Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego — Ośrodek Zamiejscowy w Gdańsku z dnia 21 maja 1999 r. (I SA/Gd 1215/97)

Przewodniczący: Sędzia NSA E. Anyżewska. Sędziowie NSA: M. Tomaszewska, E. Rischka (sprawozdawca). Protokolant: W. Kontna.

Naczelny Sąd Administracyjny — Ośrodek Zamiejscowy w Gdańsku po rozpoznaniu w dniu 21 maja 1999 r. sprawy ze skargi Parafii Rzymsko-Katolickiej p.w. św. A.S. w C.W. na decyzję Izby Skarbowej w G. z dnia 27 czerwca 1997 r. Nr IS.PR-2/82/w-20/97/03 w przedmiocie podatku obrotowego za 1992 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Izba Skarbowa w G. zaskarżoną do Sądu decyzją z dnia 27 czerwca 1997 r. działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w T. z dnia 11 marca 1997 r. ustalającą dla Parafii Rzymsko-Katolickiej p.w. św. A.S. w C.W. zobowiązanie w podatku obrotowym za 1992 r. w kwocie 31.344,60 zł (po denominacji).

W uzasadnieniu wywiedziono, że organ pierwszej instancji rozpoznając sprawę na skutek żądania skierowania sprawy na drogę postępowania w sprawach zobowiązań podatkowych ustalił, że Parafia w 1992 r. sprowadziła z zagranicy następujące ilości towarów:
— margaryna Sarina op. 500 g - szt. 64.512
— margaryna Delikata op. 500 g — szt. 265.680
— olej słonecznikowy but. 1l - szt. 24.300
— orzeszki ziemne op. 200 g - szt. 8.400
— herbata cytrynowa op. 400 g - szt. 14.784.

Po stwierdzeniu, iż brak jest jakichkolwiek danych, iż ww. towary przeznaczono na cele charytatywne i przyjęciu, iż sprowadzone ilości wskazują na handlowe przeznaczenie tych towarów organ pierwszej instancji oszacował obrót na tenże rok podatkowy na kwotę 4.132.203.936 st.zł, przyjmując ilości towarów wynikające z posiadanych dokumentów oraz średnie ceny stosowane przez Parafię Rzymsko-Katolicką p.w. św. B.A. w G., Spółkę "I.-H." w P.G. oraz hurtownię "E.-K." w G.

Ustalony obrót opodatkowano według stawki 1%, ustalając należny podatek obrotowy w kwocie 4.132,20 zł (po denominacji).

Ponadto ww. Urząd Skarbowy wobec nieuznania charytatywnego celu sprowadzonych towarów, naliczył za rok 1992 podatek obrotowy od towarów sprowadzonych z zagranicy przyjmując za podstawę wartości towarów wynikające z rachunków dostawców niemieckich w kwocie 2.603.701.636 zł, powiększone o wartość celną towarów obliczoną na podstawie decyzji Urzędu Celnego w wysokości 950.911.944 zł oraz uwzględniając wynikające z decyzji Urzędu Celnego cło w kwocie 332.818.000 zł.

Ustaloną w ten sposób podstawę opodatkowania w wysokości 3.887.481.580 zł opodatkowano wg stawki 7%, a zatem podatek obrotowy od towarów sprowadzonych z zagranicy wyniósł 27.212,40 zł (po denominacji).

W ocenie Izby podniesione w odwołaniu zarzuty niewyjaśnienia wszystkich okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, a w szczególności niezapoznanie strony z aktami Prokuratury Rejonowej G.-P. 2 DS 3119/95 nie zasługują na uwzględnienie, albowiem strona pomimo dodatkowego wezwania przez Izbę nie wykazała związku pomiędzy toczącym się w prokuraturze postępowaniem a przedmiotową sprawą.

