z 18 kwietnia 1999 r. ^{[ 1 ]}

Spis treści:
Preambuła  
Tytuł I (art.1-6) Postanowienia ogólne  
Tytuł II (art.7-41) Prawa podstawowe, prawa obywatelskie i cele socjalne  
Tytuł III (art.44-135) Federacja, kantony i gminy  
Tytuł IV (art.134-142) Naród i kantony  
Tytuł V (art.143-191) Władze federalne  
Tytuł VI (art.192-196) Zmiana Konstytucji Federalnej i przepisy przejściowe

Zgromadzenie Federalne Konfederacji Szwajcarskiej, po zaznajomieniu się z orędziem Rady Federalnej z dnia 20 listopada 1996 r., uchwala: ^{[ 2 ]}

Konstytucję Federalną Konfederacji Szwajcarskiej z 18 kwietnia 1999 r. ^{[ 3 ]}

*

Preambuła

W imię Boga Wszechmogącego!

Szwajcarski naród i kantony,

w poczuciu odpowiedzialności wobec Dzieła Stworzenia,

w dążeniu do odnowienia Federacji, przez wzmocnienie wolności i demokracji, niezawisłości i pokoju, w duchu solidarności i otwartości wobec świata,

zdecydowani żyć w jedności, we wzajemnej życzliwości i poszanowaniu ich różnorodności,

świadomi wspólnych osiągnięć i odpowiedzialności wobec przyszłych pokoleń,

pewni, że wolny jest tylko ten, kto korzysta ze swej wolności i że siłę narodu mierzy się dobrem słabych,

ustanawiają niniejszą Konstytucję ^{[ 4 ]}:

Tytuł 1
Postanowienia ogólne

Naród szwajcarski i kantony Zurych, Berno, Lucerna, Uri, Szwyz, Obwalden i Nidwalden, Glarus, Zug, Freiburg, Solura, Bazylea-miasto i Bazylea-okręg ^{[ 5 ]}, Szafuza, Appenzell-Ausserrhoden i Appenzell-Innerrhoden, St. Gallen, Gryzonia, Argowia, Turgowia, Tessin, Waadt, Wallis, Neuenburg, Genewa i Jura tworzą Konfederację Szwajcarską.

1. Konfederacja Szwajcarska chroni wolność i prawa narodu oraz strzeże niezawisłości i bezpieczeństwa kraju.

2. Wspiera ogólny dobrobyt, trwały rozwój, wewnętrzną spoistość oraz kulturalną różnorodność kraju.

3. Troszczy się o jak największą równość szans obywatelek i obywateli.

4. Angażuje się na rzecz trwałego zachowania naturalnych warunków życia oraz pokojowego i sprawiedliwego międzynarodowego porządku.

Kantony są suwerenne, o ile ich suwerenność nie została ograniczona przez Konstytucję Federalną; wykonują te wszystkie prawa, które nie zostały przekazane Federacji.

Językami narodowymi są niemiecki, francuski, włoski i retoromański.

1. Podstawę i granicę działalności państwowej stanowi prawo.

2. Działalność państwa leży w interesie publicznym i jest proporcjonalna do celu.

3. Organy państwowe i osoby prywatne działają w dobrej wierze ^{[ 6 ]}.

4. Federacja i kantony przestrzegają prawa międzynarodowego.

Każdy ponosi odpowiedzialność za siebie i przyczynia się wedle własnych sił do wykonywania zadań państwa i społeczeństwa.  

Tytuł 2

Prawa podstawowe, prawa obywatelskie i cele socjalne

Prawa podstawowe

Godność człowieka należy szanować i chronić.

1. Wszyscy są równi wobec prawa.

2. Nikt nie może być dyskryminowany, zwłaszcza ze względu na pochodzenie, rasę, płeć, wiek, język, pozycję społeczną, sposób życia, religijne, światopoglądowe bądź polityczne przekonania albo z powodu ograniczenia jego fizycznej, umysłowej czy psychicznej sprawności.

3. Mężczyzna i kobieta są równouprawnieni. Ustawa troszczy się o ich prawne i rzeczywiste równouprawnienie, przede wszystkim w rodzinie, w kształceniu i w pracy. Mężczyzna i kobieta mają prawo do równego wynagrodzenia za taką samą pracę.

