9. Określone we wstępie postanowienia rozporządzenia z 3 lipca 2007 r. są niezgodne z normą, iż kształcenie i wychowanie służy rozwijaniu u młodzieży m.in. poszanowania dla polskiego dziedzictwa kulturowego, przy jednoczesnym otwarciu na wartości kultur Europy i świata, wyrażoną w preambule ustawy z 1991 r. o systemie oświaty. Proponowany zestaw lektur dla uczniów gimnazjów oraz szkół ponadgimnazjalnych nie przyczynia się do rozwinięcia u młodzieży poszanowania dla poszanowania dla polskiego dziedzictwa kulturowego, ponieważ szereg wybitnych dzieł literatury polskiej (patrz pkt. 1), powstałych na przestrzeni różnych okresów w jej rozwoju nie jest w ogóle rekomendowanych jako lektury szkolne. Trudno szanować coś, czego się nie zna. Proponowany zestaw lektur nie zaowocuje także postawą otwartości na wartości kultur Europy i świata. Zalecane pozycje odzwierciedlają co najwyżej i to w sposób ułomny wartości głównie kultury tzw. Zachodu. Pominięto całkowicie dorobek literacki kultur wyrosłych na bazie islamu, czy judaizmu, pomimo, że ich wpływy są trwale obecne na kontynencie europejskim. Uczniowie nie są zobligowani nawet do poznania reprezentatywnych utworów literatur narodów sąsiadujących z Polską. Zabrakło na liście utworów autorów tej miary co: Puszkin, Tołstoj, Lermontow, Schiller, Mann, Haszek, Ibsen, Singer itd. Braki są niekiedy na tyle istotne, że w ich wyniku uczeń może mieć problemy ze zrozumieniem podstawowych współczesnych kodów kulturowych. Do tego może prowadzić pominięcie np. „Hamleta" Szekspira, „Fausta" Goethego, czy „Dżumy" Camusa.

10. Wskazane przepisy rozporządzenia MEN są niezgodne z art. 6 ust. 2 pkt. 3 ustawy z 6 stycznia 2006 r. o mniejszościach narodowych i etnicznych oraz o języku regionalnym, wyrażającym prawny obowiązek podejmowania przez organy władzy publicznej odpowiednich środków w celu umacniania dialogu międzykulturowego. Władze oświatowe zalecając zredukowaną listę lektur, zwłaszcza w zakresie edukacji z języka polskiego w gimnazjum oraz w szkole średniej ograniczają a wręcz uniemożliwiają poznanie przez uczniów szeregu kultur oddziaływujących na polską kulturę narodową. Dotyczy przede wszystkim kultury żydowskiej i niemieckiej ale także kultur wschodniosłowiańskich czy kultury muzułmańskiej.

***

W związku z przedstawionymi wyżej dowodami niekonstytucyjności istotnych postanowień rozporządzenia MEN z 3 lipca 2007 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół zasadna jest jego odpowiednia i pilna zmiana przez Ministra Edukacji Narodowej a w razie jej niedokonania — złożenie przez uprawniony podmiot, np. przez grupę co najmniej 50 posłów, wniosku do Trybunału Konstytucyjnego w sprawie stwierdzenia zgodności z Konstytucją, z prawem międzynarodowym oraz z niektórymi ustawami wspomnianego aktu normatywnego.

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Skarga konstytucyjna do Trybunału Konstytucyjnego Kto może wejść do naszego mieszkania?

Dodaj komentarz do strony..   Zobacz komentarze (5)..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word

Paweł Borecki Doktor habilitowany, pracownik Katedry Prawa Wyznaniowego Uniwersytetu Warszawskiego. Specjalność naukowa: prawo wyznaniowe. Autor artykułów i książek z zakresu prawa wyznaniowego.  Liczba tekstów na portalu: 47  Pokaż inne teksty autora  Najnowszy tekst autora: Państwo laickie w świetle dorobku współczesnego konstytucjonalizmu europejskiego