Skomentuję alegorycznie: Nie pomniejszysz autorze majestatu Niagary, plując na Nią!!!

<a>Jacek Kaminski</a> co to za stek bredni i nonsensow! sugerowanie, ze
milosz dostal nobla w 80 r. za lokalna, sredniej marki publicystyke z 52
r. to wybitne odkrycie literaturoznawcze. jalowe plucie na
cala historie, jakby dalo sie ja wstecz
zmienic, to rowniez absurd. zeby robic rewolucje w starozytnosci, trzeba miec wehikul czasu. a pisanie, ze ochrzczenie dziecka NA WIECZNOSC je
zniewala wobec watykanu, to nie jest przejaw racjonalnosci, tylko idiotyzmu i nieuctwa. ten tekst ma tyle wspolnego z racjonalnoscia, co kozia dupa z traba... autor pojecia nie ma ani o literaturze, ani o historii, no i duby smalone plecie... racjonalista
</span></span>

Mozna krytykowac, gdy ma sie to w DNA i dac sie niezniewolic z tego samego powodu, SB, gdy umie sie czytac poetow.

Zniewolenie umysłu przez indoktrynację od kołyski jest najbardziej powszechną formą zniewolenia. Czasem (wcale nie tak rzadko) przyjmuje nie tylko aktywną, ale niezwykle wysublimowaną formę wyuzdanej aprobaty tego zniewolenia wyrażanej w dziełach artystycznych. Wspaniały Miłosz należał właśnie do tej grupy, która krytykując Kościół (a należał do bardzo zdecydowanych krytyków Kościoła), zawsze dyskretnie chwalił jego dzieło naszego zniewolenia.  Polakiem-katolikiem gardził (z wzajemnością), endecję i polskie odmiany faszyzmu błogosławione przez prymasa na Jasnej Górze pokazywał z całą ostrością swojego pióra lecz ufał przywiązaniu do wiary ojców i szukał jej najbardziej poetyckiego wyrazu. Jego tłumaczenia Psalmów i Księgi Hioba są świetne. Ta "Chata wuja Toma" jest wspaniale umajona.        

Krytyk literacki ma prawo krytykować literaturę a również literatów. O Miłoszu zbyt wiele krytyk napisano klęcząc, a krytyki te były bardziej polityczne niż literackie. A na koniec ten Nobel!  Wisienka na torcie! (tu powtórny przyklęk)  Mnie to, co napisał Autor się podoba, pod względem merytorycznym, a jeszcze bardziej językowym. Z pewnością poszukam dotąd mi nie znanych tekstów Autora.

Nieżyjący od kilku lat, a zniewolony Poeta naurągał nieżyjącym od wielu lat zniewolonym pisarzom, Autor tekstu zaś naurągał nieżyjącemu Poecie i Pisarzowi, który dość już dawno naurągał książkowo wówczas jeszcze żyjącym czterem pisarzom. Nieżyjący Poeta dostał między innymi za to naurąganie Literacką Nagrodę Nobla (tryb dawno dokonany i przebrzmiały) i międzynarodowe uznanie, chwilowo zaś nie jest jeszcze pewne, czy Autor tekstu za naurąganie nieżyjącemu Poecie i Pisarzowi (który naurągał... itd.) również Literacką Nagrodę Nobla dostanie (chwilowo jeszcze tryb niedokonany). Nie przypuszczam, by mi się podobały wszystkie bliżej niesprecyzowane i bronione przez Pokurczone Mózgi idee sprawiedliwości społecznej, jestem jednak absolutnie pewien, że nie popieram żadnej niezniewolonej idei niesprawiedliwości społecznej, których precyzować nikt tu nie ma zamiaru. Prawdopodobnie nic też nie uchroni Autora od Ostatniego Namaszczenia przez pasterza baranów, bo jest ono ważne do dwóch godzin od chwili zgonu, a po tymże ma się już na zniewoloną religijnie Rodzinę wpływ raczej minimalny.

Świetny tekst, nic dodać, nic ująć.

A może jednak dodać?...

tadzimierz.blog(*)lugosc-tekstu-,2,ID428572221,n

"generalnie zbyt zagubiony w gąszczach języka, nadmiarze słownictwa"