4. Ustawa określi środki na wyeliminowanie pokrzywdzenia osób niepełnosprawnych.

Każdy ma prawo do traktowania go przez państwowe organy bez arbitralności i w dobrej wierze.

1. Każdy człowiek ma prawo do życia. Kara śmierci jest zakazana.

2. Każdy człowiek ma prawo do wolności osobistej, a zwłaszcza do fizycznej i psychicznej nietykalności i swobody przemieszczania się.

3. Tortury oraz wszelkie inne tego rodzaju okrutne, nieludzkie lub poniżające traktowanie albo karanie są zakazane.

1. Dzieci i młodzież mają prawo do szczególnej ochrony ich nietykalności i popierania ich rozwoju.

2. Swoje prawa wykonują w zakresie swej zdolności do samodzielnego rozeznania.

Kto popada w trudną sytuację i nie jest w stanie zatroszczyć się o siebie, ma prawo do pomocy i opieki oraz do środków, które są niezbędne do zapewnienia egzystencji godnej człowieka.

1. Każdy ma prawo do poszanowania jego prywatnego i rodzinnego życia, mieszkania oraz korespondencji i telekomunikowania się.

2. Każdy ma prawo do ochrony przed nadużyciem jego danych osobowych.

Gwarantuje się prawo do małżeństwa i rodziny.

1. Gwarantuje się wolność sumienia i wyznania.

2. Każdy ma prawo swobodnie wybierać swoją religię i swoje przekonania światopoglądowe i wyznawać je indywidualnie lub wspólnie z innymi.

3. Każdy ma prawo wstępowania lub należenia do wspólnoty wyznaniowej i pobierania nauczania religijnego.

4. Nikt nie może być zmuszany do wstąpienia lub należenia do wspólnoty wyznaniowej, do wykonywania praktyk religijnych i pobierania nauczania religijnego.

1. Gwarantuje się wolność poglądów i informacji.

2. Każdy ma prawo swoje poglądy swobodnie kształtować oraz bez przeszkód je wyrażać i rozpowszechniać.

3. Każdy ma prawo swobodnie otrzymywać informacje, pozyskiwać je z powszechnie dostępnych źródeł oraz rozpowszechniać.

1. Gwarantuje się wolność prasy, radia, telewizji oraz innych form publicznej telekomunikacji w rozpowszechnianiu programów i informacji.

2. Cenzura jest zakazana.

3. Gwarantuje się tajemnicę dziennikarską.

Gwarantuje się wolność języka.

Gwarantuje się prawo do wystarczającego i bezpłatnego podstawowego nauczania.

Gwarantuje się wolność nauki i badań naukowych.

Gwarantuje się wolność twórczości artystycznej.

1. Gwarantuje się wolność zgromadzania się.

2. Każdy ma prawo do organizowania zgromadzeń, uczestniczenia w nich lub powstrzymywania się od nich.

1. Gwarantuje się wolność stowarzyszania się.

2. Każdy ma prawo do tworzenia stowarzyszeń, przystępowania do stowarzyszeń lub należenia do nich oraz uczestniczenia w działalności stowarzyszeń.

3. Nikt nie może być zmuszany do wstępowania lub należenia do stowarzyszenia.

1. Szwajcarzy ^{[ 7 ]} mają prawo osiedlania się w każdym miejscu kraju.

2. Mają oni prawo do opuszczenia Szwajcarii lub wjazdu do Szwajcarii.

Ochrona przed wydaleniem, wydaniem lub przymusowym odstawieniem do granicy ^{[ 8 ]}

1. Szwajcarzy nie mogą być wydaleni ze Szwajcarii; mogą być wydani obcym władzom tylko za swoją zgodą.

2. Uchodźcy nie mogą być wydaleni lub wydani do innego państwa, w którym będą prześladowani.

3. Nikt nie może być wydalony do państwa, w którym grożą mu tortury lub innego rodzaju okrutne i nieludzkie traktowanie albo ukaranie.

1. Gwarantuje się własność.

2. Wywłaszczenia i ograniczenia własności, które dorównują wywłaszczeniu, będą w pełni wynagrodzone.

1. Gwarantuje się wolność gospodarczą.

2. Obejmuje ona w szczególności wolny wybór zawodu oraz swobodny dostęp do działalności zarobkowej w gospodarce prywatnej i jej swobodne wykonywanie.

