Powtórzę zatem: wszechwiedza to wiedza o wszystkim /cała wiedza Wszechświata/ i w każdym czasie /cała wieczność/, jednocześnie. Wątpię, czy człowiek jest w stanie wyobrazić sobie swym ograniczonym umysłem świadomość istoty nieskończonej /znam tylko jednego człowieka, który to bez wątpienia potrafi: Stanisław Lem/, może to będzie tak, jakby bakteria albo inny pantofelek, próbowały zrozumieć człowieka ? A może nawet i to nie ? Ale to tylko taka luźna dygresja.

To właśnie oznacza ten niezbyt jasny termin wszechwiedza. Wynika z niego, iż Bóg nie tylko jest wszechobecny /następna cecha, dzięki której nie powinno dojść do upadku pierw­szych ludzi/, ale też wszechobecny w każdym czasie naraz.

Rozumiecie, co to naprawdę oznacza ?!

Ani ta biedna Ewa /przez głupców odsądzana od czci i wiary/, ani ten biedny Adam, nie mogli zrobić nic, czego Bóg nieskończenie wcześniej by nie wiedział i czego by nie chciał. Żadne stworzenie boże /nawet niech będzie najbardziej przebiegłe, jak np. wąż/, nie może zrobić niczego wbrew woli bożej, ani też sprzeciwić się Bogu, czy też zaskoczyć go czymkolwiek. Z tej prostej przyczyny, że Bóg nie tylko wie o wszystkim nieskończenie wcześniej niż to zaistnieje, ale też dlatego, że to On i tylko On jest stwórcą całej rzeczywistości jaka gdziekolwiek i kiedykolwiek istniała, istnieje i istnieć będzie.

Jakie konsekwencje ma boża wszechwiedza dla nas — ludzi ? Zależy dla kogo: dla wierzących — żadne, bo oni po prostu nie wierzą, iż Bóg posiada taką zdolność. Ale to normalne ! Dziwne natomiast jest, że i sami kapłani też w to nie wierzą, albo nie potrafią sobie wyobrazić skutków tego boskiego atrybutu. A są one oczywiste dla każdego, kto ma choć trochę wyobraźni, wiedzy i potrafi posługiwać się logiką. Na przykład: ta osławiona działalność Szatana /albo diabła/, tego tzw. „sługi ciemności” – cokolwiek by on uczynił; nawet niech to będzie największe zło jakie możemy sobie wyobrazić – to i tak za tym wszystkim będzie stał Bóg, gdyż to On, nieskończenie wcześniej nie tylko wiedział co Szatan będzie wyrabiał na tym świecie, ale jest też autorem tych jego „niecnych występków”, jak i samego pomysłu, aby stworzyć sobie przeciwnika na tyle potężnego i groźnego /gdyby w to wierzyć musiałby on być potężniejszy od samego Boga/, aby w razie czego było kogo obwinić za zło istniejące w swym dziele, oraz było kim straszyć te biedne, zbłąkane owieczki. Tak, tak ! Ten „sługa ciemności” – to także sługa boży ! Inaczej tego nie można rozumieć, jeśli się przyjmie za prawdę ww. atrybuty Boga.

Drugi przykład: człowiek, który modli się do Boga powinien mieć świadomość, iż potrzebę tej modlitwy wzbudził w nim także sam Bóg, jej treść jest mu znana od całej wieczności, a całą sytuację wymyślił Bóg także już nieskończenie wcześniej, a teraz tylko wcielił w życie. To samo dotyczy tego, o co się człowiek modli do Boga: to czego mu brakuje, a o co się modli — to także zasługa Boga, bo jakże by inaczej, być mogło ? Pamiętajmy: Bóg jest przyczyną wszystkiego co istnieje, ale także przyczyną tego co nie istnieje; a więc także braku /nawiasem mówiąc, dobrze, że Bóg nie bierze na poważnie ludzkich modłów, bo człowiek załatwiłby się sam, własną głupotą; czyż nie modlimy się do Boga z całą powagą: -"I odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom" ? -No właśnie !: łatwo sobie wyobrazić co by było, gdyby tak Bóg zechciał spełniać to życzenie ludzi… chociaż, kto wie, czy nie spełnia i nie z tego powodu piekło trzeszczy w szwach ?... Żartuję, oczywiście/. To samo dotyczy tego, kto się spowiada przed księdzem /a więc przed drugim grzesznym człowiekiem/; Bóg zna te grzechy od nieskończoności. Sam tak przecież postanowił, iż człowiek będzie grzeszny i sam zaaranżował taką sytuację, bo to On jest Stwórcą całej rzeczywistości. To samo dotyczy tych, którzy chwalą Boga, adorują i czczą; to On sam jest autorem tego pomysłu, by oddawać sobie hołdy poprzez swoje własne stworzenie. My tylko realizujemy /albo odgrywamy nieświadomie/, te boże pomysły, które już od całej wieczności istnieją /istniały/ w umyśle bożym. Takie są konsekwencje tego bożego atrybutu zwanego wszechwiedzą. Czy to się komuś podoba, czy nie. Wystarczy to teraz przenieść na inne religijne wydarzenia: na przykład te cudowne uzdrowienia chorych przez Jezusa, tak barwnie opisane w Ewangeliach.

