Włoska nomenklatura Opus Dei

Pierwszy raz rekonstruujemy aktualny schemat organizacyjny szczytów władzy Włoch, publikując imiona i nazwiska uczestników, sympatyków, byłych uczniów, stałych uczestników kongresów Opus Dei, począwszy od będących poza podejrzeniem VIP-ów z domu Ulivo.

Dowody na frankizm we Włoszech

Dokładnie dwa lata temu alarm wszczęła Filorosso, organizacja antyrasistowska z Werony, związana z krajową grupą Peacelink. Wielka manifestacja przeciw integryzmowi katolickiemu, stojącemu u podstaw przemocy i rasizmu: taka była propozycja Filorosso, która otwarcie głosiła istnienie „rozwiniętego laboratorium prawicy", mającego na celu ustalenie strategii „nowego jednomyślnego bloku, rozciągającego się od Ligi Północnej do Forza Italia, od Sojuszu Narodowego do Forza Nuova ^{[ 1 ]} i aż do integrystów katolickich". „Pragniemy z całą stanowczością stwierdzić, że dziś w naszym mieście — dodawali pacyfiści — faszyzm jest rzeczą realną i od tej rasistowskiej ideologii nie stroni nawet wysoka hierarchia kościelna, związana z potentatami z Opus Dei, która w Weronie kontroluje większą część ekonomii". Jest to model, „który można w krótkim czasie wynieść również poza nasze terytorium". W maju 2001 roku ten sam blok władzy święcił triumfy we włoskiej polityce. W październiku 2002 roku założyciel Opus Dei, Josemaria Escriva de Balaguer, przyjaciel i doradca faszystowskiego dyktatora Francisco Franco, zostaje ogłoszony świętym.

Jakie miała i jakie ma znaczenie teraz, pochodząca z Hiszpanii religijna zbroja, dla porządku władzy w kraju? I przede wszystkim, do jakiego punktu sięgają jej wpływy? Jeszcze dziś głośno o atakach na Massimo d'Alema, jakie miały miejsce kilka tygodni temu, z powodu jego oficjalnego uczestnictwa w ceremonii kanonizacji Escrivy na placu św. Piotra. Obecność ta została mocno skrytykowana przez Gianni Vattimo i Paolo Flores d'Arcaisa oraz jeszcze bardziej przez pisarza Antonio Tabucchiego, który przypomniał na łamach „Pais", że właśnie w tym roku w Asturii rozpoczęto poszukiwanie zbiorowych grobów, w których spoczywają zwłoki ponad trzydziestu tysięcy frankistowskich dysydentów, o czym d'Alema „nie mógł nie wiedzieć".

Uczestnictwo przewodniczącego nie było bynajmniej przypadkowe. 8 stycznia tego roku, w obchodach stulecia narodzin nowego świętego uczestniczyli najważniejsi członkowie opozycji, jak Francesco Rutelli i Cesare Salvi. Wraz z nimi byli obecni: prezes [telewizji] RAI Antonio Baldassarre, zdeklarowany opusdeista Alberto Michelini, Rocco Buttiglione, Giulio Andreotti, Alfredo Mantovano ^{[ 2 ]} i lider [związku zawodowego] CISL [Confederazione Italiana Sindacati Lavoratori] Savino Pezzotta, wszyscy nawykli do podobnych spotkań. W każdym razie nic nowego pod słońcem dla rodziny Rutelli, skoro 21.11.2000 roku — w pełnym klimacie przedwyborczym - Barbara Paolombelli była obecna w stolicy, na Uniwersytecie Santa Croce, należącym do Opus Dei, z okazji prezentacji książki Marty Bancatisano Ewangelia wytłumaczona mojemu synowi. Żaden problem, jeśli sam lider Margherity uczestniczył w pełnej przepychu inauguracji kolosa uniwersyteckiego Opus Dei u bram Rzymu w czerwcu tego samego roku, gdy był jeszcze prezydentem stolicy.

