Trzeba mi bliżej was poznać:> Kraków zapalił zielone światło dla racjonalisty. Pozytywnie. Pozdrawiam

Czytajac Racjonaliste mam wrazenie, ze wiekszosc spoleczenstwa - niepodzielnych jednostek - nie ma problemow z wlaczeniem sie w nowoczesny proces rozwoju, z przyswojeniem nowych wzorcow myslenia. Natomiast sa to organizacje, ktore hamuja rozwoj. Po pierwsze dlatego, ze sa przestarzale, po drugie, ze nie sa zainteresowane wlaczeniem sie w proces rozwoju, albo po prostu nie potrafia. Chce przypomniec, ze czas klasztornych szkol to echo starego, mrocznego swiata, wiec najwyzszy czas zeby KK i inne instytucje zreformowaly sie same, bo tylko w ten sposob moga pomoc wlasnemu narodowi w tworzeniu aktualnej przyszlosci. Wspolczesni ludzie majacy za cel globalna wspolprace maja inne oczekiwania, magiczna moc tradycji stracila swoje dzialanie, stare auktorytety sa juz martwe, wiec po co walczyc z wiatrakami? Mlodzi ludzie, indywidualisci jak trzeba pracujacy w kolektywie, szybko sie zorganizuja i bez trudu wyeliminuja stary porzadek, to tylko kwestia czasu, czego im bardzo zycze.
Pozdrawiam

I w Krakowie następuje przebudzenie, pojawia się potrzeba przełamania konformizmu,zgody na zawłaszczanie umysłów. Budzi się konserwatywny gród, który od pewnego czasu sprawia wrażenie głuchego i ślepego i gdy nowoczesny świat wsiada do statku kosmicznego, Kraków chce za wszelka cene podróżować furmanką.
Sukces wolnych umysłów z pewnością nie nastąpi szybko, ale warto krok po kroku realizować wyznaczone cele, choćby dla kolejnych pokoleń. Pomysł z pracą edukacyjną w zakresie etyki, religioznastwa, filozofii jest znakomity. Największą trudność sprawi z pewnością przekonanie dyrektorów szkół, którzy zwykle są ludżmi z nadania politycznego i nie sa zainteresowani sprzeciwem wobec norm narzucanych szkołom przez ideologiczne organy prowadzące. Może lepszym pomysłem byłoby tworzenie lub pomoc w tworzeniu szkół, które zamiast lekcji religii oferowałyby w/w zajęcia? To brak takich miejsc sprawia, że wielu rodziców wysyła dzieci na lekcje religii z obawy przed wykluczeniem ich ze środowiska rówieśników. Z lekcjami etyki jest tak, że nawet wówczas, gdy zgłosi sie kilkoro dzieci wyrazających chęć uczęszczania na tego rodzaju zajecia, dyrektorzy tłumaczą się trudnościami organizacyjnymi.

spotkanie nie odbyło się przecież na ulicy, tylko według poprawnej polszczyzny: przy ulicy!

Tworcami Stowarzyszenia Racjonalistow sa w wiekszosci mlodzi ludzie, ktorzy maja czyste serca i dlatego sile, zeby wypowiedziec prawdy historyczne o wladzy Kosciola i Panstwa na przestrzeni wiekow w Polsce. To dzieki Racjonalistom oderwala sie historyczna przeszlosc, wiec teraz mozna budowac nowoczesna terazniejszosc i przyszlosc. Moze, moze mlodziezy rosyjskiej tez wystarczy sil, by odslonic prawdy ich tragicznej historii i uwolnic kraj od przeszlosci, przylaczyc sie do wspolnoty ludow Europy, zaczac od nowa budowanie tozsamosci narodu, co zmieniloby europejska historie.
Racjonalisci zmieniajcie i tworzcie wspaniala nowa rzeczywistosc.
Pozdrawiam

Witam Panie Mariuszu. To co Państwo robicie trzeba czynić bez napięć, bez egzaltacji, na luzie, aby nie popełniać błędów wynikających z emocji i pośpiechu. Zazdroszczę Państwu wolności i odwagi. Jestem katolikiem i już się nie wyrzeknę swej przynależności (umrę z ceremonią katolicką – zresztą piękną), lecz całym „sercem i umysłem” jestem z Wami. Nie dlatego abym krytykował czy tym bardziej potępiał moją religię, lecz dlatego, że Państwo dowartościowujecie rozum (Rozum). I humanizm. I empatię. I odwagę. Nie muszę uzasadniać, że u nas rozum (Rozum) – mimo nieustannego podkreślania jego wagi przez intelektualistów katolickich – praktycznie nie ma żadnego znaczenia, jest z trudem tolerowanym „balastem”. Następna sprawa to zaproponowane przez Państwo dwa priorytetowe projekty, którymi chcecie się w najbliższym czasie zajmować: „etyczny” i „ceremonialny”. Rzeczywiście, jest to kluczowa sprawa. Bez praktycznego wcielania w życie „postanowień” rozumu (Rozumu) niewiele można zdziałać. Życzę powodzenia. „Tak trzymać”! Pozdrawiam.

Witam Panie Mariuszu. To co Państwo robicie trzeba czynić bez napięć, bez egzaltacji, na luzie, aby nie popełniać błędów wynikających z emocji i pośpiechu. Zazdroszczę Państwu wolności i odwagi. Jestem katolikiem i już się nie wyrzeknę swej przynależności (umrę z ceremonią katolicką – zresztą piękną), lecz całym „sercem i umysłem” jestem z Wami. Nie dlatego abym krytykował czy tym bardziej potępiał moją religię, lecz dlatego, że Państwo dowartościowujecie rozum (Rozum). I humanizm. I empatię. I odwagę. Nie muszę uzasadniać, że u nas rozum (Rozum) – mimo nieustannego i pozornego (tak mi się wydaje) podkreślania jego wagi przez intelektualistów katolickich oraz poruszania tego tematu przez najwyższych przedstawicieli Kościoła (patrz np. encyklika Jana Pawła II „Fides et Ratio”) – praktycznie nie ma żadnego znaczenia, jest z trudem tolerowanym „balastem”, lub odsuwanym na „margines” kłopotem. Następna sprawa to zaproponowane przez Państwo dwa priorytetowe projekty, którymi chcecie się w najbliższym czasie zajmować: „etyczny” i „ceremonialny̶