Bardzo ciekawe opracowanie. 

Myślę, że przy ograniczonych zasobach,  konflikty między neandertalczykami a homo sapiens były nieuniknione. Znając nasz gatunek od podszewki, jego skłonność do ostrej rywalizacji, co sprzyja agresji, także wewnątrzgatunkowej, sądzę, że spokojnie można  przyjąć czarny scenariusz-neandertalczyk jako pierwszy, czy może jeden z pierwszych gatunków wyrżniętych przez człowieka. Ze względu na podobieństwo i pokrewieństwo z nami trochę to niekomfortowa konstatacja dla niektórych. Ciekawe, czy może mieć ona wpływ na ostateczne, jak to napisano, rozwiązanie zagadki?:(

To żartobliwe końcowe pytanie, czy może Neandertalczycy żyją nadal wśród nas kojarzy mi się z zabawną historią sprzed paru lat. W odpowiedzi na gorącą dyskusję czy Neandertaloczycy i Homo sapiens mogli się krzyżować oburzona czytelniczka jednej z amerykańskich gazet napisała:  Co za bzdurne pytanie, oczywiście, że mogą. Mój pierwszy mąż był Neandertalczykiem i mam z nim dwoje dzieci.  

Przyczyn zagłady H.n. było niechybnie kilka i trudno będzie kiedykolwiek ustalić jakąś zasadniczą, jak to w przyrodzie. Można by tu dołożyć ewentualną izolację genetyczną poszczególnych grup, co prowadzi do wymierania, jeśli liczebnośc ich psadnie poniżej pewnego minimum.

Bardzo ciekawy artykuł. Gdyby tylko podręczniki do biologii potrafili tak pisać...

Gdy wymierają coraz to nowi neandertalczycy to chyba nie powinniśmy się dziwić temu, że wymarli ostatecznie. Gdyby zostało zalednie kilka lub kilkanaście rodów czy rodzin, gdy na dodatek są one rozdzielone powierzchniowo i nic o sobie nie wiedzą, to pojawia się problem natury ludzkiej, jak rozmnażać się w rodzinie. Człowiek ma wrodzoną awersję do kazirodztwa, a podejrzewam, że żaden neandertalczyk ani nawet homo spaiens sapiens nie wpadłby na pomysł: wymiera mój gatunek, dla podtrzymania go stuknę swoją siostrę. :)
(Traktujcie to pół żartem pól serio:D )

Dokładnych przyczyn wymarcia zapewne nie ustalimy nigdy, bo najpewniej złożył się na to mix różnych czynników i spekulować tylko możemy które z nich były decydujące, ale niektóre teorie warto rozważyć. Zetknąłem się z opinią, że neandertalczyk potrzebował znacznie większej ilości kalorii niż człowiek współczesny i aby zaspokoić swoje potrzeby energetyczne musiał jeść dużo więcej, co przy postępujacym w górnym plejstocenie wymieraniu licznych gatunków megafauny na którą neandertalczyk polował było zapewne jedną z przyczyn jego klęski w starciu z homo sapiens. Drugą sprawą jest niezwykle mocna budowa jaką się cechował - wnioskowac można, że był kilkakrotnie silniejszy od człowieka współczesnego, co z jednej strony ułatwiało mu polowania na grubą silną zwieżynę, ale z drugiej strony skoro mógł zapewne gołymi rękami skręcić kark jeleniowi to po co miał się intelektualnie wysilać, skoro zaawansowane myślenie nie było mu aż tak potrzebne jak delikatniejszemu homo sapiens, który braki w sile fizycznej nadrabiać musiał sprytem i wynalazczością? Istnieje teoria, że człowiek współczesny jest formą neoteniczną małpy - jest do pewnego stopnia wiecznym dzieckiem, które przez całe życie zachowuje dzieciecą ciekawość świata i wyobraźnię, które to elementy neandertalczyk zapewne tracił.

Portal tvp.info w ślad za tygodnikiem ,,Science" (http://www.tvp.info/informacje/nauka/czlowiek-i-neandertalczyk-rozmnazali-sie/1750602) podał informację o wstępnym zsekwencjonowaniu genomu neandertalczyka. To co w tym newsie jest szczególnie ciekawe, to jeden z wniosków do którego doszli badacze - otóż neandertalczycy zapewne nie chorowali na schizofrenię. Pomyślimy zapewne w tym momencie, że ten gatunek człowieka miał akurat tutaj wyjątkowe szczęście będąc całkowicie wolnym od przypadłości na którą cierpią miliony ludzi współczesnych. Jednakże pojawia się tu kłopotliwy element: liczne badania dowodzą, że łagodne formy schizofreni warunkują pojawianie się geniuszy. Długa jest lista wybitnych naukowców i artystów, którzy zmagali się z lżejszymi lub cięższymi formami tej choroby. Wygląda na to, że szaleństwo i geniusz (twórcze szaleństwo) to dwie strony tego samego medalu. Utrzymywanie się w ludzkiej populacji genów sprzyjających schizofreni spowodowane jest zdaniem niektórych korzyściami, jakie odnosi ludzki gatunek z twórczego szaleństwa (o nieraz przełomowym charakterze) ludzi dotkniętych tą chorobą. Aby być normalnym trzeba być lekko szalonym :)Neandertalczyk wolny od schizofreni nie posiadał również wizjonerów i wynalazców popychających cywilizację do przodu.