Około 20% amerykańskich dzieci w wieku 13-18 lat doświadczyło w swoim życiu jakiejś formy zaburzeń psychicznych, nasilonych w stopniu utrudniającym funkcjonowanie w dniu codziennym. Wyniki szeroko zakrojonych badań, przeprowadzonych przez National Institute of Mental Health (NIMH) opublikowano w październikowym wydaniu "Journal of the American Academy of Child and Adolescent Psychiatry". Uzyskane dane zgodne są z wcześniejszymi doniesieniami, że zaburzenia psychiczne występujące w wieku dorosłym często mają swój początek w dzieciństwie.

Wyniki dotychczasowych badań na ten temat, prowadzonych w wielu regionach Stanów Zjednoczonych, wskazywały, że jedno na czworo-pięcioro dzieci doświadcza jakiejś formy zaburzeń psychicznych co najmniej raz w życiu. Jak dotąd nie udało się jednak przeprowadzić szerzej zakrojonych badań na reprezentatywnej grupie dzieci, na podstawie których udałoby się ustalić, jaka jest skala problemu na terytorium całego kraju.

Dr Kathleen Ries Merikangas z NIMH wraz ze współpracownikami przeanalizowała dane zebrane w trakcie realizacji projektu National Comorbidity Study-Adolescent Supplement (NCS-A), w ramach którego udało się przebadać ponad 10 tysięcy amerykańskich nastolatków w wieku 13-18 lat. Dane na temat stanu zdrowia psychicznego dzieci uzyskiwano w toku badań indywidualnych. W celu określenia częstości występowania  zaburzeń psychicznych w ciągu życia posłużono się standardowymi kryteriami diagnostycznymi American Psychiatric Association's Diagnostic and Statistical Manual (DSM-IV). Wyniki badań dzieci były uzupełniane o badanie kwestionariuszowe, wypełniane przez ich rodziców lub opiekunów, zbierane drogą e-mailową.

Ustalono, że u niemal połowy badanych dzieci mogły występować w ciągu życia jakieś zaburzenia psychiczne, odpowiadające kryteriom diagnostycznym DSM-IV. Około 20% badanych dzieci zgłaszało, że co najmniej raz w ciągu życia doświadczyło zaburzeń psychicznych o nasileniu znacznie upośledzającym funkcjonowanie w dniu codziennym. Ponadto, 11% badanych dzieci cierpiało z powodu poważnych zaburzeń nastroju (depresji lub zaburzeń dwubiegunowych), 10% z powodu ADHD i zaburzeń zachowania, a 8% z powodu jakiejś formy zaburzeń lękowych. Około 40% tych dzieci, u których występował jeden rodzaj zaburzenia psychicznego, cierpiało także z powodu co najmniej jednego towarzyszącego zaburzenia. Dotyczyło to głównie grupy dzieci z zaburzeniami nastroju.

Poszukując odpowiedzi na pytanie, czy zaburzenia psychiczne rozwijają się w dzieciństwie, naukowcom udało się również ustalić, że symptomy zaburzeń lękowych u dzieci rozwijały się najczęściej po raz pierwszy około szóstego roku życia, zaburzeń zachowania - około jedenastego roku życia, zaburzeń nastroju - w wieku trzynastu lat, a zaburzeń związanych z używaniem substancji psychoaktywnych - w wieku lat piętnastu.

Naukowcy odnotowali również istnienie silnych korelacji między wskaźnikami demograficznymi dotyczącymi rodziców a zaburzeniami psychicznymi u dzieci. Na przykład, dzieci rodziców o niskim poziomie wykształcenia, znalazły się w grupie podwyższonego ryzyka wystąpienia zaburzeń psychicznych. Dzieci wychowywane przez rozwiedzionych rodziców, w porównaniu z dziećmi wychowywanymi przez rodziców pozostających w związku małżeńskim lub związku nieformalnym,  również znalazły się w grupie podwyższonego ryzyka wystąpienia zaburzeń psychicznych, szczególnie zaburzeń lękowych, zaburzeń zachowania i zaburzeń związanych z używaniem substancji psychoaktywnych.

Wyniki przeprowadzonych badań wskazują, że odsetek dzieci cierpiących z powodu zaburzeń psychicznych jest wyższy od częstości występowania wielu chorób somatycznych, takich jak astma czy cukrzyca.

[Tłumaczenie/opracowanie: C. O. Reless]

Źródła:
National Survey Confirms that Youth are Disproportionately Affected by Mental Disorders
Lifetime Prevalence of Mental Disorders in U.S. Adolescents: Results from the National Comorbidity Survey Replication-Adolescent Supplement (NCS-A)