Sytuacja Finlandii i Polski była i w dużej mierze nadal jest nieporównywalna z powodów geograficznych, demograficznych i cywilizacyjnych. Polska leży w centrum Europy na skrzyżowaniu szlaków komunikacyjnych i handlowych a Finlandia w lesie na uboczu. Populacja fińska liczyła w 1850 roku nieco ponad 1,5 mln, podczas gdy ówczesna polska w samym Królestwie 5 mln. Królestwo mogło sobie "pozwolić" na większe straty ludnościowe. Podobne w bezwzględnych liczbach straty były do odrobienia dla populacji polskiej natomiast dla populacji sąsiednich małych narodów, jak Fiński, mogłyby się okazać niepowetowane. Kultura polska w XIX wieku była wciąż istotną konkurencją dla kultury rosyjskiej, podczas gdy rozwój kultury fińskiej nastąpił dopiero po odzyskaniu niepodległości. Rosja mogła sobie pozwolić na eksperymentowanie z autonomią fińską, natomiast nie mogła eksperymentować w takim samym zakresie z Królestwem. Do utrzymania ziem polskich w ryzach potrzebowała sprzymierzeńców w Prusach i Austrii. Przy braku adekwatnego sojuszu (jak, kolejny przykład, amerykańsko-rosyjski w czasie ostatniej wojny) Polska odzyskuje mniej lub bardziej pełną niepodległość. Sytuacja międzynarodowa jest zmienna ale reguły, które rządzą losem narodów się nie zmieniają.

Pamiętajmy, że Polacy wyciągnęli wnioski z Powstania Styczniowego i przez następne 50 lat nie dali się wciągnąć w żadne powstanie.