Człowiek u Fromma nie jest traktowany po prostu jako część przyrody - jest jednocześnie w niej i poza nią. Dzięki wyjątkowo rozwiniętemu mózgowi zyskał świadomość samego siebie i swej odrębności od natury. I z tej przyczyny nie można traktować człowieka jako mechanizmu popędowego. Zwierzęta kierują się instynktami i to wystarczy im do przetrwania. Człowiek natomiast, musi sporą część energii wydawać na rozwiązanie wspomnianej dychotomii.