Bardzo bym sobie życzył by czytający to katolicy wyraźili swe opinie - dlaczego nie zaufaliby takiemu guru; a następnie zastosowali te same obiektywne kryteria w stosunku do papieża:) Jest to ćwiczenie umysłowe promowane przez Johna Loftusa debunkingchristianity.blogspot.com/ jako Outsider's Test of Faith. (polecam książki tego pana - przydałyby się polskie tłumaczenia).
Autorowi dziękuję za ciekawy tekst i przy okazji spytam, czy odzywała  się już prokuratura:)? hehe;) 

Jeszcze się nie odzywała. Ciekaw jestem, czy jakiemukolwiek katolikowi zdarzyło się kiedyś napisać coś obraźliwego, albo niewinnego choć bez szacunku i namaszczenia (choćby słowo "pajac"), na temat Maharishiego, czy Sathya Sai Baby? Z pewnością, gdybym teraz pogrzebał w sieci, to na pewno nie znalazłbym nic obraźliwego, a już zwłaszcza na przykład z ust zakonników, choćby takich dominikanów...   

Wprawdzie KRK ma swoje sposoby na ciągnięcie kasy, ale dołożenie lewitacji do swojego repertuaru mogłoby zwiekszyć dochody.
Ciekawe by było, gdyby taki Glemp, albo Dziwisz podskakiwali w pozycji lotosu. Albo gdyby JPII spłynął by w pozycji lotosu z papa-aeroplanu, zamiast: images.davidema(*)pics3/2011/04/Papa-Wojtyla.jpg

Powiedzmy sobie szczerze - KRK oczernia różne ugrupowania religijne, które nazywa sektami (choć sam spełnia kryteria sekciarstwa przez siebie ustanowione, o ironio). To byłby ostateczny test OTF Loftusa, gdyby KRK stosując własne kryteria nazwał siebie sektą i zakazał swojej własnej działalności;)

 Podejrzewam, że zakonnicy mogli akurat te tematy ominąć. Dzielni specjaliści walczący z sektami są zbyt zajęci przyglądaniem się szkołom jogi i tym podobnym szatańskim organizacjom działającym "na ich podwórku" 
A swoją drogą, jak się na to patrzy, to naprawdę opadają ręce. Zwłaszcza kiedy ludzie śmieją się z latających joginów, a przed innym pajacem w złocie padają na kolana ze łzami w oczach.
 
@myprecious
A jak myślisz, skąd ta zaciętość? KK zaczynał jako sekta, wie, do czego to może doprowadzić.

Oczywiście nie ma żadnej znaczącej różnicy między sektą a religią. Ta ostatnia czuje się po prostu pewniej na danym "rynku duchowym", niekiedy ma też starannie kultywowany od stuleci monopol. Kultywacja często polega na usuwaniu i torturowaniu nie nadających się do indoktrynacji klientów.

Dziękuję za artykuł. Przypomniał mi, że jako nastolatek sam się fascynowałem Maharishim i ogólnie hinduskim "mistycyzmem", pożerając łapczywie wątłe przecieki z PRL-owskiej prasy. Wtedy też zacząłem wątpić w mój katolicyzm. Eh.. łza się w oku kręci.

Przypomniałem sobie, że zaczęło się od natchnionej płyty Beatlesów, którą nagrali po wpadnięciu w łapy "śrilli" Prabhupady i Maharishiego.

Ja też zwracam uwagę w tym moim eseju na fakt, iż dziwaczne i głupie zjawiska mogą być inspirujące dla osób obdarzonych wyobraźnią (przez jakiś czas najczęściej). Na tej samej zasadzie wielcy europejscy artyści tworzyli dzieła religijne o wybitnych walorach estetycznych. Potrzebowali podniety. W jej obrębie wszystko idealizowali i tworzyli, nie bacząc na to, iż swoim talentem legitymują okropnych ludzi i chore ideologie. Tak z innej beczki, to jednym z najwspanialszych utworów Prokofiewa jest kantata na dzień urodzin Stalina - inna beczka, ta sama kapusta... Na szczęście po jakimś czasie guru, papieże, chrystusy odchodzą w niepamięć, zaś sztuka zostaje. Nie mamy już wiele info o religiach i mecenasach Akadu. A sztuka tej cywilizacji jest piękna...

" A sztuka tej cywilizacji jest piękna... "
Oglądałem piękny film o Marjoe (to od Mary i Joseph). Jego rodzice "odkryli" talent (i źródło kapuchy) w swoim synku. Nie dość, że nazwali go Marjoe, to zrobili z niego ewangelistę. I to chyba w wieku 4-5 lat. Nie bez pomocy pasa itp. rekwizytów. W końcu, po wielu latach, Marjoe uznał, że dość ma tego bullshitu (i pieniędzy) i nakręcił film eksponujący kulisy tego biznesu. W końcowej scenie błogosławi psa.
en.wikipedia.org/wiki/Marjoe
Podobnie pewnie jest w KRK, tylko że odchodzący z tego biznesu są raczej nieliczni i z niewielką kapuchą, więc odchodzą bez fanfar.

Dziękuję za kolejny ciekawy artykuł! Cenię sobie talent reżyserski Lyncha, ale zawsze uważałam, że nadmiar nadprzyrodzonych dziwactw psuje jego filmy. Szczególnie dało się to zauważyć w produkcjach z ostatnich kilku lat. Niestety wiara nasila się zwykle na starość... Ciekawe, czy uda mu się nakręcić jeszcze jakiś dobry film.

Ja też bym chętnie popatrzyła na latających księży ;-)