"Jesteśmy jak karły stojące na ramionach gigantów. Ta metafora, rozpowszechniona przez Izaaka Newtona...". Autor artykułu z całą pewnością do gigantów wiedzy nie należy.
 
"Jesteśmy karłami, którzy wspięli się na ramiona olbrzymów. W ten sposób widzimy więcej i dalej niż oni, ale nie dlatego, ażeby wzrok nasz był bystrzejszy, lub wzrost słuszniejszy, ale dlatego, iż to oni dźwigają nas w górę i podnoszą o całą gigantyczną wysokość". Bernard z Chartres - teolog francuski okresu Średniowiecza, wykładowca logiki w szkole katedralnej w Chartres, był autorem tego powiedzenia i zostało ono rozpowszechnione na długo przed Newtonem.

Jest jeszcze jedna różnica między dziećmi a szympansami w tym eksperymencie, tak często pomijana przez badaczy zachowań zwierząt w laboratorium. Mianowicie, dzieci były w naturalnym dla siebie środowisku i jako nasze młode, miały dużą motywację, by się uczyć i są ciekawskie. Natomiast szympansy były dorosłe, spędziły całe życie w klatkach i pewnie stamtąd też przywędrowały na ten eksperyment. To jest ogromnie nienaturalne środowisko dla nich. Swoją drogą - uważam, że to idiotyczne, by trzymać zwierzęta w klatkach i wyrywać je z naturalnego środowiska, by dokonywać na nich tego typu eksperymentów. W ogóle jestem przeciwko eksperymentom na zwierzętach, ten przynajmniej nie był sadystyczny.

Każdy z nas - ludzi - jest karłem w łańcuchu ewolucji. Giganci? Zatem należy się im pomnik, chociaż zapewne nikt z nich by się go nie spodziewał, a pewnie i nie życzył. Człowiek - istota wiarygodna ( termin ukuty przez kleryków ). Ostatnie zdanie jest tak samo prawdziwe, jak pomarańcze na Marsie. Ludzkość jest sumą jej empirycznych doświadczeń. Każda polityczna, ideologiczna, socjologiczna, psychologiczna itp.  idea, bez szans uniwersalnego potwierdzenia jej obowiązywania dla wszystkich ludzi jest zwykłym bełkotem zakochanych w sobie i własnych wizjach istot.      

Dzieci nie tylko ze sobą rozmawiały. Mają też dużo bardziej rozwinięty mózg, co również jest zasługą tysięcy pokoleń. To samo dotyczy rozwoju dłoni i jej funkcji motorycznych. Nagromadzanie się wiedzy w nieunikniony sposób wymusza specjalizację, narasta więc liczba owych olbrzymów i już dziś nikt nie jest w stanie określić kto przyczynił się do takiego rozwoju ludzkiej kultury. Zapewne ma to również wpływ na rozwój ludzkiego mózgu, choć specjalizacja ułatwia nam życie i niekoniecznie jest to wprostproporcjonalne. Na nierówny bój skazano szympansy. Nie wydaje mi się, by takie eksperymenty cokolwiek wnosiły do naszej wiedzy, chyba że koniecznie chcemy poprawić sobie humor.

Wymaganie, abyśmy tylko używali idei, które są sprawdzone i uniwersalne dla wszystkich ludzi, wytrąca nam z ręki wszystkie użyteczne narzędzia myślenia i działania. W ten sposób nie śmielibyśmy jeszcze wynaleźć koła. Idea polityczna np. równości wszystkich obywateli wobec prawa, ma swoje wady bo niestety czasem doprowadza do tego, że bohater sprzeciwiający się w desperacki sposób jakiejś nieprawidłowości musi potem odsiedzieć swoje bohaterstwo w więzieniu i zapłacić odszkodowanie prawdziwym "winnym" owej nieprawidłowości itp. Jednak Idea jest użyteczna i jest rdzeniem wszelkiego dobrego prawodastwa, daje sędziom dobrą wskazówkę, jak mają sądzić i daje poczucie sprawiedliwości. To co ponad wszelką wątpliwość można powiedzieć o wszystkich ludziach często jest tak ogólne, że nijak się nadaje do użytku w przypadku, kiedy stoi przed nami prawdziwy specyficzny homo sapiens, wraz z tymi wszystkimi nieuniwersalnymi, kulturowymi i jednostkowymi dodatkami,które czynią go tym kim jest. Można mu wtedy powiedzieć: Możliwe, że pan myśli, że pan myśli to co pan myśli, jednak jeszcze nie jesteśmy pewni, że myślenie istnieje, jak przebiega i czy jest uniwersalne dla wszystkich. Tak dla naukowej poprawności, proszę się od niego na razie powstrzymać ;-)