Na zakończenie przedmiotowych rozważań warto przytoczyć tezę zawartą w wyroku Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z dnia 14 maja 2013 roku, wydanego w sprawie Gross przeciwko Szwajcarii, w którym stwierdzono co następuje: ,,Pojęcie życia prywatnego" w rozumieniu art. 8 Konwencji jest pojęciem szerokim, które obejmuje między innymi, prawo do autonomii osobistej oraz rozwoju osobistego. Nie negując w żadnej mierze zasady świętości życia chronionego przez Konwencję, Trybunał uznawał, iż w czasach dostępności coraz bardziej wyrafinowanych leków oraz coraz dłuższej średniej życia wiele osób twierdzi, iż nie powinno się ich zmuszać do kurczowego przedłużania starości lub stanów zaawansowanego fizycznego lub umysłowego zniedołężnienia, gdyż pozostaje to w konflikcie z autentycznymi przekonaniami dotyczącymi sfery ich własnej autonomii i tożsamości. Mając powyższe na względzie Trybunał stwierdza, iż życzenie skarżącej, aby podać jej dawkę pentobarbitalu sodu pozwalającą na zakończenie życia, wchodzi w zakres prawa do poszanowania życia prywatnego z art. 8 Konwencji. [...] Podstawowym przedmiotem art. 8 Konwencji jest ochrona jednostki przed arbitralną ingerencją ze strony organów władzy publicznej. Każda ingerencja na podstawie art. 8 ust. 1 musi być uzasadniona w świetle drugiego ustępu tego artykułu jako ,,przewidziana przez ustawę" i ,,konieczna w demokratycznym społeczeństwie" ze względu na jeden z uzasadnionych prawnie celów w nim wymienionych [...]. Zgodnie z ustaloną linią orzeczniczą pojęcie konieczności oznacza, iż ingerencja odpowiada pilnej potrzebie społecznej oraz w szczególności, iż jest proporcjonalna do jednego z uzasadnionych prawnie celów realizowanych przez organy władzy. Artykuł ten może także obejmować ponadto obowiązki pozytywne wpisane w skuteczne „poszanowanie" życia prywatnego. Obowiązki te mogą uwzględniać przyjmowanie środków mających na celu zabezpieczenie poszanowania dla życia prywatnego, nawet w sferze stosunków pomiędzy osobami, obejmujących zarówno ustanowienie ram regulacyjnych dla aparatu sądowniczego i wykonawczego chroniących prawa indywidualne, jak i wprowadzenie, gdy to stosowne, konkretnych środków. [...] Niniejsza sprawa rodzi przede wszystkim pytanie, czy Państwo zapewniło wystarczające wytyczne definiujące, czy lekarze mogą wystawić receptę (na śmiertelną dawkę pentobarbitalu sodu) osobie znajdującej się z sytuacji skarżącej, a jeżeli tak to na jakich warunkach(...)".

Eutanazja na świecie, zielony — eutanazja jest legalna, jasnozielony — planowana legalizacja i pomarańczowy — eutanazja była dawniej legalna. Marzec 2011

Zabójstwo eutanatyczne stanowi jedną z trzech uprzywilejowanych postaci zabójstwa, obok zabójstwa w afekcie (w stanie silnego wzburzenia usprawiedliwionego okolicznościami), spenalizowanego w art. 148 § 4 kk (zagrożonego karą od 1 roku do 10 lat pozbawienia wolności) oraz dzieciobójstwa określonego w art. 149 kk (zagrożonego karą od 3 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności). Analizując uregulowania zawarte w kodyfikacjach karnych z lat 1932 (art. 227 d.kk) oraz 1969 (art. 150 d.kk), dostrzega się wyraźną liberalizację w zakresie karalności, gdyż obniżona została dolna granica ustawowego zagrożenia z 6 miesięcy pozbawienia wolności do 3 miesięcy pozbawienia wolności. Odwołując się do danych Wydziału Statystyki (DO II 9350-09/09), średni wymiar kary za czyn z art. 150 § 1 kk, w roku 2006 wyniósł tylko 4 miesiące (!), w sytuacji, gdy za czyn z art. 149 kk, było to już 29,3 miesiące, zaś za czyn z art. 148 § 4 kk, było to 27,4 miesiące. Najbliższe dekady pokażą, czy racjonalny ustawodawca dysponujący legitymacją społeczną, będzie kontynuatorem prądów liberalnych (zmierzających do całkowitej depenalizacji eutanazji), zyskujących poparcie w Europie Zachodniej (Holandia, Belgia, Luksemburg), co będzie wymagało zmiany ustawy zasadniczej, czy też tendencje te zostaną zahamowane z uwagi na stan świadomości społecznej, prezentującej konserwatywne podejście światopoglądowe do zagadnienia (petryfikacja status quo). Zajęcie właściwego stanowiska wymaga uprzedniego przeprowadzenia debaty publicznej z udziałem autorytetów moralnych, ekspertów z dziedziny prawa i medycyny (prezentujących miarodajne wyniki badań naukowych), a także przedstawicieli Kościoła Katolickiego i innych wyznań.

Dodaj komentarz do strony..   Zobacz komentarze (9)..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word