Witam!
Bardzo ciekawy tekst. NIe jestem jednak pewny, czy dobrze zrozumiałem pojęcie innowatorów jako dewiantów. Przykład z przestępcami wydaje mi się trafny, ale nie potrafię znaleźć innego. Czy istnieje gdzieś grupa społeczna akceptująca cele, ale pragnąca je osiągnąć środkami niezgodnymi z normami społecznymi? Chodzi mi głównie o to, by nie utożsamiać jedynie przestępców z innowatowami.

Będę wdzięczny za odpowiedź, pozdrawiam.

Sam Merton podawał często przykłady "przestępców w białych kołnierzykach", czyli tych członków społeczeństwa, którzy osiągnęli wysoki status finansowy, dopuszczając się trudnych do wykrycia i udowodnienia naruszeń prawa. Bardzo słuszna była uwaga odnośnie utożsamiania innowacji z przestępczością jako taką. Bardzo czesto innowatorzy to ludzie cieszący się szacunkiem otoczenia, często wręcz zazdrośnie podziawiani. Innowator nie tylko odnotowany w statyskykach kryminalnych brutalny przestępca. Innowatorem może być także "sprytny" kupiec, który na drodze drobnych oszustw i nadużyć przez lata pomnażał swój majątek. Merton pisząc o innowacji skupiał sie przede wszystkim na społeczeństwie amerykańskim będąc zdania, że to właśnie ono sprzyja w szczególności "produkcji" innowatorów. Istniejąca w USA wyraźna presja szybkiego sukcesu skłania wiele osób do szukania "innowacyjnych" sposobów na jego osiągnięcie, ponieważ aby go osiągnąć pozostając w całkowitej zgodzie z normami, należy zainwestować lata cięzkiej pracy i poświęceń - co jednak i tak nie gwarantuje sukcesu.
Istotne w zagadnieniu innowacji wydaje się także to, że często jest ona trudna do jednoznacznego nazwania.

Zabrakło mi głębszego porównania różnic i podobieństw między dewiacją a nonkonformizmem a także samej etymologii i analizy rozwoju treściowego obu kluczowych pojęć. Przydałoby się coś z polskiej socjologii, np. Floriana Znanieckiego, gdzie w książce "Ludzie teraźniejsi a cywilizacja przyszłości" (podaję za socjologicznym elementarzem Szczepańskiego) wymienia 'ludzi-zboczeńców' cechujących się m.in. nonkonformizmem jako jeden z typów osobowości.

Tak, zgodze się, głębsza analiza byłaby tutaj jak najbardziej przydatna. Rzecz w tym, że na temat dewiacji można pisać bez końca, podobnie jak nt. konformizmu - a porównanie obu tych pojęć mogłoby zając całe tomy. Siłą rzeczy, konieczne jest pewne 'streszczenie'. Polska Socjologia także bardzo ciekawie ujmuje to zaganienie - chociażby w kontekie określania jednostek nad-normalnych jako dewiantów czy 'zboczeńców' właśnie. Ale jak już pisałam - konieczny był pewien skrót, dlatego właśnie, zgodnie z podtytułem, odniosłam się tylko do tych dwóch autorów.