Na koniec warto zwrócić uwagę na fakt, że niezwykle powściągliwe stanowisko zajmuje wobec dziejącej się rzezi w Syrii i trwającej tam wojny domowej, Izrael. A dotyczy to bezpośrednio jego egzystencji, bo oto kolejny kraj, sąsiad, może wpaść w orbitę fundamentalizmu islamskiego. Także osłabienie szyizmu, w skali regionalnej, zaowocować musi co najmniej przegrupowaniami w Libanie. Na pewno nie na korzyść państwa Żydów.

Elity rządzące Izraelem zdają sobie sprawę, że lepszy wróg znany i w miarę przewidywalny — klan Assadów rządzący w Damaszku od dekad był (i jest) wrogiem, ale ich wrogość ograniczała się do retoryki i zapewnienia sobie co najwyżej wygodnych pozycji politycznych w Libanie; nie byli oni sponsorami terroryzmu w Izraelu bezpośrednio (wspomagali finansowo i logistycznie libański Hezbollah), bowiem sami doświadczali tego procederu ze strony zwalczanych sunnickich dżihadystów. Nominalnie demokratyczny, pochodzący z tzw. „wolnych wyborów" rząd oparty o idee i działaczy Bractwa Muzułmańskiego, tuż za granicą Izraela (Syria to jeden z bastionów tego ugrupowania w historii) to dalszy wzrost zagrożenia dla państwowego bytu państwa Izrael. I to — biorąc pod uwagę sytuację np. w Egipcie — byłby najlepszy wypadek. Alternatywą są bowiem u władzy w Damaszku salafici bądź międzynarodówka pod egidą al-Kaidy.

Dlatego spojrzenie na domowa wojnę w Syrii winno polegać na patrzeniu na ów konflikt szerzej i z wielu perspektyw. Bo walka o Syrię, o jej demokratyzację, o jej pozycję w krajach muzułmańskich (był to w miarę świecki, autorytarny reżim, społeczeństwo syryjskie jednak było bardziej otwarte niźli przedstawia się to dziś Polakom, laickie — w rozumieniu tradycji obowiązujących w tamtym regionie, pluralistyczne religijnie i kulturowo) idzie o coś więcej jak o obalenie Assada, jak pokazał m.in. wspomniany Barry Rubin. To z jednej strony tradycyjne, od wieków, starcie w łonie islamu; szyitów i sunnitów. Ale z drugiej strony — i to wyraźnie widać patrząc na ostatnie wydarzenia całym regionie blisko-wschodnim — jest to kolejny krok ku hegemonii w świecie islamu niezwykle groźnej ideologii, fanatycznej doktryny, rodzącej przemoc, nietolerancję, totalitaryzm w wersji kulturowej, politycznej, religijnej. To rzutujące na sytuację w całym świecie memento.

Dodaj komentarz do strony..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word

Radosław S. Czarnecki Doktor religioznawstwa. Publikował m.in. w "Przeglądzie Religioznawczym", "Res Humanie", "Dziś", ma na koncie ponad 130 publikacji. Wykształcenie - przyroda/geografia, filozofia/religioznawstwo, studium podyplomowe z etyki i religioznawstwa. Wieloletni członek Polskiego Towarzystwa Religioznawczego. Mieszka we Wrocławiu.  Liczba tekstów na portalu: 129  Pokaż inne teksty autora  Najnowszy tekst autora: Return Pana Boga