Prawo » Prawo wyznaniowe » Akty i dokumenty
Posługi religijne dla więźniów (Rozp. z 2003)
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI
z dnia 2 września 2003 r.
w sprawie szczegółowych zasad wykonywania praktyk
religijnych i korzystania z posług religijnych w zakładach karnych i aresztach
śledczych
(Dz. U. Nr 159, poz. 1546) Na podstawie art. 106 § 4 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. — Kodeks karny
wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557, z późn. zm. [ 1 ]) zarządza się, co następuje:
§ 1. 1. Skazani mają prawo uczestniczyć w nabożeństwach i spotkaniach,
także indywidualnych, o charakterze religijnym, które odbywają się w kaplicy
lub innym odpowiednio przystosowanym do tego celu pomieszczeniu albo miejscu na
terenie zakładu karnego lub aresztu śledczego, zwanych dalej „zakładem",
zgodnie z ustalonym porządkiem wewnętrznym zakładu.
2. Porządek wewnętrzny w zakresie wykonywania praktyk religijnych i korzystania z posług religijnych dyrektor zakładu ustala w porozumieniu z duchownymi kościołów lub innych związków wyznaniowych, wykonującymi posługi
religijne w zakładzie, zwanymi dalej „kapelanami".
3. Dyrektor zakładu, mając na uwadze względy porządku i bezpieczeństwa
zakładu oraz wielkość pomieszczeń i miejsc, o których mowa w ust. 1, ustala w porozumieniu z kapelanami, zasady i kolejność korzystania z tych pomieszczeń i miejsc przez poszczególne grupy skazanych.
4. Praktyki i posługi religijne o charakterze indywidualnym mogą odbywać
się również w celach mieszkalnych, szpitalnych i izbach chorych, jeżeli nie
zakłócają obowiązujących w zakładzie zasad porządku i bezpieczeństwa
oraz jeżeli zapewnione są warunki prywatności wykonywania tych praktyk i posług.
§ 2. 1. Skazani odbywający karę w zakładzie typu zamkniętego są
doprowadzani do pomieszczeń i miejsc, o których mowa w § 1 ust. 1, przez
funkcjonariuszy Służby Więziennej.
2. Skazani odbywający karę w zakładzie typu półotwartego lub otwartego
do pomieszczeń i miejsc, o których mowa w § 1 ust. 1, udają się bez dozoru
funkcjonariusza Służby Więziennej w ustalonej kolejności.
§ 3. 1. W celu zapewnienia skazanym wykonywania praktyk religijnych i korzystania z posług religijnych dyrektor zakładu zawiera umowę z kapelanem o wykonywanie posług religijnych.
2. Podstawę zawarcia umowy o pełnienie funkcji kapelana stanowi skierowanie
władzy zwierzchniej lub uprawnionego przedstawiciela kościoła albo innego związku
wyznaniowego, wyznaczające go do wykonywania posług religijnych w danym zakładzie.
3. W umowie określa się w szczególności zakres czynności kapelana,
zasady jego zastępstwa przez innego duchownego, zakres i zasady korzystania
przez kapelana przy wykonywaniu posług religijnych z pomocy innych osób,
zasady współdziałania z dyrektorem zakładu oraz przypadki, w których umowa
ulega rozwiązaniu.
4. W razie nagłej potrzeby posługi religijnej i niemożności jej
udzielenia przez kapelana lub zastępującego go duchownego, dyrektor zakładu
zwraca się o jej udzielenie do innego duchownego tego samego kościoła lub związku
wyznaniowego.
§ 4. 1. Dyrektor zakładu zapewnia kapelanowi i osobom, o których mowa w §
3 ust. 3, zapoznanie się z przepisami dotyczącymi w szczególności:
1) wykonywania kary pozbawienia wolności;
2) obowiązujących w zakładzie zasad porządku i bezpieczeństwa;
3) zasad poruszania się po terenie zakładu;
4) tajemnicy państwowej i służbowej.
2. W przypadku rażącego naruszenia przepisów, o których mowa w ust. 1,
przez kapelana lub zastępującego go duchownego, dyrektor zakładu powiadamia o powyższym władze zwierzchnie kapelana lub uprawnionego przedstawiciela kościoła
albo innego związku wyznaniowego, a w razie ich naruszenia przez inne osoby, o których mowa w § 3 ust. 3, dyrektor zakładu może cofnąć tym osobom
uprawnienie do wstępu na teren zakładu.
§ 5. Dyrektor zakładu podejmuje niezbędne czynności w celu zapewnienia
odpowiednich warunków do wykonywania praktyk i posług religijnych oraz
korzystania z tych posług, a także zasięga opinii kapelana w sprawie
organizacji posług religijnych.
§ 6. Przepisy rozporządzenia stosuje się odpowiednio do zasad wykonywania
praktyk i posług religijnych oraz korzystania z tych posług przez tymczasowo
aresztowanych, chyba że organ, do którego dyspozycji tymczasowo aresztowany
pozostaje, ograniczy lub określi sposób korzystania przez tymczasowo
aresztowanego z prawa do kontaktowania się z kapelanem wykonującym posługi
religijne lub innymi osobami, o których mowa w § 3 ust. 3.
§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
[ 2 ]
Minister Sprawiedliwości: G. Kurczuk
Przypisy: [ 1 ] Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1083, z 1999 r. Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 60, poz. 701, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1318, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071, Nr 111, poz. 1194 i Nr 151, poz. 1686, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 121, poz. 1033 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r. Nr 111, poz. 1061 i Nr 142, poz. 1380. [ 2 ] Z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia traci moc rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 5 listopada 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad wykonywania praktyk religijnych i korzystania z posług religijnych w zakładach karnych (Dz. U. Nr 139, poz. 904). « Akty i dokumenty (Publikacja: 22-07-2002 Ostatnia zmiana: 09-11-2003)
Wszelkie prawa zastrzeżone. Prawa autorskie tego tekstu należą do autora i/lub serwisu Racjonalista.pl.
Żadna część tego tekstu nie może być przedrukowywana, reprodukowana ani wykorzystywana w jakiejkolwiek formie,
bez zgody właściciela praw autorskich. Wszelkie naruszenia praw autorskich podlegają sankcjom przewidzianym w
kodeksie karnym i ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych.str. 1324 |