Ci wszyscy chorzy: chromi, ślepi, głusi i opętani, których Jezus w cudowny sposób uzdrawiał — za czyje sprawą tacy właśnie byli ? Oczywiście, za sprawą swojego Stwórcy, który już nieskończenie wcześniej zadecydował, iż w taki właśnie sposób jego Syn będzie demonstrował ludziom swoje nadludzkie możliwości. Nie przeczę, takie rozumowanie może prowadzić czasem do zabawnych paradoksów, jak na przykład ten gdzie Jezus mówi: -"Wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi jak o Nim jest napisane, lecz biada temu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany ! Byłoby lepiej dla tego człowieka, gdyby się nie narodził !".

Więc gdyby się ów człowiek nie narodził /w tym przypadku Judasz/, Syn Człowieczy nie mógłby odejść tak jak o nim było napisane… i co wtedy? Pisać nową wersję odejścia?

Albo to: -„Biada światu z powodu zgorszeń ! Muszą wprawdzie przyjść zgorszenia, lecz biada człowiekowi, przez którego dokonuje się zgorszenie !". Dlaczego biada człowiekowi, jeśli to Bóg stwarza taką rzeczywistość, w której te zgorszenia są mu potrzebne ? Sam Jezus zresztą przyznaje: -"Muszą wprawdzie przyjść zgorszenia"..., dlaczego wszystkiemu zawsze winien jest człowiek, a nie jego stwórca ? Czyżby tylko dlatego, iż jest mu to łatwiej wmówić ?! Albo słynna ofiara Abrahama: Bóg poddaje człowieka próbie, aby się przekonać o jego lojalności względem siebie. Bóg, który nieskończenie wcześniej wie o wszystkim cokolwiek się zdarzy, także o wyniku tej próby. Nie mówiąc już o tym, iż ma on nieskończone możliwości, aby wynik każdej próby był po jego myśli. Bo Bóg jest także wszechmocny /albo wszechmogący, co na jedno wychodzi/. Co zresztą idzie w parze z wszechwiedzą, bo co to byłby za Bóg, który nie byłby świadom konsekwencji i skutków swych poczynań ? Wszechmoc musi iść w parze z wszechwiedzą, bo dopiero wtedy jest ona naprawdę bez granic. A wszechmoc oznacza jak wiemy nieskończone i niczym nie ograniczone możliwości /a to już chyba każdy potrafi sobie wyobrazić, prawda ?/.

Miałem nie wyjaśniać tego terminu, bo wydawało mi, się iż jego znaczenie jest tak oczywiste i jednoznaczne, że nie można inaczej go rozumieć, niż tak jak to napisałem. Kiedy jednak czytam wypowiedzi różnych ludzi /także kapłanów/ na temat swego Boga, mam pewne wątpliwości co do właściwego pojmowania znaczenia powyższego atrybutu Stwórcy. Otóż autor pewnego artykułu piętnując niespotykaną demoralizację współczesnego świata kończy go słowami: „...co skończy się nieuchronną interwencją Wszechmocnego”.

Jeśli już używamy tego atrybutu na określenie Boga, należy uświadomić sobie, co on dokładnie oznacza; mianowicie nieskończone i niczym nie ograniczone możliwości Stwórcy. Czy ten kto je posiada nie może zainterweniować zanim dojdzie do tej niespotykanej demoralizacji ? A przecież wszechmoc połączona z wszechwiedzą stwarza takie możliwości. Bóg o tych cechach nie musi interweniować po fakcie zaistnienia zła, ponieważ z łatwością może temu zapobiec, nie stwarzając takiej rzeczywistości w której to zło /np. niespotykana demoralizacja/ miałoby szansę zaistnieć /wystarczyłoby, aby nie nakazał ludziom rozmnażać się z grzeszną naturą/.