W ocenie Izby organ pierwszej instancji zasadnie uznał, iż Parafia nie spełnia warunków z art. 56 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. 1989 r. Nr 29 poz. 154 z późn. zm.) pozwalającego na zwolnienie z podatku obrotowego towarów sprowadzonych z zagranicy, skoro strona nie przedstawiła żadnych dowodów odnośnie przekazania towarów sprowadzonych z zagranicy na cele charytatywne, a wręcz stwierdziła, że "nie ma i nigdy nie miała rozliczenia dostaw sprowadzonych w 1992 r. artykułów spożywczych".

Konsekwencją powyższego, a także zważywszy na ilość sprowadzonego towaru i jego jednorodność zasadnie — zdaniem Izby — organ pierwszej instancji przyjął, iż towar sprowadzony został w celach handlowych.

Organ odwoławczy uznał za prawidłowe ustalenie obrotu w drodze szacunku na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o zobowiązaniach podatkowych, jak i zastosowaną metodę polegającą na przyjęciu średnich cen sprzedaży poszczególnych towarów wynikających z wystawionych w 1992 r. dowodów sprzedaży innych podmiotów gospodarczych oraz przyjęciu ilości towarów wynikających z rachunków dostawców niemieckich oraz dokumentów celnych.

Ustalona w ten sposób wartość obrotu za rok 1992 w kwocie 4.132.203.936 zł odpowiada — zdaniem Izby - rzeczywistym rozmiarom prowadzonej działalności.

Wobec nieprzedłożenia przez stronę remanentu na dzień 31 grudnia 1992 r. należało przyjąć, że towar został sprzedany w całości do końca grudnia 1992 r., a zatem — stwierdza Izba — organ pierwszej instancji prawidłowo określił podatek obrotowy w wysokości 4.132,20 zł, tj. 1% od obrotu zgodnie z przepisem § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 kwietnia 1991 r. w sprawie stawek podatku obrotowego od osób fizycznych oraz nie będących jednostkami gospodarki uspołecznionej osób prawnych i innych jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej, ulg, zwolnień i trybu płatności tego podatku (Dz. U. 1991 r. Nr 38 poz. 165 z późn. zm.).

Izba podsumowując zarzuty z odwołania stwierdza, że:

— strona nie kwestionowała w postępowaniu podatkowym faktu sprowadzenia towarów odnośnie asortymentu i ilości podanych w zaskarżonej decyzji,

— strona ani w odwołaniu ani w toku prowadzonego postępowania podatkowego nie podważała autentyczności rachunków dostawców zagranicznych; nie wniosła również odwołania od decyzji Urzędu Celnego w G., a właśnie te dokumenty były podstawą ustaleń zawartych w decyzji Urzędu Skarbowego w T.,

— postępowanie karne prowadzone przez Prokuraturę Rejonową G.-P. w sprawie 2 Ds 3119/95 dotyczy wyłącznie 8 dostaw towarów przekazanych Spółce "I.-H." w P.G., które to dostawy nie zostały uwzględnione w zaskarżonej decyzji, a zatem postępowanie to pozostaje bez wpływu na ustalenia zawarte w zaskarżonej decyzji,

— strona nie przedstawiła żadnych dowodów o przeznaczeniu towarów na cele charytatywne i wreszcie stwierdza Izba:

— ceny przyjęte przez organ pierwszej instancji do szacunkowego ustalenia obrotu znajdują odzwierciedlenie w załączonych do akt sprawy rachunkach, a strona nie przedstawiła żadnych dowodów, iż nie odzwierciedlają one cen stosowanych w 1992 r.

W skardze wniesionej do Naczelnego Sądu Administracyjnego skarżąca zarzuca organom podatkowym naruszenie przepisów prawa procesowego, a w szczególności:

— art. 7 kpa poprzez niepodjęcie przez Izbę wszelkich kroków niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego,

— art. 8 kpa poprzez prowadzenie postępowania w sposób naruszający zaufanie podatnika do organów państwa,

— art. 77 § 1 kpa poprzez brak wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia całego materiału dowodowego,

— art. 80 kpa poprzez złamanie zasady swobodnej oceny dowodów i konieczności uwzględnienia w toku postępowania całokształtu materiału dowodowego.

