Autor tekstu: Arzu Toker

Tłumaczenie: Elżbieta Binswanger-Stefańska

Islam, to religia, która widzi świat jako pole walki — i to tak długo, dopóki nie nastąpi islamizacja całej ludzkości. Patrz na przykład Bakara 191: „Zabijajcie, gdziekolwiek ich nie znajdziecie"; Nisa 89/91 i At-Tauba 9:29: „Walczcie z bronią przeciw tym, którzy nie wierzą w Allaha, którzy nie wierzą w dzień sądny, którzy nie uważają za zabronione co Allah i jego wysłaniec Mahomet jako zabronione ogłosili, i którzy nie żyją zgodnie z właściwą religią (jaką jest islam) — otrzymaną od tych, którzy dostali Pismo (to znaczy żydów i chrześcijan) — walczcie z nimi bronią, dopóki nie zapłacą podatku dla mniejszości jako poniżeni!"

W wielu miejscach Koranu Mahomet usprawiedliwia — tzn. wedle wierzenia muzułmanów jest to Allah — przemoc wobec innowierców; dla nich śmierć (na przykład sura 47:4 ^{[ 11 ]}; 2:191 ^{[ 12 ]}; 4:89 ^{[ 13 ]}) i niewola (sura 9:29), można ich wygnać i pozbawić mienia (sura 59).

Obszerne rozdziały sunny ^{[ 14 ]}, zbioru opowieści o czynach i wypowiedziach Mahometa — stanowiących tradycyjną normę postępowania wiernego — poświęcone są dżihadowi  ^{[ 15 ]}; dżihad w sieci tutaj.}, walce z ludźmi innej wiary i niewierzącymi. Muzułmanie konfrontowani z tym faktem wskazują na miejsca w Starym Testamencie, gdzie także jest mowa o zwalczaniu niewiernych (np. 2 Mojż. ^{[ 16 ]} 22:17 ^{[ 17 ]}; 3 Mojż. 20 ^{[ 18 ]}). Ale po pierwsze to absurd wypędzać dżumę cholerą, a po drugie większość żydów i chrześcijan — w przeciwieństwie do wielu muzułmanów — od dawna już pożegnała się z podobnie chorymi pomysłami.

5. Wrogość wobec chrześcijan i żydów

W przeciwieństwie do wszelkich zapewnień, islam zwalcza nie tylko pogan i odszczepieńców, ale jest także zdecydowanie wrogo nastawiony do żydów i chrześcijan. Wręcz zakazuje muzułmanom przyjaźnić się z żydami czy chrześcijanami (patrz werset 51 sury Al-Maida). Jeżeli emigranci muzułmańscy mają poważanie samych siebie, powinni się publicznie opowiedzieć przeciw tym słowom.

6. Kobieta w islamie

Mahomet postrzegał ugruntowanie porządku społecznego w sprowadzeniu kobiet do roli posługaczek i łupów mężczyzn. Ucisk i poniżenie kobiet jest w islamie prawnie usankcjonowane. Kobiety uważa się za:

— intelektualnie gorsze, w hierarchii religijnej stojące niżej

— źródło zła, niezgody, intrygi; niewdzięczne i diabelskie

— godne pożałowania istoty, z których większość i tak wyląduje w piekle

Mahomet zagwarantował mężczyznom prawo do poślubienia do czterech żon wedle upodobania (sura 4, werset 3), i żeby to prawo wzmocnić, uznał, iż cnotą jest posiadanie dowolnej ilości kobiet.

Również słowo kobiety jako świadka liczy się tylko w połowie, zgodnie z tym, co zapisano:

„… i weźcie dwóch mężczyzn za świadków. A jeśli nie może to być dwóch mężczyzn, to niech to będzie jeden mężczyzna i dwie kobiety, którzy wam mili będą, — (dwie kobiety), żeby (w razie gdyby) w przypadku, gdy jedna (ta, która się nie myli), tę drugą (której mylą się fakty) upomniała" (Al-Al-Baqara 282).

Ta sama zasada obowiązuje w prawie spadkowym:

„...na jednego spadkobiercę płci męskiej przypada (w wypadku podziału spadku) tyle, ile na dwie spadkobierczynie…" (An Nisa, werset 11).

„mężczyźnie przypada w spadku tyle ile wynosi scheda dwóch kobiet" (4:176).

