Jam jest Glemp, wszystko wiem.  
Wszystkim radzę, wiecznie kadzę.  
    Gadu, gadu — baju, baju  
    O Maryi i o raju,  
O „zwierzęcej płaszczyźnie" w życiu  
I mediach liberalnych wyciu.  
    O „euforii seksualizmu",  
    Kulturze śmierci i erotyzmu.  
O „zamgleniu psychicznym" młodego człowieka,  
Który od Boga do wódki ucieka.
    O postkomunistycznym zagrożeniu  
    I moim antysemickim nastawieniu.  

Deszczyk pada, słoneczko świeci;  
Lecą z ambony pobożne śmieci.  

    (Polakatolicy klękają, przed bogami obcymi padają,  
    cienkie portfele macają, na tacę hojnie dają,  
    Może kaca moralnego mają ..)  

Mało pojmuję, ale dużo czuję,  
Uszy mam ładne, nasłuchuję.  
    I tak bredzę i tak truję.  
    Ględzę wpierw, potem główkuję.  
Mieszam sobie metafory,  
Syntaksowe me potwory.  
    Ja nie prymus (o nie!), ja Prymas,  
    Z pomazańców przedni wymaz!  
I takie to moje glempowanie,  
Na każdej chwili zawołanie.  

    Jam jest Glemp, wszystko wiem.  
    Wszystkim radzę, wiecznie kadzę.

Kaz Dziamka, Redaktor The American Rationalist, USA

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Juliusz Słowacki Jak mnisi króla zmajstrowali

Dodaj komentarz do strony..   Zobacz komentarze (1)..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word