Autor tekstu: Marcin Orliński; Oryginał: www.racjonalista.pl/kk.php/s,3882
Pewne problemy upadły, okazując się pseudo-problemami wynikłymi z niezrozumienia budowy języka.

Jakie problemy na przykład?

"Jakie problemy na przykład?"

Za przykład niech posłuży filozofia późnego Wittgensteina.

Tradycja filozoficzna przyjmowała bezrefleksyjnie język jako przeźroczyste medium: każde słowo, w szczególności nazwa, odnosi do jakiegoś rzeczywistego obiektu. Tak właśnie działanie języka pojmował np. św. Augustyn.

Wg Wittgensteina znaczenie słów, wbrew owym tradycyjnym intuicjom, konstytuuje się w ich UŻYCIU. O sensie wypowiedzi świadczy językowy oraz pragmatyczny kontekst, a więc po prostu fakt wypowiedzenia takiego-a-takiego zestawu słów (albo wręcz dźwięków) w konkretnej sytuacji wobec konkretnego odbiorcy.

Przy takim ujęciu języka nie musimy już oczekiwać, że przedmioty naszego myślenia (niekoniecznie fizyczne) mają jakąś "istotę". A czegoś takiego oczekiwała choćby filozofia scholastyczna.

Jeżeli język rzeczywiście działa wg swoich praw, a nie wg obiektywizujących reguł arbitralnie przyjętych przez filozofów, to można przyjąć, że dotychczasowa metafizyka była "cieniem gramatyki".

Upada wówczas wiele tradycyjnych pytań, np. "Czym jest Dobro?", "Czym jest Piękno?", etc. Upada, ale nie dlatego, że nie interesują nas już zagadnienia natury etycznej czy estetycznej, lecz z powodu struktury tych pytań, która narzuca ontologię odpowiedzi. Struktura ta sugeruje, że dobro czy piękno muszą być "czymś", muszą być "jakieś" etc., a także iż musimy podać ich definicje zgodnie z wymogami systemowymi.

To oczywiście tylko egzempla.

"Zmieńmy sobie prawdę" :)))