściciela praw autorskich. Wszelkie naruszenia praw autorskich podlegają sankcjom przewidzianym w
kodeksie karnym i ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych.str. 226 |
|