Prawo » Prawo wyznaniowe » Akty i dokumenty » Ustawy wyznaniowe
Ustawa dot. zielonoświątkowców, 1997 [1]
USTAWA z dnia 20 lutego 1997 r. o stosunku Państwa do Kościoła Zielonoświątkowego w Rzeczypospolitej Polskiej. (Dz. U. Nr 41, poz. 254)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Ustawa określa stosunek Państwa do Kościoła Zielonoświątkowego w Rzeczypospolitej Polskiej, zwanego dalej „Kościołem", oraz jego
sytuację prawą i majątkową. 2. W sprawach odnoszących się do Kościoła, nie uregulowanych w ustawie,
stosuje się powszechnie obowiązujące przepisy prawa.
3. Wszelkie zmiany niniejszej ustawy wymagają uprzedniej opinii Prezydium
Naczelnej Rady Kościoła.
Art. 2. Kościół rządzi się w swoich sprawach własnym Prawem Wewnętrznym,
uchwalanym przez Synod Kościoła, swobodnie wykonuje władzę duchowną i jurysdykcyjną i samodzielnie zarządza swoimi sprawami.
Art. 3. 1. Kościół jest niezależny od jakiejkolwiek zagranicznej władzy
duchownej lub świeckiej.
2. Kościół, jako część składowa światowego nurtu zielonoświątkowego,
jest członkiem Europejskiego Stowarzyszenia Zielonoświątkowego i Światowego
Stowarzyszenia Zielonoświątkowych Zborów Bożych oraz uczestniczy w Światowej
Konferencji Zielonoświątkowej.
3. Wypełniając swoje funkcje Kościół współdziała z innymi kościołami i organizacjami religijnymi w kraju i za granicą, może należeć do krajowych
organizacji międzykościelnych, a także międzynarodowych organizacji
wyznaniowych i międzywyznaniowych.
4. Państwo zapewnia Kościołowi, jego osobom prawnym i wyznawcom swobodę
utrzymywania stosunków i komunikowania się z podmiotami, o których mowa w ust. 2 i 3, a także z innymi wspólnotami i instytucjami, organizacjami i osobami w kraju i za granicą.
Rozdział 2
Osoby prawne Kościoła i ich organy
Art. 4. 1. Strukturę i organizację Kościoła określa Prawo Wewnętrzne.
2. Osobowość prawną posiadają:
1) Kościół jako całość,
2) okręgi,
3) zbory,
4) seminaria i szkoły teologiczne,
5) duszpasterstwa,
6) misje,
7) wydawnictwa,
8) kościelne studia radiowe i telewizyjne,
9) ośrodki kościelne.
3. Organami osób prawnych wymienionych w ust. 2 są:
1) dla Kościoła jako całości:
a) Synod Kościoła,
b) Naczelna Rada Kościoła,
c) Prezydium Naczelnej Rady Kościoła,
d) Prezbiter Naczelny,
2) dla okręgu — prezbiter okręgowy,
3) dla zboru — pastor,
4) dla seminarium i szkoły teologicznej — rektor,
5) dla osób prawnych wymienionych w ust. 2 pkt 5-9 — dyrektor.
4. W sprawach majątkowych Kościół jako całość reprezentuje Prezydium
Naczelnej Rady Kościoła. Do składania oświadczeń woli są uprawnieni:
Prezbiter Naczelny, jego zastępca lub członek Prezydium.
5. Zmiana nazwy grup osób prawnych, o których mowa w ust. 2 pkt 2-9, może
być dokonana przepisami wewnętrznymi Kościoła. Zmiany te, na wniosek
Naczelnej Rady Kościoła, Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski".
Art. 5. Inne jednostki organizacyjne Kościoła mogą, na wniosek
Naczelnej Rady Kościoła, uzyskać osobowość prawną w drodze rozporządzenia
Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji.
Art. 6. 1. Kościelne jednostki organizacyjne, o których mowa w art.
4 ust. 2 pkt 2-9, nabywają osobowość prawną z chwilą powiadomienia właściwego
organu przez władzę kościelną.
2. Właściwym organem jest:
1) dla osób prawnych wymienionych w art. 4 ust. 2 pkt 2 i 4-9 — Minister
Spraw Wewnętrznych i Administracji,
2) dla zborów — wojewoda.
3. Powiadomienie powinno zawierać nazwę kościelnej osoby prawnej, jej
organów, siedzibę, a w odniesieniu do okręgów i zborów — także ich zasięg
terytorialny.
4. Właściwa władza kościelna powiadamia niezwłocznie organ wymieniony w ust. 2 o:
1) zmianach dotyczących nazwy i siedziby kościelnej osoby prawnej oraz o zmianie jej granic,
2) połączeniu, podziale i zniesieniu kościelnych osób prawnych.
5. Odpis powiadomienia, o którym mowa w ust. 3 i 4, z umieszczonym na nim
potwierdzeniem jego przyjęcia, jest dowodem uzyskania osobowości prawnej.
6. O powołaniu i odwołaniu osoby sprawującej funkcje organu osoby prawnej
władza kościelna powiadamia właściwy organ administracji rządowej.
Powiadomienie obejmuje imię i nazwisko, obywatelstwo oraz miejsce zamieszkania
danej osoby.
Art. 7. Jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej
działają w ramach tych kościelnych osób prawnych, które je powołały, lub
wskazanych uchwałą Naczelnej Rady Kościoła.
Art. 8. Kościelna osoba prawna nie odpowiada za zobowiązania innej
kościelnej osoby prawnej.
Art. 9. Wydawnictwa kościelne, zakłady wytwórcze, usługowe i handlowe, zakłady charytatywno-opiekuńcze, szkoły, placówki oświatowo-wychowawcze
oraz opiekuńczo-wychowawcze nie posiadające osobowości prawnej działają w ramach kościelnych osób prawnych, które je powołały, lub wskazanych uchwałą
Naczelnej Rady Kościoła.
