Przedostatni akapit mnie powalil swa trescia.

Propagujemy naukową rzetelność i naukowe metody sprawdzania wszelkich odkryć, tropimy absurdy, przesądy, szarlatanerię, uprzedzenia, kłamstwa i fobie obecne w niemal każdej dziedzinie życia. Czy to prawda? Powodzenia!

smierdzi tu emocją a nie zdrową myślą, nienawiścią i jakimś kompleksem a nie szczerą refleksją

Coś mało konkretów (myślowych oczywiście), co jeszcze gorsze to przeraziło mnie w tym artykule użycie przykładów z życia wziętych (coś mi tu pachnie empiryzmem). Niechęć do jednego człowieka, i jeszcze uogólnianie tego do całości "Mitu o powołaniu". No i gdzie tu racjonalizm?? Chyba, że niedawno zmieniła się definicja racjonalizmu. Po pierwsze by rozważyć czym jest "Powołanie Kapłańskie", musimy to pojęcie spłycić, i spytać się czym jest "POWOŁANIE". Więc postawie pytanie czym jest powołanie??? No i tu już się sprawa może trochę rozjaśnić, ponieważ powołanie mogło by być definicją idealnego wykorzystania swych zdolności i predyspozycji. To tak z spojrzenia na człowieka jak na maszynę. Tak więc człowiek jak każda maszyna ma swe powołanie. To wróćmy teraz do powołania kapłańskiego. Czym ono jest? To proste trzeba zajrzeć do instrukcji predyspozycji, które spełniają kryterium tego powołania. No i chyba już doszliśmy do setna sprawy. Człowiek, który nie spełnia pewnych cech, to nie spełni określonego powołania, co nie przeczy idei powołania w najmniejszym stopniu. Można wytykać osoby, a nawet powinno się, które robią rzeczy, na których się nie znają, nie czują ich, po prostu nie mają powołania. Bo cóż to za lekarz, który w ludzkim ciele widzi obrzydzenie. Nieważne. W skrócie, albo ktoś ma powołanie, albo go nie ma. A kapłańskie powołanie czy istnieje? Jeżeli istnieje powołanie do bycia lekarzem, sportowcem, czy powołanie do prostytucji, to nie widzę najmniejszego powodu by te powołanie miało być mitem.