1. Pracobiorcy i pracodawcy, jak i ich organizacje, mają prawo dla ochrony swoich interesów łączyć się, tworzyć zrzeszenia, przystępować do nich lub pozostawać poza nimi.

2. Spory należy w miarę możliwości rozwiązywać w drodze rokowań lub mediacji.

3. Strajk i lokaut są dopuszczalne, jeżeli dotyczą stosunków pracy i nie pozostają w sprzeczności ze zobowiązaniami do przestrzegania pokoju w czasie obowiązywania zbiorowego układu pracy i negocjacji rozjemczych.

4. Ustawa może zabronić strajku określonym kategoriom osób.

1. Każdy ma prawo w postępowaniu przed sądami i organami administracyjnymi do równego i sprawiedliwego traktowania, jak również rozpatrzenia jego sprawy w odpowiednim czasie.

2. Strony mają prawo do wysłuchania przed sądem.

3. Każdy, kto nie dysponuje niezbędnymi środkami, ma prawo do bezpłatnej pomocy prawnej, jeżeli jego roszczenie nie jest pozbawione szans powodzenia. Ma też prawo do bezpłatnego zastępstwa prawnego, jeżeli jest to konieczne.

1. Każdy, którego sprawa musi być rozpatrzona w postępowaniu sądowym, ma prawo do ustanowionego przez ustawę, właściwego, niezawisłego i bezstronnego sądu. Sądy wyjątkowe są zabronione.

2. Każdy, przeciwko komu zostanie wniesione powództwo cywilne, ma prawo do tego, aby sprawa została rozpatrzona przez sąd właściwy dla miejsca jego zamieszkania. Ustawa może przewidzieć inną właściwość sądu.

3. Rozprawa sądowa i ogłoszenie wyroku odbywa się publicznie. Ustawa może przewidzieć wyjątki.

1. Pozbawienie człowieka wolności może nastąpić tylko w przypadkach przewidzianych w ustawie i tylko w sposób przewidziany w ustawie.

2. Każdy, kto został pozbawiony wolności, ma prawo do tego, aby niezwłocznie i w języku dla niego zrozumiałym, być poinformowanym o podstawach pozbawienia wolności i jego prawach. Musi mieć możliwość uczynienia użytku ze swoich praw. Ma w szczególności prawo do powiadomienia swoich najbliższych osób.

3. Każdy, wobec kogo zastosowano areszt śledczy, ma prawo do tego, aby być niezwłocznie doprowadzonym do sędziego; sędzia rozstrzyga o tym czy utrzymać pozbawienie wolności, czy zwolnić zatrzymanego. Każdy przebywający w areszcie śledczym ma prawo do wyroku w odpowiednim terminie.

4. Każdy, kto został pozbawiony wolności nie przez sąd, ma prawo w każdej chwili odwołać się do sądu. Sąd rozstrzyga, tak szybko, jak to tylko możliwe, o legalności pozbawienia wolności.

1. Każdego uważa się za niewinnego do czasu prawomocnego skazania.

2. Każdy oskarżony ma prawo, aby być możliwie szybko i obszernie poinformowany o postawionych mu zarzutach. Musi mieć możliwość wykorzystania przysługujących mu praw do obrony.

3. Każdy skazany ma prawo poddać wyrok kontroli sądu wyższej instancji. Wyłączone są sprawy, w których Sąd Federalny orzekał jako jedyna instancja.

1. Każdy ma prawo kierowania petycji do władz; nie może to powodować dla niego żadnych niekorzystnych skutków.

2. Władze muszą przyjąć petycję do wiadomości.

1. Gwarantuje się prawa polityczne.

2. Gwarancja praw politycznych chroni swobodne kształtowanie woli i niesfałszowane oddanie głosu.

Artykuł 35

1. Prawa podstawowe muszą być urzeczywistniane w całym porządku prawnym.

2. Kto wykonuje zadania państwowe jest związany prawami podstawowymi i zobowiązany przyczyniać się do ich urzeczywistniania.

