Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego — Ośrodek Zamiejscowy w Gdańsku z dnia 22 stycznia 1999 r. (I SA/Gd 78/97)

Przepisy ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego (Dz. U. 1989 r. Nr 29 poz. 154 z późn. zm.) nie zawierają zarówno ścisłej definicji prowadzonej przez Kościół działalności charytatywno-opiekuńczej, jak również nie zawierają enumeratywnego wyliczenia rodzajów tej działalności, a jedynie zawierają wyliczenia przykładowe.

W tej sytuacji prowadzenie wśród młodzieży parafii różnego rodzaju zajęć sportowo-rekreacyjnych może być uznane za jedną z form działalności charytatywno-opiekuńczych.

Przewodniczący: Sędzia NSA Z. Pietrasik (sprawozdawca). Sędziowie NSA: M. Tomaszewska, W. Zientara. Protokolant: E. Wilczewska.

Naczelny Sąd Administracyjny — Ośrodek Zamiejscowy w Gdańsku po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 1999 r. sprawy ze skargi Ireny Z. na decyzję Izby Skarbowej w G. z dnia 29 listopada 1996 r. Nr IS.DF-82/963/95/G w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1992 r. uchyla zaskarżoną decyzję i zasądza od Izby Skarbowej w G. na rzecz strony skarżącej kwotę 63,54 zł (sześćdziesiąt trzy złote pięćdziesiąt cztery grosze) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 29 listopada 1996 r. Nr IS.DF-82/963/95/G Izba Skarbowa w G. uchyliła decyzję Pierwszego Urzędu Skarbowego w G. z dnia 27 czerwca 1995 r. Nr PUS-II-86/92 poz. rej. wym. 77/9 określającą wysokość należnego od Ireny Z. podatku dochodowego od osób fizycznych za 1992 r. na kwotę 55.796.000 zł (przed denominacją) i orzekając merytorycznie określiła wysokość tego podatku na kwotę 23.997.000 zł.

Wyliczając wysokość podstawy opodatkowania organ podatkowy nie uwzględnił wykazanych przez podatniczkę odliczeń kwoty 84.000.000 zł stanowiącej równowartość darowizny w postaci 1200 sztuk rakietek tenisowych przekazanych na rzecz PRK p.w. "Św. K." w G.W. z przeznaczeniem na działalność charytatywną Kościoła.

Zdaniem Izby przedmiotowej darowizny w postaci rakietek tenisowych, które następnie zostały rozdane nieodpłatnie przez proboszcza młodzieży szkolnej nie można utożsamiać z darowizną na działalność charytatywno-opiekuńczą kościoła, lecz z darowizną na cele kultury fizycznej i sportu.

W tej sytuacji dla oceny prawno-podatkowych skutków tej darowizny nie może mieć zastosowania art. 55 ust. 7 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku państwa do Kościoła Katolickiego w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz. U. 1989 r. Nr 29 poz. 154 z późn. zm.), lecz przepis art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 1991 r. Nr 80 poz. 350 z późn. zm.), z którego wynika możliwość odliczenia od dochodu tego rodzaju darowizn jedynie do wysokości 10% uzyskanego dochodu.

W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego skarżąca zarzucając organom podatkowym w sposób ogólny naruszenie prawa związane z błędnym określeniem charakteru przedmiotowej darowizny oraz zarzucając znaczną przewlekłość postępowania podatkowego wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji.

Zdaniem skarżącej przekazanie rakietek tenisowych Parafii Rzymsko Katolickiej, które następnie zostały rozdysponowane wśród biednej młodzieży mieści się w pojęciu darowizny na cele charytatywne Kościoła.

W tej sytuacji skoro organy podatkowe w przeprowadzonym postępowaniu nie zakwestionowały w sposób skuteczny zarówno samego faktu przekazania darowizny na rzecz Kościoła oraz faktu związanego z otrzymaniem sprawozdania co do sposobu wykorzystania darowizny, to darowizna ta winna podlegać odliczeniu w całości od uzyskanego dochodu przed opodatkowaniem.

W odpowiedzi na skargę Izba Skarbowa wniosła o jej oddalenie wywodząc podobnie jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skargę należało uznać za uzasadnioną.

Z niebudzących wątpliwości okoliczności stanu faktycznego sprawy wynika, że zaistniały między stronami spór sprowadza się do rozstrzygnięcia, czy darowizna sprzętu sportowego przekazana na rzecz Kościoła może być uznana jako darowizna przekazana na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą.

Zdaniem Sądu na tak postawione pytanie należy udzielić odpowiedzi twierdzącej. Przepisy ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego (Dz. U. 1989 r. Nr 29 poz. 154 z późn. zm.) nie zawierają zarówno ścisłej definicji prowadzonej przez Kościół działalności charytatywno-opiekuńczej, jak również nie zawierają enumeratywnego wyliczenia rodzajów tej działalności, a jedynie zawierają wyliczenia przykładowe.

W tej sytuacji prowadzenie wśród młodzieży parafii różnego rodzaju zajęć sportowo-rekreacyjnych z pewnością może być uznane za jedną z form działalności charytatywno-opiekuńczych.

Jest oczywistym, że przy wykonywaniu działalności wśród młodzieży o charakterze sportowo-rekreacyjnym niezbędny jest popularny sprzęt sportowy, a zatem otrzymane i wykorzystane w tej działalności darowizny w postaci sprzętu sportowego należy uznać jako darowizny dokonane na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą.

Skoro zatem z okoliczności sprawy wynika, że zostały spełnione również inne przesłanki formalne, o których mowa w art. 55 ust. 7 cyt. ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego, to równowartość przedmiotowej darowizny sprzętu sportowego winna podlegać odliczeniu w całości od uzyskanego dochodu.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznając, że zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem prawa materialnego, tj. art. 55 ust. 7 cyt. wyżej ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w stopniu, który miał wpływ na wynik sprawy, na mocy art. 22 ust. 1 pkt 1, art. 22 ust. 2 pkt 1, art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. 1995 r. Nr 74 poz. 368 z późn. zm.) orzekł jak w wyroku.

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Darowizny dla Kościoła - wyrok NSA 7IX1999 Zwolnienia podatk. i celne parafii - wyr.NSA 2IV99

Dodaj komentarz do strony..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word