Doprawdy, czy to jest takie trudne do zrozumienia ? /choć z drugiej strony całkiem rozumiem tych, którzy wizerunek Boga mają wykształcony jedynie na podstawie Biblii – próżno by tam szukać Boga — Absolutu, do którego cech ja się bez przerwy odwołuję. Jahwe co prawda przechwala się często wszechmocą, ale z jego działań wynika, iż chyba nie wie o czym mówi/.

Pamiętajmy: za zło karze tylko ten, kto nie może mu zapobiec; nie może, bo nie ma takich możliwości. Ale Pan Bóg ma! I na tym polega właśnie wszechmoc. Albo kiedy czytam takie apologetyczne kwiatki jak np. ten: -"Bóg działa w dziejach narodu wybranego; realizuje swe cele na sposób cząstkowy, poprzez konkretnych ludzi. Ci ostatni często nie potrafią sprostać powierzonemu im zadaniu. Ale nic to ! Bóg wybiera wówczas kogo innego i jego działanie trwa".

Zadaję sobie zawsze to samo pytanie: -"Jakie są granice bożej wszechmocy ?" — i zawsze muszę odpowiedzieć sobie tak samo: -'"Boża wszechmoc nie może mieć żadnych granic, gdyż wtedy nie byłaby wszechmocą". Powtórzę jeszcze raz: Boża wszechmoc nie ma granic ! Więc Bóg nie musi rezygnować z ludzi, którzy nie sprostali powierzonemu im zadaniu i wybierać sobie innych — i to przynajmniej z trzech powodów: po pierwsze — będąc wszechwiedzącym, wiedziałby nieskończenie wcześniej, iż dany człowiek nie sprosta powierzonemu zadaniu. Po drugie — będąc wszechmocnym, Bóg ma wystarczające możliwości, aby spowodować, iż człowiek, któremu powierzy On zadanie, jednak sprostał mu i wykonał je. I po trzecie wreszcie — Bóg o nieskończonych możliwościach nie musi wcale „powierzać" zadań ludziom, aby przez nich realizować swe cele. Chyba, że taką miałby koncepcję tego swojego planu Opatrznościowego względem człowieka, ale wtedy bardziej by on wyglądał na zabawę Stwórcy z jego stworzeniem, niż na poważne działanie jakie wszyscy teolodzy przypisują naszemu Bogu. Innymi słowy: wierzą oni, iż Bóg nie gra ze światem w kości i nie szachruje przy okazji, wykorzystując swą niczym nie ograniczoną przewagę. /Jak to określił A. Einstein: -„Bóg może być trudny do zrozumienia, ale nie jest perwersyjny”. Czy rzeczywiście ?/.

Czy powyższe rozumowanie zawiera jakieś błędy logiczne, merytoryczne lub inne ?… jakieś niekonsekwencje ?… Może wyciągam błędne wnioski z tych bożych cech ?.., Może inaczej powinno się je rozumieć ?... Jeśli ktoś ma jakieś wątpliwości, co do słuszności moich poglądów, powołam się na autorytety, które także doszły do podobnych wniosków co ja, i to dużo wcześniej.

Na przykład w Piśmie Św. jest to ujęte wyraźnie i jednoznacznie: -"Bo gdybyś miał coś w nienawiści, nie byłbyś tego uczynił. Jakże by coś trwać mogło, gdybyś Ty tego nie chciał ? Jakby się zachowało, czego byś nie wezwał ?" (kłaniają się wszyscy kochający inaczej).

W Ewangeliach zaś, jest tak napisane:
-"Żaden wróbelek nie spadnie z drzewa, jeśli On tego nie będzie chciał”. Jeśli to nie wystarczy, służę jeszcze większym autorytetem. Sobór Wat. I orzekł:
-"Wszystko co stworzone, Bóg swoją opatrznością strzeże i prowadzi, kierując od początku do końca mocno, rozrządzając wszystko w słodyczy". A także: -"Plan odwieczny i jego wypełnienie w czasie, nazywa się razem Opatrznością Bożą". I jeszcze to:
-"Bóg działa w świecie nieustannie. Jest przyjętą tezą przez wszystkich teologów kat., że Bóg współdziała nie tylko w utrzymaniu w istnieniu, ale w każdej czynności stworzeń".

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: c. Upadek człowieka a. Wiara i rozum

Zobacz komentarze (15)..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word