Powyższe uchybienia w ocenie skarżącej uzasadniają jej wniosek o uchylenie zaskarżonej decyzji.

W rozwinięciu skargi strona podaje, iż organy podatkowe rozstrzygając sprawę w przeważającej części oparły się na ustaleniach postępowania celnego, które było przez stronę kwestionowane w toku postępowania w sprawie 2Ds 3119/95 zakończonego wniesieniem aktu oskarżenia przeciwko księdzu Kazimierzowi S. do Sądu Rejonowego w G., a w którym to postępowaniu wykazano, że część dokumentów jako podpisanych przez księdza S. została sfałszowana.

Strona zarzuca organom podatkowym nieuwzględnienie wniosku Parafii o przesłuchanie właścicieli firmy niemieckiej, która przekazała dary, niesprawdzenie oryginałów urządzeń finansowych w Niemczech, przesłuchanie urzędników urzędów celnych w K. i w B., niepoczynienie ustaleń kto zakupił towar za granicą, kto ten towar wprowadził na polski obszar celny, przez kogo i komu towar ten został odsprzedany.

Strona wyjaśniła, że Firma "I.-H." nadużyła zaufania Parafii, sprowadzała bowiem towary, których podatnikowi nie przekazywała.

I wreszcie strona skarżąca stwierdza, że do dnia wniesienia skargi nie mogła wystąpić o wznowienie postępowania w sprawach celnych, skoro mimo wielokrotnych monitów nie udostępniono jej w toku postępowania karnego nawet opinii grafologicznej.

Izba w odpowiedzi na skargę wnosząc o jej oddalenie w pełni podtrzymała dotychczasowe stanowisko w sprawie, a odnośnie zarzutów naruszenia przez organy podatkowe przepisów proceduralnych Izba stwierdziła, iż organy podatkowe podjęły kroki do dokładnego wyjaśnienia sprawy o czym świadczą akta, zaś obowiązek poszukiwania dowodów ciąży nie tylko na organie ale i na stronie w swoim dobrze rozumianym interesie.

Odnośnie zarzutu pominięcia dowodu z akt prokuratorskich Izba wyjaśnia, iż postępowanie podatkowe dotyczyło 10 dostaw otrzymanych przez skarżącą, co do autentyczności rachunków tychże dostaw nigdy strona nie wnosiła żadnych zastrzeżeń, nie odwoływała się również od decyzji Urzędu Celnego, natomiast postępowanie karne dotyczy 8 dostaw towarów przyjętych do sprzedaży przez Spółkę "I.-H." nie objętych przedmiotową decyzją, a zatem brak było przesłanek do uwzględnienia również wniosku strony odnośnie słuchania celników niemieckich czy niemieckich dostawców; Izba podkreśliła, że strona nigdy nie kwestionowała autentyczności dokumentów źródłowych stanowiących podstawę rozstrzygnięcia przyjętego w niniejszej sprawie.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Sąd administracyjny wyposażony został w funkcje kontrolne, co oznacza, że w przypadku zaskarżenia decyzji Sąd bada zgodność zaskarżonej decyzji z przepisami prawa (art. 21 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym Dz. U. 1995 r. Nr 74 poz. 368).

W ustalonym bezspornie stanie faktycznym zarzuty skargi nie zasługują na uwzględnienie, albowiem nietrafny jest zarzut naruszenia przepisów procesowych przez organy podatkowe.

Organy podatkowe ustalając skarżącej zobowiązanie w podatku obrotowym za 1992 r. w stopniu niezbędnym dla rozstrzygnięcia sprawy zebrały materiał dowodowy, który poddały rzetelnej ocenie w granicach swobodnej oceny dowodów, a wyciągniętym wnioskom nie sposób zarzucić dowolności.

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Handel kultowy i zwolnienia celne Kościoła Boom na import św. samochodów

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word