3. Władze dbają, aby prawa podstawowe, o ile się do tego nadają, były stosowane także wobec osób prywatnych.

1. Ograniczenia praw podstawowych wymagają podstawy ustawowej. Poważne ograniczenia muszą być przewidziane w samej ustawie. Wyłączone są przypadki poważnego, bezpośredniego i nie dającego się inaczej odwrócić niebezpieczeństwa.

2. Ograniczenia praw podstawowych muszą być usprawiedliwione interesem publicznym bądź ochroną praw podstawowych osób trzecich.

3. Ograniczenia praw podstawowych muszą być proporcjonalne do założonego celu.

4. Istota praw podstawowych jest nienaruszalna.

Prawa obywatelskie i prawa polityczne

1. Obywatelem szwajcarskim jest ten, kto posiada obywatelstwo gminy i kantonu.

2. Nikt nie może być uprzywilejowany lub ograniczany z powodu jego praw obywatelskich. Wyjątkiem są przepisy dotyczące praw politycznych w gminach obywatelskich i korporacjach oraz udziału w ich majątku, chyba że ustawodawstwo kantonalne przewiduje inaczej.

1. Federacja określa nabycie i utratę praw obywatelskich przez pochodzenie, małżeństwo i adopcję. Ponadto określa ona utratę szwajcarskiego obywatelstwa z innych przyczyn oraz ponowne nabycie obywatelstwa.

2. Wydaje niezbędne przepisy ^{[ 9 ]} o nadawaniu przez kantony obywatelstwa cudzoziemcom i wyraża zgodę na nadanie obywatelstwa.

3. Ułatwia nadawanie obywatelstwa dzieciom bezpaństwowcom.

1. Federacja określa wykonywanie praw politycznych w sprawach federalnych, kantony określają je w sprawach kantonalnych i komunalnych.

2. Prawa polityczne wykonywane są w miejscu zamieszkania. Federacja i kantony mogą przewidzieć wyjątki.

3. Nikt nie może wykonywać praw politycznych w więcej niż w jednym kantonie.

4. Kantony mogą przewidzieć, że nowo osiedleni będą mogli korzystać z prawa do głosowania w sprawach kantonalnych i komunalnych dopiero po okresie wyczekiwania nie dłuższym niż trzy miesiące po osiedleniu.

1. Federacja popiera wzajemne kontakty między Szwajcarami za granicą i ze Szwajcarią. Może wspomagać organizacje, które realizują te cele.

2. Wydaje ona przepisy o prawach i obowiązkach Szwajcarów za granicą, zwłaszcza w odniesieniu do wykonywania praw politycznych w Federacji, wypełniania obowiązków, świadczenia służby wojskowej lub zastępczej, zapomóg oraz ubezpieczenia społecznego.

Rozdział 3

Cele socjalne

1. Federacja i kantony w uzupełnieniu osobistej odpowiedzialności i indywidualnej inicjatywy angażują się, aby:

a. każdy korzystał z socjalnego bezpieczeństwa;

b. każdy otrzymał niezbędną opiekę zdrowotną;

c. rodziny jako wspólnoty dorosłych i dzieci były chronione i wspierane;

d. zdolni do pracy mogli pokryć koszty utrzymania z pracy na odpowiednich warunkach;

e. poszukujący mieszkań dla siebie i swych rodzin mogli znaleźć odpowiednie mieszkanie na możliwych do udźwignięcia warunkach;

f. dzieci i młodzież, jak i osoby w wieku produkcyjnym, mogły zgodnie ze swoim zdolnościami kształcić się, dokształcać się i kontynuować kształcenie;

g. dzieci i młodzież były wspierane w ich rozwoju na ludzi samodzielnych i społecznie odpowiedzialnych oraz wspomagane w ich społecznej, kulturalnej i politycznej integracji.

2. Federacja i kantony angażują się, aby każdy został zabezpieczony przed ekonomicznymi skutkami starości, inwalidztwa, choroby, wypadku, bezrobocia, macierzyństwa, osierocenia i owdowienia.

3. Dążą one do realizacji celów socjalnych w ramach ich konstytucyjnych kompetencji i pozostających do ich dyspozycji środków.

