— Dobrze, dobrze! Już ja wiem co to był za wąż! — powiedział impulsywnie, patrząc dziwnym spojrzeniem na człowieka. Mężczyzną, aż zatkało na moment. — Czyżby Bóg mi nie wierzył, iż zostałem skuszony do zjedzenia owocu zakazanego, przez jego własne stworzenie?! A może przeciwnie; wierzy mi ale woli o tym nie mówić? Może wstyd mu przyznać, iż przy jego nieskończonych możliwościach dopuścił do tego — niecodziennego zaiste — incydentu? Ciekawe co naprawdę mogły oznaczać te jego słowa? — zastanawiał się człowiek, nie wiedząc co o tym wszystkim myśleć.

Stwórca tymczasem mówił dalej:

- Nie obawiaj się jednak, nie będzie to takie straszne jak myślisz, gdyż ma to być jednocześnie nagroda za twoją pracę i poświęcenie z jakim się do tej pory przykładałeś każdego dnia. I tak miałem zamiar stworzyć ci niewiastę, abyś z nią płodził potomstwo i zaludniał nim ziemię. A więc będzie to kara i nagroda zarazem,… przyjemność ale też i przykrość,… szczęście i cierpienie. Jednym słowem: zło i dobro w jednym, a ty — za to co uczyniłeś — będziesz mu podlegał i twoje potomstwo także. — zakończył Bóg i kładąc swą ciężką dłoń na ramieniu mężczyzny, dodał: — A teraz zrealizuję twoją prośbę,... dostaniesz ode mnie tę pomoc. I mam nadzieję, że spełni ona twoje oczekiwania. — powiedział to takim tonem, iż mężczyzna poczuł jak nogi uginają mu się z wrażenia, a serce podchodzi do gardła. Przez krótką chwilę nawet myślał, czy aby nie zrezygnować w porę z tego dość dziwnego daru od Stwórcy, lecz senne wizje po zjedzeniu owocu zakazanego, były jeszcze tak żywe w jego pamięci, że zawahał się,… i nie mogąc wymówić ani słowa, stał jak skamieniały.

Więc Bóg już bez dalszej zwłoki uśpił go i podczas gdy mężczyzna spał, stworzył mu niewiastę; kość z kości, krew z krwi i ciało z jego ciała. I nazwał ją kobietą, co oznacza dawczynię życia, przyjemności, rozkoszy i wszelkich innych stanów emocjonalnych, jakie tylko kobieta może przysporzyć mężczyźnie. Aby zaś spełniło się to, co mu Bóg obiecał, wraz z kobietą powołał do życia miłość — uczucie, któremu nic nie dorównuje, które wszystko przewyższa, które wznosi człowieka na szczyt człowieczeństwa i ubóstwia go,… lecz które też czyni go bezwolnym niewolnikiem. Uczucie, które daje mu siłę tytana i które czyni go słabym i bezbronnym jak dziecko. Uczucie, które jest połączeniem wszelkich przeciwności; rozkoszy i cierpienia, przyjemności i bólu, radości i tęsknoty, zadowolenia i strachu, pragnienia i lęku, pożądania i niechęci, potrzeby wolności i uzależnienia, chęci pamiętania i chęci zapomnienia, rozpierającej wesołości i głębokiego smutku,… a także wielu innych stanów ducha, które są pochodne i nierozerwalnie związane z miłością.

Jest to właśnie ten pożądany i przeklinany dar, którego człowiek pragnie w jednakowym stopniu co i obawia się go, odwieczna kwintesencja dobra i zła. Nierozdzielna i niemożliwa do przeżycia w swojej lepszej części. Jak groźna ale i piękna zarazem Ananke.

W taki oto niezwykle wyrafinowany i perfidny sposób, Bóg pokarał mężczyznę kobietą, nagradzając go jednocześnie w swej nieskończonej wspaniałomyślności i dobroci. Na razie jednak człowiek nie był świadom, co go czeka, ponieważ ten zdradziecki owoc pokazał mu we śnie tylko te przyjemniejsze momenty pożycia z niewiastą. Te, które wywarły na nim tak piorunujące wrażenie, iż odważył się przedstawić Bogu swoją niecodzienną prośbę. Jak już powiedziałem, mężczyzna nie był świadom jaką cenę przyjdzie mu zapłacić za swe nieposłuszeństwo względem Stwórcy.

Trzeba przyznać, iż Bóg użył bardzo zgrabnego eufemizmu, mówiąc mu, że zapłaci on „pewną cenę" za przekroczenie jego zakazu. Pewną cenę — to się Bogu udało! Dlatego pojawienie się kobiety przyjął mężczyzna z olbrzymią radością i niekłamanym entuzjazmem, zapominając jakby, iż nie jest ona li tylko nagrodą dla niego, lecz czy można mu się dziwić? Na pewno nie! Tym bardziej, że jego przyszła towarzyszka życia, okazała się istotą tak fascynującą i zadowalającą jego gusta, iż nie posiadał się on ze szczęścia.

Jednak już ci, którzy pisali „historię" biblijną, skupili się wyłącznie na opisie płodzenia potomków rodzaju męskiego (kiedy czyta się tę genealogię, odnosi się wrażenie jakby w ogóle kobiety nie brały w tym udziału), pomijając zupełnie sprawy uczuciowe i dlatego nie zachował się dla potomności opis przeżyć jakich doświadczyli nasi protoplaści w raju,… a szkoda, byłoby co poczytać.

*

„Kobiety uskrzydlają nas do wielkich rzeczy,… i przeszkadzają je zrealizować" — jak to ktoś, kiedyś trafnie zauważy.

— k o n i e c -

Zobacz także te strony: Niedoceniony dar Niewiasta czyli zło konieczne?

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Niewiasta czyli zło konieczne? Niedoceniony dar

Dodaj komentarz do strony..   Zobacz komentarze (2)..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word