Autor tekstu: Phyllis Chesler

Tłumaczenie: Agnieszka Wybranowska

13 lutego 2009 roku w miejscowości Orchand Park na przedmieściach Buffalo, znany muzułmański biznesmen, 44-letni Muzzamil Hassan, został aresztowany za dekapitację swojej żony, 37-letniej Aasiyi Z. Hassan. Tak, Hassan ściął jej głowę. Przestępstwo Aasiyi? Kobieta wystąpiła o nakaz ochrony, z powodu którego jej mąż został zmuszony do opuszczenia ich wspólnego domu.

Niestety, słyszeliśmy o głośnych ofiarach dekapitacji na obszarach muzułmańskich; Pierwsi, którzy przychodzą na myśl to Daniel Pearl i Nicholas Berg. Znana jest nam również praktyka dekapitacji, rozczłonkowywania, palenia żywcem i kamienowania islamskich (a czasem chrześcijańskich) kobiet na śmierć w tych krajach. Jednakże to zdarzenie miało miejsce w Buffalo w stanie Nowy Jork, w Ameryce, Kraju Wolnych i Ojczyźnie Odważnych. Cóż to oznacza? Po co ścinać głowę żonie, która chciała się rozwieść i żyć z dala od przemocy? Dlaczego Hassan nie zgodził się po prostu na rozwód?

Dlatego, że to odrażające morderstwo można z wielkim prawdopodobieństwem zaliczyć do zabójstwa w „obronie honoru", przestępstwa, które ma niewiele wspólnego z powszechną dla Zachodu przemocą domową. Prokurator dystryktu Hrabstwa Erie — Frank A Semita III uznał omawiany przypadek za możliwie najgorszą formę przemocy domowej.

Oczywiście, przemoc w rodzinie istnieje we wszystkich krajach. Mord na kobietach, podobnie jak standardowe zabójstwo, także występuje wszędzie. Jednak honorowe zabójstwa kreują całkiem odmienny profil. Opublikowałam artykuł na ten temat w Kwartalniku Bliskowschodnim. Chociaż nie wszystkie szczegóły sprawy z Buffalo są mi znane, to muszę powiedzieć, że przynajmniej połowa wszystkich honorowych zabójstw jakie przestudiowałam, ma wspólny mianownik — swoisty rodzaj barbarzyńskiego okrucieństwa, który charakteryzuje zarówno zachodnich seryjnych morderców, islamskich terrorystów, jaki stosunkowo zwyczajne muzułmańskie rodziny wobec swoich żon i córek.

Według moich wstępnych badań, większość honorowych zabójstw na Zachodzie popełniają muzułmanie. Hindusi i Sikhowie, którzy również wywodzą się z kultury, w której podstawą systemu wartości są „hańba i honor", popełniają morderstwa dla honoru, jednak te nie zdarzają się zbyt często.

W bombajskiej rzezi, terroryści islamscy torturowali i okaleczali ludzi, możliwe, że również bezcześcili zwłoki. Być może chcieli doszczętnie zniszczyć swoje znienawidzone ofiary, jak to zostało zasugerowane w czasie ostatniej dyskusji na portalu Frontpage, w której uczestniczyłam. Zwykła śmierć nie była wystarczająca, aby unicestwić ofiary.

Dekapitacja sugeruje, że oprawca chce oddzielić umysł ofiary od jej ciała, nie chce słyszeć tego, co ma do powiedzenia, chce ją uciszyć, bardziej niż jest to w stanie zrobić taśma izolacyjna, chce ją rozszarpać i całkowicie pozbawić możliwości ucieczki.

Jednakże morderstwo dla honoru w Buffalo jest istotne z jeszcze innego powodu.

Wielokrotnie dowodzono, że tego typu barbarzyńskie akty mają miejsce z powodu ubóstwa, braku wykształcenia, braku perspektyw albo ze względu na historię prześladowań, tak przez innych muzułmanów, jak i islamofobicznych niewiernych.

Amerykańskie i kanadyjskie grupy muzułmanów zdecydowanie protestują przeciwko poglądowi, jakoby honorowe zabójstwo miało cokolwiek wspólnego z islamem, albo z istotą bycia muzułmaninem. Niektórzy islamscy aktywiści przypisali to przestępstwo problemom wieku nastoletniego lub kwestii imigracyjnej. Inni z kolei podkreślali, że taka praktyka stanowi przedislamską kulturową pozostałość.