4. Z celów socjalnych nie mogą być wywodzone bezpośrednio roszczenia o świadczenia ze strony państwa.

Federacja, kantony i gminy

Stosunki między Federacją a kantonami

Zadania Federacji i kantonów

1. Federacja spełnia zadania, które przekazuje jej Konstytucja Federalna.

2. Podejmuje ona zadania, które wymagają jednolitej regulacji.

Kantony ustalają, jakie zadania mają do spełnienia w ramach ich kompetencji.

Współdziałanie Federacji i kantonów

1. Federacja i kantony w wykonywaniu swoich zadań wzajemnie się wspierają i współpracują ze sobą.

2. Są one obowiązane do wzajemnego poszanowania i pomocy. Świadczą sobie wzajemnie pomoc administracyjną i pomoc prawną.

3. Spory między kantonami lub kantonami a Federacją będą w miarę możności rozwiązywane w drodze rokowań lub mediacji.

1. Kantony współdziałają, zgodnie z Konstytucją Federalną, w kształtowaniu woli Federacji, w szczególności w stanowieniu prawa.

2. Federacja informuje kantony obszernie i w odpowiednim czasie o jej zamiarach; zasięga ich opinii, jeżeli dotyczy to ich interesów.

1. Kantony wdrażają prawo federalne stosownie do Konstytucji Federalnej i ustaw.

2. Federacja pozostawia kantonom możliwie największą swobodę kształtowania stosunków prawnych i uwzględnia odrębność kantonów.

3. Federacja uwzględnia obciążenia finansowe związane z wdrażaniem prawa federalnego, pozostawiając kantonom wystarczające źródła finansowania i starając się o odpowiednie finansowe wyrównanie.

Federacja strzeże samodzielności kantonów.

1. Kantony mogą między sobą zawierać umowy, jak też i tworzyć wspólne organizacje i instytucje. Mogą one zwłaszcza wspólnie realizować zadania w interesie regionalnym.

2. Federacja może w ramach swoich kompetencji brać w nich udział.

3. Umowy między kantonami nie mogą pozostawać w sprzeczności z prawem i interesami Federacji, jak i prawami innych kantonów. Należy je przedstawić Federacji do wiadomości.

1. Prawo federalne ma pierwszeństwo przed sprzecznym z nim prawem kantonalnym.

2. Federacja czuwa nad przestrzeganiem prawa federalnego przez kantony.

Gminy

1. Gwarantuje się autonomię gmin stosownie do prawa kantonalnego.

2. Federacja w swej działalności zwraca uwagę na możliwe jej następstwa dla gmin.

3. Bierze ona pod uwagę szczególną sytuację miast i aglomeracji oraz regionów górskich.

Gwarancje federalne

1. Każdy kanton nadaje sobie demokratyczną konstytucję. Wymaga ona zaakceptowania przez naród i musi zostać poddana rewizji, jeżeli tego żąda większość uprawnionych do głosowania.

2. Konstytucje kantonalne wymagają gwarancji Federacji. Federacja gwarantuje je, jeżeli nie są one sprzeczne z prawem federalnym.

1. Federacja chroni porządku konstytucyjnego kantonów.

2. Ingeruje ona, jeżeli porządek w którymś kantonie został zakłócony lub zagrożony, a kanton, którego to dotyczy, nie może go chronić sam lub z pomocą innych kantonów.

1. Federacja chroni istnienie i terytoria kantonów.

2. Zmiany w liczbie i pozycji kantonów wymagają zgody zainteresowanej ludności, zainteresowanych kantonów oraz narodu i kantonów.

3. Zmiany terytorium między kantonami wymagają zgody zainteresowanej ludności, jak i zatwierdzenia ich przez Zgromadzenie Federalne w formie uchwały federalnej.

4. Kantony mogą między sobą na podstawie umowy dokonywać regulacji granic.

Rozdział 2

Kompetencje

Stosunki z zagranicą

1. Sprawy zagraniczne należą do kompetencji Federacji.

2. Federacja dba o ochronę niezawisłości Szwajcarii i jej dobrobyt; przyczynia się zwłaszcza do łagodzenia biedy i nędzy na świecie, do poszanowania praw człowieka i popierania demokracji, do pokojowego współżycia narodów oraz do zachowania środowiska naturalnego.

3. Bierze ona pod uwagę kompetencje kantonów i strzeże ich interesów.

Współdziałanie kantonów w podejmowaniu decyzji w sprawach zagranicznych.