Nigdy nie mów RUI

Założone w 1928 roku w Madrycie przez monsignora Escrivę i uczynione prałaturą personalną (to znaczy, że podlega bezpośrednio papieżowi) w 1982 roku, Opus Dei jest najpotężniejszą organizacją międzynarodową zajmującą się edukacją i fakturuje — według dysydenckiej prasy katolickiej — nie mniej niż 30 milionów dolarów miesięcznie.

Wzdłuż osi Hiszpania-Włochy rozciąga się teoria o istnieniu tajemniczych (co do nazwisk członków istnieje surowy nakaz zachowania sekretu) 84 tysięcy członków Opus Dei, pokrywając w ten sposób drogę, jaką przebył jego założyciel, który w 1946 roku przeniósł się do stolicy Włoch i pozostał tam aż do śmierci w 1975 roku. Jego następcą w imponującym Palazzo Tevere, na viale Bruno Buozzi, był monsignor Alvarez del Portillo, zmarły w 1994 roku, a po nim ówczesny prałat Javier Echevarria, siedemdziesięcioletni, pochodzący z Madrytu, wielki protagonista kanonizacji Escrivy, 6.10.2002 roku.

Bliskości obu narodów zawdzięcza swą nieustanną obecność przy boku papieża, jako rzecznik watykański, lider Opus Dei Joaquin Navarro-Valls, były toreador, były lekarz, następnie dziennikarz, który filtruje wszystkie informacje wychodzące ze Stolicy Apostolskiej.

Autentycznym złotym interesem Opus Dei jest fundacja RUI (Residenze Universitarie Internazionali — Międzynarodowe Rezydencje Uniwersyteckie), z jej licznymi rozgałęzieniami biznesowymi na pięciu kontynentach (od FAES, potężnego stowarzyszenia rodziców katolickich, które zarządza prywatnymi szkołami dla dziewcząt, do ELIS i SAFI, z setkami instytutów formacji profesjonalnej uznanych przez rząd).

Ze sztabem generalnym na via Ventuno Aprile w Rzymie i drugą fortecą w Mediolanie na via Mascheroni, RUI jest obecnie zarządzana przez inż. Alfredo Razzano, długoletniego opusdeistę. Założona w maju 1959 roku z inicjatywy znaczących przedsiębiorców, Piero Lucchini i Fausto Moneta, RUI mogła od samego początku liczyć na setki oficjalnych zwolenników, tak wśród Rotary, jak i UCID, kolosa zrzeszającego przedsiębiorców włoskich, na którego szczytach władzy znajdują się obecnie sympatyzujący z Opus Dei Alberto Falck i Pierferdinando Casini, marszałek sejmu. We wrześniu tego samego, 1959 roku, RUI została ustanowiona osobą prawną na skutek propozycji Ministerstwa Oświaty, z którym, od tamtej pory aż do dziś, utrzymuje bardzo ściśle relacje. Do tego stopnia, że w 1986 roku państwo włoskie wydało specjalne zarządzenie, by ogłosić, że wpłaty na RUI poczynione przez prywatnych obywateli są odliczane od podatku.

Istnieje 12 kolegiów uniwersyteckich, które wywodzą się bezpośrednio z fundacji Opus Dei: trzy w stolicy (Valle delle Palme, Celimontano i najnowsze Porta Nevia na Lautentana, oferujące studentkom usługi hotelowe i opiekę w kompleksie rezydencjalnym posiadającym aula magna na 150 miejsc, pięć sal do nauki, pokój muzyczny i kaplicę na 120 miejsc), dwa w strategicznych miejscach Werony (gdzie ma siedzibę również dynastia Blasi, współzałożycieli RUI, aktualnie znajdujących się na szczytach zarządu Cariverona, z Paolo Blasi, który dopiero co wstąpił do CDA Mediobanca), jedno w Palermo i jedno w Bolonii, dwa w Genui i trzy w Mediolanie. Istnieją rezydencje Viscontea, Torrione i, przede wszystkim, sławna Torrescala, mityczna świątynia pierwszego zbratania Marcello Dell'Utri i Sylvio Berlusconiego. „Sylvia widziałem po raz pierwszy na państwowym uniwersytecie w Mediolanie, w 1961 roku" — opowiadał senator Forza Italia kilka lat temu. Umożliwił to "wspólny przyjaciel, Bruno Padula, dziś kapelan Opus Dei". Pierwszą organizacją, która z tego powstała była drużyna piłkarska: „Silvio był kapitanem, ja trenowałem — wspomina Dell'Utri — jego brat Paolo grał jako środkowy napastnik". „Nazywała się — kończy — od nazwy rezydencji uniwersyteckiej Opus Dei, gdzie mieszkałem i gdzie umieściliśmy siedzibę drużyny".

