Ateista żyje w zgodzie z prawami naturalnymi z tego co się dowiedziałam, ma swoje czyste sumienie które punktuje, oczyszcza wedle swoich praw czyli zgodnie ze swoimi spostrzeżeniami, nie opierając się na jakiejkolwiek doktrynie. Sam sobie sterem, kapitanem i żaglem. To ciekawe nie powiem, ale i on sam wie co to jest dobro i zło więc skądś musiał zaczerpnąć tej wiedzy. Wolałabym by ateizm wykluwał się sam z siebie, a nie po "perypetiach". Ale prawdą jest też, że nikt sobie w dzieciństwie wiary nie wybiera to ona wybiera nas za pomocą społeczeństwa w jakim się rodzimy, rodziny, tradycji.
Cóż lepiej późno jak wcale. Żyć tak jak się chce w pełni odpowiadając za swoje postawy, przekonania.

Po pierwsze aby podjać jakiekolwiek rozwazania muszą one być logiczne czyli poparte logiczną prawdą lub logicz. prawdopodobieństwem.Inaczej rozwazania prowadzą do nikąd a wnioski stają się fikcją lub kłamstwem. Rozpoczynając rozważania w tym temacie należy zburzyć średniowieczny pogląd nierozerwalności religji od wiary.Religje są tworem ludzkim a wiara w stwórcę świata jest jedna.Jeżeli oczywiście zakładamy że on jest,jeżeli nie to poco te rozwarzania? W pojeciu "Boga",żyjemy jeszcze w czasach porównywalnych do czasów inkwizycji za życia Galileusza i Kopernika.Widac to ewidentnie w relacjach pomiedzy kosciołem a społecznosciami. Żeby przejrzeć na świat i to zrozumieć potrzeba zrzucić jarzmo z umysłu-aby uzyskać szersze horyzonty widzenia i myślenia. Moja racjonalna wizja Swiata oparta jest na wierze w stwórcę świata-Boga lecz nie tego przetworzonego i ujarzmionego przez kościół katolicki i nie tylko. Jest on tak wielki i poteżny że wizje o kosmitach są malutkie i jeżeli istnieją a napewno tak to też istnieją dzięki niemu i przysłowiowo są jego dziećmi jak i my. Żeby to pojąć to potrzeba iść logiczną drogą Prawdy a wtedy zrozumiemy i pojmiemy sens Istnienia i Stworzenia