Art. 10. Przed utworzeniem jednostki organizacyjnej Kościoła poza
granicami Rzeczypospolitej Polskiej Naczelna Rada Kościoła zasięga opinii
Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. Niezgłoszenie zastrzeżeń w terminie 60 dni od daty powiadomienia uważa się za wyrażenie zgody.
Rozdział 3
Działalność Kościoła
Art. 11. 1. Kościół swobodnie organizuje i sprawuje kult publiczny.
2. Organizowanie imprez o charakterze religijnym na drogach publicznych
wymaga uzgodnienia, w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego, z właściwymi
organami administracji rządowej bądź organami samorządu terytorialnego.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do konduktów pogrzebowych odbywających
się stosownie do miejscowego zwyczaju.
4. Religijne uroczystości pogrzebowe i nabożeństwa za zmarłych mogą być
sprawowane na cmentarzach komunalnych przy zachowaniu obowiązujących przepisów
porządkowych.
Art. 12. 1. Wierni Kościoła mają prawo do zwolnień od pracy i nauki na czas obejmujący następujące święta religijne nie będące dniami
ustawowo wolnymi od pracy:
1) Wieki Piątek,
2) Wniebowstąpienie Pańskie,
3) drugi dzień Pięćdziesiątnicy.
2. Zwolnienie od pracy lub nauki w odniesieniu do świąt religijnych, o których
mowa w ust. 1, następuje na zasadach określonych w powszechnie obowiązujących
przepisach prawa.
Art. 13. 1. Kościół prowadzi konfesyjne nauczanie religii w szkołach
publicznych na zasadach i w trybie przewidzianych w odrębnych przepisach.
2. Oceny z religii wystawiane w punktach katechetycznych są umieszczane na
świadectwach wydawanych przez szkoły publiczne.
Art. 14. 1. Kościelne osoby prawne mają prawo zakładać i prowadzić
szkoły oraz inne placówki oświatowo-wychowawcze i opiekuńczo-wychowawcze na
zasadach określonych w odrębnych przepisach. Mają one charakter wyznaniowy i podlegają władzy kościelnej.
2. Do nauczycieli, wychowawców i pracowników zatrudnionych w szkołach i innych placówkach oświatowo-wychowawczych i opiekuńczo-wychowawczych, a także
seminariach duchownych i instytutach misyjnych prowadzonych przez Kościół
stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące uprawnień nauczycieli, wychowawców i pracowników zatrudnionych w szkołach i placówkach publicznych.
3. Uczącym się w szkołach wymienionych w ust. 1 i 2 przysługują świadczenia
publicznych zakładów opieki zdrowotnej oraz ulgi w opłatach za przejazdy środkami
publicznego transportu zbiorowego na równi z uczniami szkół publicznych.
Art. 15. 1. Kościół ma prawo do zakładania i prowadzenia seminariów
teologicznych i instytutów misyjnych, w których kształci według własnego
programu kandydatów na duchownych oraz osoby świeckie przygotowujące się do
realizacji misji Kościoła.
2. Warszawskie Seminarium Teologiczne jest wyższą szkołą teologiczną
uprawnioną do nadawania absolwentom tytułu zawodowego licencjata teologii.
Tytuł ten jest równoważny z tytułem zawodowym licencjata nadawanym przez państwowe
szkoły wyższe.
Art. 16. 1. Kościół ma prawo do zakładania i prowadzenia szkół
wyższych. Status prawny tych szkół, a także tryb i zakres uznawania przez Państwo
stopni i tytułów nadawanych przez te szkoły regulują umowy między Ministrem
Edukacji Narodowej a Naczelną Radą Kościoła.
2. Studentom szkół, o których mowa w ust. 1 oraz w art. 15 ust. 2, przysługują
świadczenia publicznych zakładów opieki zdrowotnej oraz ulgi w opłatach za
przejazdy środkami publicznego transportu zbiorowego na równi ze studentami państwowych
szkół wyższych.
3. Osobom pozostającym w stosunku pracy w szkołach, o których mowa w ust.
1 oraz w art. 15 ust. 2, przysługują na równi z odpowiednimi pracownikami państwowych
szkół wyższych świadczenia:
1) publicznych zakładów opieki zdrowotnej,
2) ubezpieczenia społecznego oraz
3) zaopatrzenia emerytalnego pracowników i ich rodzin.
Nauczycielom przysługują ponadto ulgi w opłatach za przejazdy środkami
publicznego transportu zbiorowego na równi z nauczycielami akademickimi.
4. Poręcza się Kościołowi prawo do kształcenia kadr duchownych w Chrześcijańskiej
Akademii Teologicznej w Warszawie w zakresie teologii zielonoświątkowej.
Art. 17. 1. Studenci teologii otrzymują na czas studiów odroczenie
odbywania zasadniczej służby wojskowej, w razie zaś ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny mogą być przeznaczeni, stosownie do potrzeb sił zbrojnych, do
służby sanitarnej lub służby w obronie cywilnej.
1 2 3 Dalej..
« Ustawy wyznaniowe (Publikacja: 01-09-2002 Ostatnia zmiana: 15-07-2004)
Wszelkie prawa zastrzeżone. Prawa autorskie tego tekstu należą do autora i/lub serwisu Racjonalista.pl.
Żadna część tego tekstu nie może być przedrukowywana, reprodukowana ani wykorzystywana w jakiejkolwiek formie,
bez zgody właściciela praw autorskich. Wszelkie naruszenia praw autorskich podlegają sankcjom przewidzianym w
kodeksie karnym i ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych.str. 2371 |