|
Chcesz wiedzieć więcej? Zamów dobrą książkę. Propozycje Racjonalisty: | | |
|
|
|
|
Prawo » Prawo wyznaniowe » Polskie konkordaty » Konkordat z 1993 » Prace nad konkordatem » Analizy i oceny prawne
Kwestia zgodności Konkordatu z Konstytucją [2] Autor tekstu: Ryszard Mariusz Małajny
VI
W art. 14. 4 konkordatu stanowi się, że państwo
lub organy samorządu terytorialnego będą dotować katolickie „placówki oświatowe i wychowawcze, w tym przedszkola oraz szkoły wszystkich rodzajów" (też art.
14. 1). Natomiast w art. 15. 3 konkordatu mówi się o dotowaniu przez państwo
KUL-u i PAT-u.
Tymczasem jest to kwestia nie mniej kontrowersyjna niż poprzednia. Z jednej
strony można tę praktykę krytykować motywując swe stanowisko regułą
rozdziału kościoła od państwa; np. w USA jest to niedozwolone, z wyjątkiem
wyższych uczelni. Z drugiej zaś można powołać się na argumenty przemawiające
za konstytucyjnością tej praktyki -
tj. te same co przemawiające za nauczaniem religii w szkołach publicznych — a także powszechnością tej praktyki w Europie Zachodniej.
VIIKonkordat nie zawiera żadnych postanowień określających
zasady opodatkowania duchownych oraz kościelnych osób prawnych. Najchętniej
widziałbym w niej normę mówiącą, że duchowni podlegają opodatkowaniu na równi z innymi osobami fizycznymi, a działalność kościelnych osób prawnych
obliczona na zysk winna być opodatkowana na równi z działalnością innych
podmiotów gospodarczych. Tymczasem w art. 22. 2 konkordatu przewiduje się, że
regulacja spraw finansowych Kościoła kat. będzie w rzeczywistości dokonywana
przez mieszaną komisję kościelno-państwową. W tej sytuacji to nie Parlament decydowałby o obowiązującym ustawodawstwie
podatkowym odnośnie Kościoła, tylko owa komisja.
Na szczęście z art. 6 deklaracji rządu w sprawie interpretacji konkordatu
powiada się, iż owa komisja będzie jedynie przedstawiać opinie w kwestii
finansowej i podatkowej kościelnych osób prawnych i fizycznych. Z treści
owego artykułu wynika, iż głos decydujący w tej materii będą mieć jednak
odpowiednie organy państwowe.
VIII. KONKLUZJE
Na podstawie powyższych uwag nie sposób jest
udzielić jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, czy konkordat jest zgodny z nową
konstytucją RP. Pewne jest tylko, że jest znacznie bardziej niesprzeczny z tym
dokumentem, aniżeli z konstytucją obecnie obowiązującą. Problem polega
bowiem na tym, że aktualna (tzn. zawarta w nowej Konstytucji) regulacja stosunków:
państwo -
związki wyznaniowe, nie przesądza w sposób jednoznaczny modelu tych stosunków. Z pewnością nie jest to model państwa konfesyjnego, ale jest rzeczą równie
pewną, iż nie jest to model „czystego" rozdziału kościoła od państwa. W art. 25 i 53 znajdują się bowiem normy przemawiające za przyjęciem zasady
rozdziału obu podmiotów -
np. formuła o wzajemnej niezależności i autonomii państwa oraz związków
wyznaniowych (art. 25. 3) jest w moim przekonaniu funkcjonalnym ekwiwalentem
formuły o rozdziale -
jak i o akceptacji pewnych form powiązania owych podmiotów. Tej ostatniej
dowodzą normy mówiące o współdziałaniu państwa i związków wyznaniowych
dla dobra człowieka i dobra wspólnego, dopuszczenie możliwości zawarcia
konkordatu, zezwolenie na nauczanie religii w szkołach publicznych oraz
teistyczne motywy znajdujące się w preambule. W istocie Konstytucja przyjmuje
model państwa quasi-wyznaniowego
albo też wyjątkowo liberalnego rozdziału obu podmiotów. Jest to w istocie
zgodne ze stanowiskiem Kościoła kat., który w wydanej na Soborze Watykańskim
II konstytucji „Gaudium et spes" stanął na stanowisku, że nie domaga się
on państwa konfesyjnego, ale też nie akceptuje instytucji rozdziału.
Jeśli zatem wziąć pod uwagę najbardziej obecnie kontrowersyjne postanowienia
konkordatu -
tj. małżeństwa, organizowanie nauki religii w szkołach i przedszkolach
publicznych oraz dotowanie przez władze publiczne kościelnych placówek oświatowych
-
to w świetle postanowień nowej Konstytucji można dowodzić zarówno ich
konstytucyjności, jak i niekonstytucyjności. Obie te interpretacje będą
racjonalne, skutkiem czego nie jest to dylemat możliwy do jednoznacznego rozwiązania,
jeżeli oceniający wykaże się nie tylko wiedzą, lecz i obiektywizmem.
Prof.
dr hab. Ryszard M. Małajny
Wydział Prawa i Adm. Uniwersytetu Śl.
Katowice, 24. IV. 1997 r.
Ekspertyza przygotowana na zlecenie Komisji
Nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektu ustawy o ratyfikacji Konkordatu między
Stolicą Apostolską a Rzecząpospolitą Polską. Kopia z własnego zbioru
Czesława Janika.
1 2
« Analizy i oceny prawne (Publikacja: 18-11-2003 Ostatnia zmiana: 18-08-2009)
Ryszard Mariusz Małajny Ur. 1953. Polski prawnik, jeden z najlepszych specjalistów w zakresie prawa konstytucyjnego, doktryn polityczno-prawnych oraz prawa wyznaniowego. Kierownik Katedry Prawa Konstytucyjnego Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Śląskiego. Absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego (1975), w 1978 r. uzyskał stopnień doktora nauk prawnych, w 1986 r. doktora habilitowanego nauk prawnych, w 1987 r. stanowisko docenta, w 1992 r. profesora uczelnianego, w 1994 r. tytuł profesora nauk prawnych, zaś w 2000 r. stanowisko profesora zwyczajnego Uniwersytetu Śląskiego. Członek Międzynarodowego Stowarzyszenia Prawa Konstytucyjnego i Polskiego Towarzystwa Prawa Wyznaniowego. Ważniejsze publikacje: Doktryna podziału władzy „Ojców Konstytucji” USA (1985), Pozycja ustrojowa Kongresu USA, 3 tomy (1991, 1992, 1995), „Mur separacji” - państwo a kościół w Stanach Zjednoczonych Ameryki (1992), Trzy teorie podzielonej władzy (2001, 2003). Liczba tekstów na portalu: 6 Pokaż inne teksty autora Najnowszy tekst autora: Neutralność a bezstronność światopoglądowa państwa | Wszelkie prawa zastrzeżone. Prawa autorskie tego tekstu należą do autora i/lub serwisu Racjonalista.pl.
Żadna część tego tekstu nie może być przedrukowywana, reprodukowana ani wykorzystywana w jakiejkolwiek formie,
bez zgody właściciela praw autorskich. Wszelkie naruszenia praw autorskich podlegają sankcjom przewidzianym w
kodeksie karnym i ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych.str. 3022 |
|