Sylvio, chciałbym, abyś ty…

Dyrektorem Torrescalli, która zbudowana jest w parku i dysponuje basenem, kortami tenisowymi i salą gimnastyczną, jest obecnie Renzo Arborea, wspomagany przez Marco Giorgino i Antonio Tollero. Wśród obecnych na zjazdach, organizowanych przez mediolańską rezydencję, wyróżniają się: Umberto di Capua, numer dwa w Assolombarda i główny manager ABB Italia, Ettore Barnabei, były patron RAI i aktualny prezydent Lux Video. W pierwszym szeregu podczas kanonizacji Escrivy, ponadto stale obecny na analogicznych spotkaniach dla uczczenia założyciela organizacji, Barnabei ma jakoby już w kieszeni autoryzację do nagrania filmu o życiu Jana Pawła II, tuż po jego śmierci, dzięki doskonałym układom z hierarchią Opus Dei: tymi samymi wysokimi sferami, które miały już od dawna wyznaczyć na następcę Wojtyły nowego kardynała Mediolanu Dionigi Tettamanzi, kolejną charyzmatyczną postać dla naśladowców Escrivy.

Tymczasem premier Berlusconi nie zapomniał czasów Torrescalla i na inaugurację roku akademickiego 2001-2002 elitarnej placówki wysłał swoją prawą rękę, Fedele Confalonieriego, autora długiej przemowy na temat roli telewizji prywatnej w formacji młodzieży w rodzinie. Razem z nim przy stole konferencyjnym zasiadali: były prezydent RAS Assicurazioni Umberto Zanni oraz senator Ombretta Fumagalli Carulli, obaj niezmiennie obecni na konferencjach Opus Dei od jednego końca półwyspu, do drugiego. Nieobecnym „usprawiedliwionym" był Marcello Dell'Utri, w następstwie ostatecznej kary (2 lata i 3 miesiące wiezienia) za fałszywe fakturowanie i oszustwo skarbowe, przede wszystkim zaś był on wplątany w proces w Palermo, gdzie był oskarżony o zewnętrzne współuczestnictwo w organizacji mafijnej.

O „świętej mafii" pisał dziennik „Il Manifesto", przy okazji kanonizacji Escrivy, odnosząc się do lobbistycznej struktury i w szczególności sekretności afiliowanych, których ślad istnienie jedynie w sancta sanctorum Palazzo Tevere, z licznymi kartotekami, zdjęciami, zaszeregowaniem (od numerariuszy, celibatariuszy świeckich, supernumerariuszy, wiernych małżonków z dziećmi, aż do członków współpracowników, profesjonalistów o wypróbowanej wierze w Opus Dei). W rzeczywistości dla uważnych obserwatorów właściwszym porównaniem byłoby „święta masoneria", jako że są bardzo podobne, szczególnie ze względu na elitaryzm, jakim przesiąknięte jest ich credo.

[ 1 ] Forza Nuova (Nowa Siła) — partia neofaszystowska kierowana przez Roberto Fiore, członka struktur kierowniczych Europejskiego Frontu Narodowego, oraz Alessandrę Mussolini, wnuczkę Benito Mussoliniego — przyp. red.

[ 2 ] Wiceminister spraw wewnętrznych - przyp. red.