1. Kantony współdziałają w przygotowywaniu decyzji w sprawach zagranicznych, które dotyczą ich kompetencji lub ich istotnych interesów.

2. Federacja informuje kantony obszernie i w odpowiednim czasie oraz zasięga ich opinii.

3. Opinii kantonów przysługuje szczególna waga, jeżeli chodzi o sprawy dotyczące ich kompetencji. W takich przypadkach kantony w odpowiedni sposób współdziałają w negocjacjach międzynarodowych.

1. Kantony mogą w zakresie ich kompetencji zawierać umowy z zagranicą.

2. Umowy te nie mogą pozostawać w sprzeczności z interesami Federacji, jak również innych kantonów. Kantony mają obowiązek powiadomienia Federacji przed zawarciem umów.

3. Z organami zagranicznymi niższego szczebla kantony mogą utrzymywać stosunki bezpośrednio. W pozostałych przypadkach stosunki kantonów z zagranicą odbywają się za pośrednictwem Federacji.

Oddział 2

Bezpieczeństwo, obronność kraju, obrona cywilna

1. Federacja i kantony w ramach swoich kompetencji dbają o bezpieczeństwo kraju i obronę ludności.

2. Koordynują one swoje wysiłki w zakresie bezpieczeństwa wewnętrznego.

1. Szwajcaria ma armię. Jest ona zorganizowana zasadniczo na podstawie niezawodowości ^{[ 10 ]}.

2. Armia służy zapobieganiu wojnie i przyczynia się do zachowania pokoju; broni kraju i jego ludności. Wspiera władze cywilne przy odpieraniu poważnych zagrożeń bezpieczeństwa wewnętrznego i przezwyciężaniu innych nadzwyczajnych sytuacji. Ustawa może przewidzieć dalsze zadania.

3. Użycie armii należy do kompetencji Federacji. Kantony mogą użyć swoich formacji dla zachowania porządku publicznego na swoim terenie, jeżeli środki władz cywilnych okażą się niewystarczające do odparcia poważnych zagrożeń dla bezpieczeństwa wewnętrznego.

1. Każdy Szwajcar jest obowiązany do pełnienia służby wojskowej. Ustawa przewiduje cywilną służbę zastępczą.

2. Dla Szwajcarek służba wojskowa jest ochotnicza.

3. Szwajcarzy, którzy nie odbywają ani służby wojskowej, ani służby zastępczej, są zobowiązani do uiszczenia opłaty. Zostanie ona ustalona przez Federację, a wymierzona i pobierana przez kantony.

4. Federacja wydaje przepisy o odpowiednim ekwiwalencie za utracony zarobek.

5. Osoby, które odbywają służbę wojskową lub zastępczą i poniosą przy tym szkodę na zdrowiu lub utracą życie, mają roszczenie wobec Federacji o odpowiednie świadczenie dla siebie lub swoich najbliższych.

1. Ustawodawstwo wojskowe, jak również sprawy organizacji, wyszkolenia i wyposażenia armii należą do kompetencji Federacji

2. Kantony są właściwe w ramach prawa federalnego do tworzenia kantonalnych formacji, mianowania i awansowania oficerów tych formacji, jak i dostarczania części ubioru oraz wyposażenia.

3. Federacja może przejąć wojskowe urządzenia kantonów za odpowiednim odszkodowaniem.

1. Ustawodawstwo dotyczące cywilnej obrony osób i dóbr przed następstwami konfliktów zbrojnych należy do kompetencji Federacji.

2. Federacja stanowi przepisy o użyciu obrony cywilnej w razie katastrofy i w sytuacjach nadzwyczajnych.

3. Może ona wprowadzić obowiązek służby cywilnej dla mężczyzn. Dla kobiet jest ona ochotnicza.

4. Federacja wyda przepisy o odpowiednim ekwiwalencie za utracony zarobek.

5. Osoby, które wykonują służbę cywilną i poniosą przy tym szkodę na zdrowiu lub utracą życie, mają roszczenie wobec Federacji o odpowiednie świadczenie dla siebie lub swoich najbliższych.

