Wrażliwości na sztukę obecnie Polacy nie miewają, a jak miewają, to nie mogą znaleźć dzieła sztuki. Coś wcięło gdzieś krytyka, ukazało zwierzę. I mamy mamtalenty, i inne take ptake. Gaje rozćwierkane i roztrąbione mamy. Maszmaszmasz rację.

Nie besztam płci pięknej ale wypowiedzi nielogiczne lub przekręcające znaczenie artykułów. Pani Barbara wyraźnie dała do zrozumienia, że zwierzęta rozumieją sztukę i mają jej własną odmianę, jako przykład podając altannika (w domyśle, przykład obalający socjobiologiczną argumentację na temat sztuki Duttona). Tymczasem jest to sztandarowy przykład z literatury socjobiologicznej, pokazujący do czego doprowadzić moze zwierzęta pozbawione elementarnej świadomości dobór naturalny (a w zasadzie dobór płciowy). Jest więc tak jak pisze Dutton - zwierzęta, nawet szympansy, nie posiadają wrażliwości na sztukę.

A to, że ludzie ją posiadający potrafią wydobywać z siebie słowicze trele, świadczy tylko o tym, że potrafimy odnajdować i kreować sztukę inspirując się naturą (chyba że rzeczone trele wydobywa się w jakimś "Mam talent", ale to inna historia :).

Są ludzie ćwierkający, pitpilitujący, jako te wróble czy szpaki. I gul gul jak indyki. Tańczą niektórzy jak cietrzewie. Co Ty, Marcinie, tak besztasz płeć żeńską? Niektóre ptaki śpiewają lepiej, niż niektórzy ludzie. Fantazji trochę poproszę.

Z przykrością stwierdzam, może to być dla Pani szok, ale ... w porównaniu z wykładowcą filozofii, Pani wiedza na temat zwierząt i ewolucji jest doprawdy znikoma. Zachowanie altannika nie ma ABSOLUTNIE NIC wspólnego ze sztuką, podobnie jak nie mają z nią NICZEGO wspólnego tańce pszczół. Setki tysiecy pokoleń doboru naturalnego jest w stanie wykształcić najbardziej nawet wydawałoby się skomplikowane zachowania u istot nieposiadajacych mózgu w ogóle (owady - np pszczoły) jak i u tych posiadających tzw "ptasie móżdżki" ( altannik, wszystkie ptaki tokujące itd), a co za tym idzie, pozbawionych zupełnie jakichkolwiek przejawów świadomości.
Ciekawe, że w swoim poście stara się Pani podważyć wiedzę Duttona o zwierzętach, a posługuje się Pani przykładami zwierząt chyba najczęściej opisywanych w literaturze socjobiologicznej (Matt Ridley "Czerwona królowa", praktycznie każda socjobiologiczna książka Dawkinsa). Altanniki są wręcz leitmotivem socjobiologicznym. Doprawdy, gorzej trafić Pani nie mogła:)
Pozdrawiam serdecznie i liczę że w wypadku jakiejkolwiek riposty, sięgnie Pani najpierw po jakąś książkę z danego nurtu, albo przeczyta zamieszczony na racjonaliście doskonały artykuł o ewolucji tańca pszczół.

Ten autor nic nie wie o zwierzętach.   Jak by on to wytłumaczył:
<cite> www.poetv.com/video.php?vid=7202 </cite>
<cite>h www.nsw.nationa(*)ndanoon/images/Bundanoon12.jpg <?xml:namespace> </cite>
<cite>Są też owady które to samo robią. </cite>

Jako stały (od ostatniego tłumaczenia) bywalec strony Duttona, bardzo się cieszę z jego obecności na stronie racjonalisty. Zwłaszcza że pisze o sprawach, które zawsze mnie interesowały, mimo że nie znam się na szuce.
Wittgenstein, Derrida, Foucault są bardzo dobrze określeni, jako przedstawiciele nurtu "antykulturowego". Wszystko, co w mniejszym lub większym stopniu z nich czerpie (postmodernizm, Lacan, Żiżek, gender studies, fanatyczny feminizm, polityczna poprawność itd) nadal zbiera swe żniwo w dniu dzisiejszym - wystarczy wspomnieć "wrażliwe kulturowo" obrony zwyczaju noszenia burki.

Swoją drogą, jak pisał Dutton w innym miejscu na swej stronie, zastanawia mnie tupet, który pozwala tym samozwańczym krytykom "kolonialnego reżimu białego człowieka" uważać, że rozumieją "z natury niezrozumiałe kultury" o wiele lepiej, niż rzeczywiście żyjący w nich od lat antropolodzy, władajacy biegle miejscowym językiem, znający na wskroś od wewnątrz historię, kulturę i sztukę danego plemienia/narodu. I pisać w swych dziełach kpiny o "iluzji poznania Innego" doswiadczanej przez takich w zasadzie "głupiutkich" antropologów, wierzących, że inną kulturę można jednak zrozumieć.
O ile racjonalniejsze, zdrowsze i mniej uwłaczające przedstawicielom innych kultur jest podejście Duttona i in.