Poprzednie badania genetyczne, antropologiczne i lingwistyczne wykazały, że Romowie stanowią populację rozproszoną w całej Europie, której korzenie mogą sięgać subkontynentu indyjskiego. Lingwistyczne i antropologiczne dowody wskazują, że przodkami Romów były indoaryjskie grupy etniczne z północno-zachodnich Indii. Ostatnio pojawił się silny dowód genetyczny popierający słuszność tej teorii. Przeprowadzono badania nad mutacją powodującą pierwotną jaskrę wrodzoną i występującą głównie wśród Romów.

W nowym badaniu analizowano mitochondrialne DNA Romów europejskich, aby ustalić pokrewieństwo pomiędzy poszczególnymi grupami Romów i wyciągnąć wnioski o trasie ich migracji od czasu przybycia do Europy.

Wyniki nowego badania wskazują, że grupy Romów migrowały różnymi trasami, a kilka razy wystąpił efekt założyciela (niewielka liczba ludzi dawała początek nowej populacji). Nowe dane pozwoliły potwierdzić północno-zachodnią trasę migracji polskich, litewskich i iberyjskich Romów. Dzięki porównaniu sekwencji genetycznych Romów europejskich z obszerną bazą danych sekwencji Hindusów, naukowcy wskazali Pendżab, stan w północno-zachodnich Indiach, jako domniemaną ojczyznę europejskich Romów, co zgadza się z wynikami poprzednich badań lingwistycznych i antropologicznych.

Opracowanie: Zuzanna Niemier

Źródło: Mendizabal I, Valente C, Gusmão A, Alves C, Gomes V, et al. (2011) Reconstructing the Indian Origin and Dispersal of the European Roma: A Maternal Genetic Perspective. PLoS ONE 6(1): e15988. doi:10.1371/journal.pone.0015988