W uzasadnieniu obowiązku przysłaniania twarzy przez kobiety czytamy:

„I przemawiaj do wierzących kobiet, żeby miały wzrok spuszczony, pilnowały cnoty, nie obnosiły się z ozdobami — z wyjątkiem tego, co może być widoczne; i żeby swoje chusty i okrycia zarzucały a biżuterii przed nikim innym nie nosiły poza własnymi mężami i ojcami, i ojcami mężów, i ich synami, i synami swoich mężów albo swoimi braćmi, i synami swoich braci, albo synami swoich sióstr lub ich żon, albo przed tymi, których z litery prawa są właścicielkami, albo przed takimi z ich sług płci męskiej, którzy pozbawieni zostali męskich żądz, i z wyjątkiem dzieci, dla których ciało kobiety jest obojętne. I nie powinny tak stąpać, żeby dało się słyszeć, jaką biżuterię na sobie skrywają…" (sura 24, werset 31).

„I zostańcie w swoich domach. Nie przykładajcie tyle wagi do swojego wyglądu, ile przykładano w czasach pogańskich" (sura Al-Ahzab, werset 33).

Wyjątkiem jest sura 24, werset 60 mówiąca o tym, że starsze kobiety nie mają obowiązku zasłaniania twarzy. Chodzi tu o kobiety, o których wiadomo, iż są już za stare na zawieranie związków małżeńskich. W kontekście tego, że Mahomet jako ponad 50-letni mężczyzna poślubił 9-letnią Aischę, wydaje się to zrozumiałe. Trzeba przyznać, że skłonność proroka do seksualnego wykorzystywania dzieci pozostawia starszym kobietom niejaki margines wolności:

„Co się tyczy kobiet w podeszłym wieku, które nie mogą już liczyć na to, że staną na ślubnym kobiercu, mogą ubierać się swobodniej nie grzesząc tym, pod warunkiem, że nie obwieszą się nadmiarem ozdób" (sura 24, werset 60).

Wobec faktu, że kobiety poza wiekiem prokreacyjnym, kobiety stare, nie mają obowiązku zasłaniania się, widać jak mało ludzi orientuje się w zaleceniach Koranu. Równocześnie zachodzi pytanie, dlaczego przedstawiciele islamu sami nie odczytają głośno tych wersetów w meczetach. Tym sposobem wiele kobiet mogłoby się obejść bez chust na głowy i czarczafów. Oczywiście są i takie kobiety, które już nie mogłyby tego zrobić, podobnie jak Chinki całe życie bandażujące swoje stopy. Jednak pomijając to:

Precz z chustami w szkołach, w urzędach, a już na pewno zabronić należy zasłaniania dzieciom głów i twarzy. Mała dziewczynka nie ma potrzeby zasłaniania sobie twarzy. Rodzice, którzy tego przestrzegają powinni być karani za złe traktowanie dzieci.

7. Przemoc w islamie

Islam sieje przemoc (patrz 9:73 ^{[ 19 ]}, 4:95). Wojny, które prowadził Mahomet, poprzedzone były pomniejszymi wypadami takimi, jak choćby grabienie karawan mekkańskich. Te napady i późniejsze wojny służyły wzbogaceniu się Mahometa i jego wojowników. Wielu przyłączyło się z powodu perspektywy udziału w łupach wojennych. Jedna piąta łupu należała się niezmiennie Allahowi.

Tu należy upatrywać źródeł ataku terrorystycznego z 11 września, bomb w Madrycie, bomb w Londynie a także przemocy między religijnymi ugrupowaniami w Iraku, mordów w Turcji na Turanie Dursun ^{[ 20 ]} i innych dziennikarzach i krytykach islamu. Do tradycji należy, że matki, które godzą się na śmierć swoich synów dla dżihadu chcą rodzić dalszych synów gotowych umrzeć w zamachu terrorystycznym rzekomo z woli boskiej. To religijne uwielbienie dla przemocy musi się skończyć! Na jego miejscu widzę oświecenie, pokój i cywilizowany dyskurs.

8. Odczłowieczenie mężczyzn

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Barbaryzm islamu Bałkański spleen (konfrontacja kultur, religii, tradycji, mentalności)

Zobacz komentarze (12)..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word

Arzu Toker Ur. 1952 w Halfeti, Turcja, od 1974 mieszka w Niemczech, pedagog socjalny, publicystka i dziennikarka polityczna, tłumaczka i prezenterka telewizyjna, doradca interkulturalnych zespołów i wychowawca mediatorów, aktorka performacji teatralnych, laureatka turecko-greckiej pokojowej nagrody "Abdi-Ipecti-Preis" (1998, razem z Niki Eidneier), wiceprezes Rady Centralnej Ex-Muzułmanów w Niemczech, ma dwoje dorosłych dzieci, przeważnie mieszka w Kolonii.  Strona www autora