Heh swoista duma ateistyczna:)
Oczywiście trzeba być dumnym, jeżeli doszło się do ateizmu samemu. Każdy prawdziwy ateista ma prawo być dumny, bo ma rozum i nie jest naiwnie wierzącym głupcem.

Zgadzam się w pełni z opinią, że ateizm to jednak za mało. Doceniam szerzenie racjonalnego światopoglądu, ale to, czego najbardziej brakuje mi w naszej rzeczywistości niewiedzićktórejRP to humanistyczne "homo sum et humani nil a me alienum esse puto". Przeglądam wątki i podziwiam trafność wielu uwag i postulatów, ale przeszkadza mi pogardliwy ton niektórych wypowiedzi. Dobrze, piętnujmy i wyśmiewajmy postawy nieracjonalne, nielogiczne, niekonsekwentne. Owszem, krytykujmy agresję, niekonsekwencję, sprzeczność głoszonych wartości z rzeczywistymi postawami, ale zawsze warto odnieść je do konkretnych zdarzeń a nie do całych grup z których ktoś kiedyś ośmieszył się takim czy innym zachowaniem. Tym bardziej, że w przypadku osób kierujących się w swym postępowaniu emocjami czy intuicją brak logiki jest znacznie bardziej uprawiedliwiony niż u osób pretendujących do zaszczytnego miana racjonalisty. Wnioskuję więc o odrobinę dyscypliny w wyrażaniu poglądów: krytykujmy tezy, postawy czy tok rozumowania, a nie ich autorów. Wprawdzie stosowanie argumentów ad personam zwiększa szansę na zwycięstwo w dyskusji ale znacząco obniża jej wartość i poziom.

Jestem zwyklym czlowieczkiem.uwarzam sie za ateiste bo nie wierze w boga i cala to historyjke.moja niewiara spotyka sie raczej z kometarzami typu: "...no co ty?nie wierzysz?" albo "co ty gadasz.dorosnij wkoncu". strasznie mnie wkurza brak wyrozumialosci u innych.czemu niektorzy nie potrafia zrozumiec ze ktos moze i ma prawo do innych pogladow i innej wiary(niewiary ;)). moze niechcialbym robic z tego wszystkiego jakies wielkiej afery ale chcialbym aby o ateistach mowiono normalnie.jak o innych.ja nie namawiam nikogo do niewiary a wy nie czepiajcie sie mnie i tego ze nie wierze.tak bym widzial lepsze czasy w ktorych mozna zyc w pokoju ze wszystkimi i pomagac sobie bez patrzenia na wyzmawana religie. ;)

PSR pojawił się w moim życiu, jak życiodajna woda na pustyni.Czekalam na takie żródło ponad trzydzieści lat. Wreszcie przestało mi towarzyszyć przerażające uczucie samotności i wątpliwości. Jakże mogłam ich nie mieć, skoro niemal wszyscy bliscy i znajomi podążają przykładnie w tłumie przekonanym o istnieniu tej jednej, wpajanej im od wczesnego dzieciństwa, jedynej możliwej prawdy. PSR jest światłem w tunelu i jeśli nawet nie doprowadzi mnie do prawdy, to przynajmniej pozwoli wejśc na ścieżki, ktore mogą ją przybliżyć. Nie mam instynktu stadnego, stąd obce mi są wszelkie ideologie manipulujące ludzkimi umysłami i porywające tłumy do ulicznych form protestu. Szeroko pojęta idea humanizmu, doskonalenia umysłu, czynienia naszego życia lepszym dzięki wiedzy są wartościami, które można wzmacniać bez przemocy. Spotkanie 9 grudnia będzie, mam nadzieję, motywującym początkiem, dla wszystkich, którzy chcą nadać głębszy sens swojemu istnieniu.

Nie wierzę w niewierzących, gdyż wsyscy w coś wierzą. Jedni w komunizm, faszyzm,inni w świętą krowę, inni znów w boga rozumu, brzuch, pieniądze, obrazy, figurki a jeszcze inni w Lenina, papieża lub innego góru. Wierzący nie znaczy katolik, ale ten kto wierzy w niezbadanego rozumem ludzkim potężną moc, Boga stworzyciela, który wszystko stworzył słowem; rzekł i stało się. Do stworzenia nie potrzebował milonów lat.