ach, a więc to, co we własnym zakresie pieczołowicie układałam w "mapę moich miłych mi miejsc", coś jak galerię ważnych i bliskich mi miejsc w pamięci i wyobraźni, galerię, którą kocham i pielęgnuję, i po której z przyjemnością się przechadzam, ma swoje miejsce w filozofii...? filozofii tęsknoty...? ciekawe było przeczytać ten tekst i nałożyć jako porządkującą strukturę na "rysowaną ręcznie" mapę, teraz będzie bardziej profesjonalna :) tekst ten pozwalam sobie z dwóch powodów adaptować natychmiast do mojego wewnętrznego świata: 1. z powodu ogólnego - strukturyzuje go (jak mówię), 2. z powodu szczególnego - Włochy są mi szczególnie bliskie, przeżyłam tam na wiele sposobów dużo czasu, czasów, na lądzie i na morzu, na wyspach i na samym bucie, sama i w towarzystwie, w rzeczywistości i w fantazji, w czasie aktualnym i w historycznym, z kolegami ze studiów (historii sztuki) i z ukochanymi osobami... podpisuję się obiema rękami pod postulatem, że szkoły powinny wprowadzić przedmiot uczący świadomości świata i rozwijania wizji świata. dziękuję za ten tekst, chętnie przeczytam całą książkę :)