Jednak Muzzamil Hassan był wykształconym, potężnym, twórczym i cieszącym się wolnością w Stanach Zjednoczonych człowiekiem. Możliwe, że mógł nawet widzieć siebie w roli rzecznika, albo nawet wzoru do naśladowania przez rozsądnych muzułmanów, których nie brakuje w USA.

W 2004 roku Muzzamil Hassan założył Bridges TV (Telewizja Mosty) — anglojęzyczną islamską stację telewizyjną, której celem była walka z domniemanymi antyislamskimi uprzedzeniami w amerykańskich mediach. Hassan, dawny wiceprezes banku, rozpoczął współpracę ze swoim głównym inwestorem — Omarem S. Amatem — założycielem Tradescape — internetowej firmy maklerskiej, którą Amanat sprzedał za 280 milionów.

Do grona pierwszych zwolenników i doradców Telewizji Mosty weszli: Nihad Awad i Ibrahim Cooper z Rady Stosunków Amerykańsko-Islamskich; Imam W. Deen Muhammad — przewodniczący Amerykańskiej Społeczności Muzułmańskiej, Dr Souheil Ghannouchi — przewodniczący MAS; Aleem Rahman — prezes IslamCity, a także Alex Kronemer — producent filmu poświęconego prorokowi Mahometowi, zrealizowanego dla amerykańskiej telewizji publicznej (Muhammad: Legacy of the Prophet).

Kiedy nowa stacja rozpoczęła nadawanie, Awad podkreślił znaczenie, jakie dla muzułmanów z Ameryki Północnej ma posiadanie „własnych ośrodków medialnych, własnego czasu emisji i własnego sposobu układania ramówki. Nasz kanał nadaje w języku angielskim i pokazuje życie w Ameryce. Chcemy, aby muzułmańskie dzieci, dorastające w Ameryce, mogły oglądać nasz kanał i identyfikować się z przedstawionymi tam postaciami."

Hassan powiedział: "Amerykańscy muzułmanie spostrzegli, że ich wiara została przywłaszczona przez sprawców morderstw, którzy uważali islam za swoją religię. Muzułmańskie ofiary to nie tylko niewinne dusze, które zginęły tamtego dnia (11.09.2001, WTC), ale również cała siedmiomilionowa społeczność amerykańskich muzułmanów.

Według Word Net Daily, którego właścicielem jest Joseph Farah, na początku swojej działalności Bridges TV ogłosiła, że "większa część ramówki będzie nad wyraz oryginalna, gdyż istnieje niewiele programów, które mogłyby wzbudzić zainteresowanie amerykańskich muzułmanów. Stacja planuje przedstawiać sitcomy, które pokazywałyby życie rodziny muzułmanów w Ameryce, zbudowane na wzór popularnego w USA "The Cosby Show" — serialu opisującego codzienne zmagania afroamerykańskiej rodziny.

Jednak Daniel Pipes twierdzi, że Bridges TV nie radzi sobie z tym zadaniem. Być może Hassan i jego zwolennicy będą wskazywać, że to presja finansowa zepchnęła go na skraj przepaści albo doprowadziła do jego tymczasowej niepoczytalności. Nawet jeśli, to dlaczego dekapitacja? Dlaczego jej nie zastrzelił?

Co ciekawe, kiedy Hassan poszedł na policję, powiedział tylko, że jego żona nie żyje. Nie przyznał się i nie powiedział, że to on ją zabił. Niektóre dowody wskazują na to, że na początku próbował zatuszować swój udział w przestępstwie.

Bądźcie czujni. Brat Hassan może niedługo stwierdzić, że Aasiya zmusiła go, żeby ściął jej głowę, że doprowadziła go do tego, więc nie miał wyboru. A z jego punktu widzenia, będzie mówił prawdę.

Niech moje podziękowania przyjmą: Andrew Bostom, który polecił tę sprawę mojej uwadze w postaci relacji Roberta Spencera zamieszczonej na portalu JihadWatch; Joseph Farah za lata wspaniałej pracy na temat Bridges TV na portalu WorldNetDaily; oraz Daniel Pipes, za dokładne analizy historii Bridges TV, za wsparcie i zachęcenie mnie do pracy na tym polu.

„Chesler Chronicles", 14 lutego 2009

Zobacz także te strony:

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Czy „morderstwa dla honoru” to po prostu przemoc domowa? Moralność świata

Dodaj komentarz do strony..   Zobacz komentarze (10)..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word