Nadto nigdy nie jest rzecz doświadczona, żeby kto niewinny miał być od szatana o czary osławiony, i o taką osławę na garło wskazany. I owszem gdy kto o czary osławionym jest, takowemu przysięga bywa nakazana, nie postępując do dalszego karania.

Nakoniec i dla straży Anielskiej, która niedopuszcza niewinnych o mniejsze grzechy sławić, to jest: o rozboje, wydzierstwa, i im podobne, daleko więcej, i potężniejczłowieka niewinnego w osławieniu o tak szkaradny występek będzie broniła. [...]

Ale iż teraz to w uważeniu mamy, jeśli czarownice wszytkie choroby żadnej nie wyjmując za Bożym dopuszczeniem na ludzie przepuszczać mogą: zamykając te wątpliwość, powiedamy że tak jest, gdyż Doktorowie choroby żadnej nie wyjmują co się i z rozumem zgadza, ponieważ szatani swoją przyrodzoną mocą, wszytkie rzeczy cieleśne przechodzą, jakośmy to częstokroć wspominali. Przykładami wszakże i doświadczeniem to się utwierdza, w Biskupstwie abowiem Bazylijskim na granicach Lotaryngiej, i Alzacyjej, gdy jeden uczciwy człowiek rzemieślnik, zaszedł w słowa z białągłową, jakaś swarliwa, ona rozgniewawszy się, pogroziła mu, że się tego prędko zemścić miała. Co aczkolwiek on sobie lekce ważył, tejże wszakże nocy poczuł, że mu się krosta na szyje] uczyniła, której gdy się zlekka dotykał, i tarł ją wszytką twarz z szyją odętą i opuchłą mieć się poczuł tak barzo, że się też sprośny trąd po wszytkim ciele jego rozsypał. W czym on wzłoki żadnej nie czyniąc, ale jako naprędzej przyjacioły, i urząd przyzwawszy powiedział, co się stało, i jako mu pogróżki ta niewiasta czyniła mówiąc: że nie dla czego inszego, jeno dla czarów tej białejgłowy z świata schodzi: krótko mówiąc: Pojmano niewiastę, na próbę dano, która się prędko do występku przyznała. Gdy tedy sędzia o przyczynie, i sposobie z pilnością pytał, odpowiedziała: Skorom słowy uszczypliwemi od tego człowieka zelżona, w gniewie swym do domu się wróciła, duch przeklęty przyczyny smutku mego jął się wywiadować, któremu gdym wszytko powiedziała iżeby się tego zemścił, ustawicznie nań nalegała. Pytał mię jakiej bym pomsty pragnęła, i cobymu miał uczynić, odpowiedziałam: żebym rada gdyby twarz zawsze miał odętą. Z czym on odszedł, i tą chorobą człowieka tego więcej niżelim prosiła zaraził, nigdy się abowiem tego nie spodziewała, żeby takiem trądem miał go zarazić. O który występek swój spalona była.

W Biskupstwie także Konstantyjskim [...] jedna trędowata białagłowa, która już od dwu lat umarła, przypadek swój przed wiela ludzi zwykła była powiedać, iż trąd ten miała dla poswarku z jedną białągłową: gdy abowiem w nocy przed dom dla pewnej sprawy wyszła, wietrzyk jakiś ciepły od domu onej białejgłowy która przeciwko mieszkała, na nie wionął, za którym wiatrem powiedała, że ją zaraz trąd opanował.

W tymże Biskupstwie, gdy czarownice siepacz, abo kacik na stos drew dla spalenia od ziemie podnosił, rzekła mu czarownica: dam ci zapłatę, i tak chuchnąwszy na jego twarz, zaraz go sprośny trąd po wszytkim ciele opanował, dla ktorego prędko po tym umarł.

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: 12. O niektórych chorobach 13. Jak czarownice-akuszerki diabłu się wysługują

Dodaj komentarz do strony..

Wyślij mailem..

Wersja do druku    PDF    MS Word