Oddział 3

Oświata, badania naukowe i kultura

1. W sprawach szkolnictwa właściwe są kantony.

2. Troszczą się one o należyte nauczanie podstawowe, dostępne dla wszystkich dzieci. Nauczanie podstawowe jest obowiązkowe i pozostaje pod państwowym kierownictwem lub nadzorem. W szkołach publicznych jest ono bezpłatne. Rok szkolny rozpoczyna się między połową sierpnia i połową września.

1. Federacja wydaje przepisy o kształceniu zawodowym.

2. Prowadzi ona wyższe szkoły techniczne; może zakładać, prowadzić lub popierać inne szkoły wyższe i inne wyższe zakłady naukowe. Może ona uzależnić swoje poparcie od zapewnienia koordynacji.

1. Federacja popiera badania naukowe.

2. Może ona uzależnić swoje poparcie od zabezpieczenia koordynacji.

3. Może ona zakładać, przejmować i prowadzić placówki badawcze.

1. Federacja zbiera niezbędne dane statystyczne o stanie i rozwoju ludności, gospodarki, społeczeństwa, terytorium i środowiska w Szwajcarii.

2. Może ona wydawać przepisy o zharmonizowaniu i prowadzeniu urzędowych rejestrów, aby utrzymać jak najmniejszy nakład kosztów.

1. Federacja może zapewnić kantonom subwencje na ich wydatki na stypendia i inne świadczenia na kształcenie.

2. Może ona ponadto, w uzupełnieniu przedsięwzięć kantonalnych i przy poszanowaniu suwerenności kantonalnego szkolnictwa, podjąć własne działania dla wspierania kształcenia.

1. Federacja i kantony przy wypełnianiu swoich zadań uwzględniają szczególne potrzeby wspierania oraz ochrony dzieci i młodzieży.

2. Federacja może w uzupełnieniu przedsięwzięć kantonalnych wspierać pozaszkolną pracę z dziećmi i młodzieżą oraz kształcenie dorosłych.

1. Federacja popiera sport, a w szczególności wychowanie sportowe.

2. Prowadzi ona szkołę sportową.

3. Może ona wydawać przepisy o sporcie młodzieży i uznać naukę sportu w szkołach za obowiązkową.

1. W sprawach kultury są właściwe kantony.

2. Federacja może wspierać przedsięwzięcia kulturalne o ogólnonarodowym znaczeniu oraz popierać sztukę, muzykę, zwłaszcza w zakresie kształcenia.

3. Przy spełnianiu swoich zadań uwzględnia ona kulturalną i językową różnorodność kraju.

1. Językami urzędowymi Federacji są niemiecki, francuski i włoski. W kontaktach z osobami posługującymi się językiem retoromańskim, także retoromański jest językiem urzędowym Federacji.

2. Kantony określają swoje języki urzędowe. Aby zapewnić zgodne współżycie między wspólnotami językowymi, zwracają one uwagę na tradycyjną językowo strukturę regionu oraz uwzględniają autochtoniczne mniejszości językowe.

3. Federacja i kantony popierają porozumienie i wymianę między wspólnotami językowymi.

4. Federacja wspiera wielojęzyczne kantony w spełnianiu ich szczególnych zadań.

5. Federacja wspomaga działania kantonów Gryzonii i Tessin dla zachowania i popierania retoromańskiego i włoskiego języka.

1. Federacja może wspierać szwajcarską produkcję filmową i kulturę filmową.

2. Może ona wydawać przepisy o popieraniu różnorodności i jakości dzieł filmowych.

1. Kantony są właściwe do regulowania stosunków między Kościołem a państwem.

2. Federacja i kantony mogą w ramach swoich kompetencji podejmować działania dla zachowania pokoju publicznego między członkami różnych wspólnot religijnych.

3. Biskupstwa mogą być zakładane tylko za zezwoleniem Federacji.

Oddział 4

Środowisko i planowanie przestrzenne

Federacja i kantony dążą do trwale zrównoważonego stosunku między przyrodą i jej zdolnością do odtwarzania się z jednej strony i wymaganiami człowieka w stosunku do niej, z drugiej strony.

1. Federacja wydaje przepisy o ochronie człowieka i jego środowiska naturalnego przed szkodliwymi lub uciążliwymi oddziaływaniami.

2. Stara się ona o unikanie tego rodzaju oddziaływania. Koszty zapobiegania i usuwania ponoszą sprawcy.

3. Do wykonania przepisów właściwe są kantony, o ile ustawa nie zastrzega tego dla Federacji.

1. Federacja ustala zasady planowania przestrzennego. Nakłada to obowiązki na kantony i służy celowemu i gospodarnemu wykorzystaniu ziemi oraz uporządkowanemu zasiedlaniu kraju.

2. Federacja wspiera i koordynuje wysiłki kantonów oraz współpracuje z nimi.

3. Federacja i kantony w realizacji swoich zadań uwzględniają wymagania planowania przestrzennego.

1. Federacja troszczy się w ramach swoich kompetencji o gospodarne wykorzystanie i ochronę zasobów wodnych oraz o zabezpieczenie przed wyrządzającymi szkodę działaniami wód.

2. Ustala zasady w sprawie utrzymania, odkrywania i udostępniania zasobów wodnych, w sprawie wykorzystania wód do wytwarzania energii i do celów chłodniczych, jak i innej interwencji w zamknięty obieg wód.

3. Wydaje ona przepisy o ochronie wód, zabezpieczeniu odpowiedniej ilości wód powierzchniowych, o budownictwie wodnym, zabezpieczeniu urządzeń spiętrzających i oddziaływaniu opadów.

4. Zasobami wodnymi dysponują kantony. Mogą one w granicach federalnego ustawodawstwa ustalać opłaty za korzystanie z wody. Federacja ma prawo korzystać z wód dla własnych przedsiębiorstw komunikacyjnych; płaci za to opłatę i odszkodowanie.

5. O prawach na międzynarodowych zasobach wodnych i związanych z tym opłatach rozstrzyga Federacja, włączając do tego zainteresowane kantony. Jeżeli kantony nie mogą się pogodzić co do praw korzystania z międzykantonalnych zasobów wodnych, rozstrzyga Federacja.

6. Przy wykonywaniu swych zadań Federacja uwzględnia potrzeby kantonów, z których woda pochodzi.

1. Federacja troszczy się, aby lasy mogły spełniać swoje ochronne, użytkowe i społeczne funkcje.

2. Ustala ona zasady ochrony lasów.

3. Wspiera ona działania służące zachowaniu lasów.

1. W sprawach ochrony przyrody i krajobrazu właściwe są kantony.

2. Federacja przy wykonywaniu swych zadań uwzględnia wymagania dotyczące ochrony przyrody i dóbr ojczystych. Chroni krajobraz, osobliwości lokalne, historyczne miejsca, jak również pomniki kultury i przyrody; zachowuje je bez uszczerbku, jeżeli tego wymaga interes publiczny.

3. Może ona popierać starania w zakresie ochrony przyrody oraz dóbr ojczystych i obiektów ogólnonarodowym znaczeniu, oraz — w drodze umowy lub wywłaszczenia - nabywać je lub zabezpieczać.

4. Wydaje ona przepisy o ochronie świata zwierząt i roślinności oraz o zachowaniu ich warunków życia w naturalnej różnorodności. Chroni zagrożone gatunki przed wyniszczeniem.

5. Moczary i bagienne krajobrazy o szczególnej piękności i ogólnonarodowym znaczeniu podlegają ochronie. Nie mogą na nich być budowane żadne zakłady, ani dokonywane zmiany gruntów. Wyjątkiem są urządzenia, które służą ochronie bądź dotychczasowemu rolniczemu użytkowaniu moczarów i bagien.

Federacja ustala zasady w sprawie rybołówstwa i łowiectwa, w szczególności w celu zachowania różnorodności ryb, dziko żyjących ssaków i ptaków.

1. Federacja wydaje przepisy o ochronie zwierząt.

2. Określa ona w szczególności:

a. chów zwierząt i pielęgnację zwierząt;

b. doświadczenia na zwierzętach i zabiegi na żyjących zwierzętach;

c. użytkowanie zwierząt;

d. wwóz zwierząt i zwierzęcych wyrobów;

e. handel zwierzętami i transport zwierząt;

f. ubój zwierząt.

3. Do wykonania przepisów federalnych właściwe są kantony, o ile ustawa nie zastrzega tego dla Federacji.

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Konstytucja Federalna Konfederacji Szwajcarskiej Konstytucja Federalna Konfederacji Szwajcarskiej

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word